Jacobus Henricus van 't Hoff
| Yakobus Xendriks vanʼt Goff | |
|---|---|
 | |
| Tugʻilishi |
30-avgust 1852-yil |
| Vafoti |
1-mart 1911-yil (58 yoshda) Berlin |
Jacobus Henricus van 't Hoff (talaffuzi: Yakobus Genrix van Xof)(1852.30.8, Rotterdam —1911.1.3, Berlin) — golland kimyogari, fizik kimyo va stereokimyo asoschilaridan biri. Peterburg Fanlar akademiyasining xorijiy muxbir aʼzosi (1895 yildan). Amsterdam (1878 yildan) va Berlin (1896 yildan) universitetlarining professor 1874—75 yillarda uglerod atomining toʻrttala valent kuchlari tetraedrning uchlariga yoʻnalgan degan fikrni olgʻa surdi va organik birikmalarning molekulalarida atomlarning fazoviy joylashuv nazariyasini birinchi boʻlib bayon etdi. V.-G. kimyoviy reaksiyalarning kinetikasi va termodinamikasi, suyultirilgan eritmalar nazariyasi sohasida yirik ishlar qildi. 1885—87 yillarda gaz qonunlarini suyultirilgan eritmalarga tatbiq qilish mumkinligini isbot etdi, eritmalardagi osmotik bosim qonunini taʼriflab berdi (1887), bu qonun V.-G. qonuni deb ataladi. V.-G. suv-tuz sistemalaridagi muvozanatni tadqiq etdi. Nobel mukofotining laureati (1901).[1][2]
Manbalar[tahrir]
- ↑ Nobel mukofoti sovrindorlari
- ↑ OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
 | Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 |
