Octavio Paz
Octavio Paz | |
---|---|
Tavalludi | 31-mart 1914[1][2] |
Vafoti | 19-aprel 1998[1] |
Ijod qilgan tillari | Ispan tili |
Fuqaroligi | Meksika va Second Spanish Republic |
Octavio Paz (31-mart 1914, Mexiko shahri – 19-aprel 1998, Mexiko shahri) – meksikalik shoir. Birinchi sheʼriy toʻplami „No pasaran“ 1936—1939–yillarda Ispaniyada boʻlgan fuqarolar urushiga bagʻishlangan. „Inson ildizi“ (1937), „Sening ravshan soyang ostida“ (1937), „Dunyo chekkasida“ (1942), „Madhiya magʻzi“ (1954), „Quyoshning toshi“ (1957), „Yaxlit shamol“ (1966) va boshqa toʻplamlarida Paz milliy lirikani badiiy kashfiyotlari bilan boyitgan, fiqolarni jamlashga moyil, metaforalarga boy, yuksak ruhiyatli intellektual shoir sifatida namoyon boʻladi. U qadimgi Meksika hamda Osiyo xalqlari madaniy merosiga tez-tez murojaat etadi. „Yolgʻizlikning chalkash yoʻllari“ (1956) esse kitobida meksikaliklar ruhiyatini, Meksikaning tarixiy oʻziga xosliklarini tadqiq etadi. Pazning fikricha, shoirning hozirgi jamiyatdagi vazifasi inson va tashqi dunyo birligini tiklashdir. Paz Meksikaning Hindistondagi elchisi (1962—1964), Garvard universitetining faxriy doktori (1981). Sanʼat va siyosat sohasidagi bir necha jurnallarga, jumladan, „Plural“ („Plural“) jurnalga boshchilik qilgan. Nobel mukofoti laureati (1990)[3].
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ 1,0 1,1 (unspecified title)
- ↑ (unspecified title)
- ↑ OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
![]() | Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
![]() |