Ubaydullaxon II

Buxoro hukmdorlari

1500 — 1510	Muhammad Shayboniy
1511 — 1512	Suyunchxoʻjaxon
1512 — 1530	Koʻchkunchixon
1530 — 1533	Abu Said
1533 — 1540	Ubaydulla I
1540 — 1540	Abdulla I
1540 — 1551	Abdullatif
1540 — 1550	Abdulaziz
1552 — 1556	Navroʻz Ahmad
1552 — 1556	Burhon sulton
1556 — 1561	Pirmuhammad
1561 — 1583	Iskandarxon
1583 — 1598	Abdullaxon II
1598 — 1599	Abdulmoʻmin
1599 — 1601	Pirmuhammad II
1601 — 1605	Boqimuhammad
1605 — 1608	Valimuhammad
1608 — 1650	Imomquli
1640 — 1647	Nadr Muhammadxon
1645 — 1680	Abdulaziz
1680 — 1702	Subhonquli
1702 — 1711	Ubaydullaxon II
1711 — 1747	Abulfayz
1756 — 1758	Muhammad Rahim
1758 — 1785	Doniyolbiy otaliq
1785 — 1800	Amir Shohmurod
1800 — 1826	Amir Haydar
1826 — 1826	Amir Husayn
1826 — 1827	Amir Umar
1827 — 1860	Amir Nasrulloh
1860 — 1885	Amir Muzaffar
1885 — 1910	Amir Abdulahad
1910 — 1920	Amir Olimxon

Ubaydulla II 1681-yil tug'ilgan. 1711-yil 16-mart vafoti. - Buxoro xoni (1702 — 1711), Ubaydullo Muhammad Bahodirxon (1681 — Buxoro — 1711.16.3) — Buxoro xoni (1702—11), oʻzbeklarning Ashtarxoniylar sulolasidan.

Subhonqulixonning oʻgʻli. Buxoroda Madrasa tahsilini olgan. Subhonqulixon vafoti arafasida valiahd qilib nevarasi Balx hokimi Muhammad Muqimxonni tayinlaydi. Birok, Buxoro ulamolari va qoʻshinning madadiga tayangan U. II Buxoro taxtini egallaydi (1702-yil sentabr).

Balx hokimi Muhammad Muqimxonning otaligʻi hisoblangan Mahmud qatagʻon (qarang Mahmudbiy) Buxoroga boʻysunmaslikdan tashqari Qubodiyon (1703), Termiz (1704)ni ham Balxga qoʻshib olib, Balxni mustaqil deb eʼlon qilgan. Beklarning saroy fitnasi natijasida Muhammad Muqimxon oʻldirilgach (1707-yil mart), U. II Balx ustiga katta qoʻshin bilan yurish qiladi va shaharni egallaydi (1707-yil 27 may).

U. II murakkab sharoitda Buxoro xonligini boshqargan. Iqtisodiy tanazzul va ichki nizolardan tashqari jungʻorlar (qalmoklar)ning harbiy bosqinlari (mas, Samarqandga hujum, qalmoqlar xurujidan qochgan qozoklar va qoraqalpoqlarning Movarounnahr hududi (Toshkent va boshqa joylar)ga koʻchib kelishi vaziyatni yana ham murakkablashtirgan. Ana shunday sharoitda U. II davlatning iqtisodiy negizini mustahkamlashga qaratilgan choralar koʻrgan. Avvalo, u maʼmuriy sohada islohotlar oʻtkazib, davlatni boshqarishga oʻrta tabaqa: xunarmandlar va savdogarlarni jalb qilgan. U. II hatto markaziy hokimiyatni kuchaytirish uchun yirik yer egalarining imtiyozlarini qisqartirgan (mas, Joʻybor xojalari soliq toʻlashga majbur qilingan). Biroq Joʻybor shayxlari katta siyosiy kuch boʻlib, U. II oʻtkazayotgan siyosat uchun xatarli muxolifga aylanishgan.

U. II ning siyosiy faoliyatida pul islohoti ham aloxida oʻrin tutadi. U. II pul islohoti oʻtkazish orqali davlat xaziasini toʻldirishni, bebosh amirlar, beklar va urugʻ boshliqlari bilan kurashda oʻz mavqeini kuchaytirish va ayrim mahalliy hokimlarning ayirmachilik intilishlarini bartaraf qilib, markaziy hokimiyatni mustahkamlashga intildi. Biroq U. II ning islohotlari badavlat tabaqalar va ayrim oʻrtahol shaharliklar tomonidan noxush kutib olindi. U. II ga qarshi gʻalayonlar koʻtarildi.

U. II mamlakatda obodonchilik ishlariga eʼtibor qaratgan. U Madrasa va Buxoroning gʻarbida Xonobod chorbogʻi (1709)ni barpo qilgan. Tarixchi Mir Muhammad Amin Buxoriy uning saroyida bosh munshiy boʻlib, U.ning siyosiy faoliyati haqida "Ubaydullanoma" (1716) asarini yozgan. Muhammad Yusuf Munshiyning "Tarixi Muqimxoniy" va Abdurahmon Tolennng "Tarixi Abulfayzxon" asarlarida ham U. II faoliyati aks etgan.

U. II saroy fitnasi natijasida Buxoroning Piri Mirza chorbogʻida oʻldirilgan. U Buxoro yaqinida — Bahouddin majmuasidagi Daxmai shohonda otasi Subhonqulixon qabri yonida dafn etilgan.