Imperator Syanlun

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Imperator Syanlun
乾隆帝

Imperator Syanlun portreti. Muallif Juzeppe Kastiglyon
Hukmronlik yillari: 1735-1796-yillar
Oʻtmishdoshi Imperator Yonjeng
Davomchisi Imperator Jiakin
Birinchi darajali Bao shahzodasi 1733-1735-yillar
Tugʻilishi 1711-yil 25-sentabr
Vafoti 1799-yil 7-fevral (87 yoshida)
Yopiq shahar
Dafn etilgan joy
Yu mavzoleyi, Shimoliy Sin maqbaralarida
Konsort

Fuka klanidan imperatritsa Xiaxianchun (1727-1748)
Nara klani imperatritsasi (1734-1766)

Vigiya klanidan imperatritsa Xiaoyichun (vafot sanasi 1775)
Uy Aysin Gyoro
Otasi Yonchjen, Imperator Yonchjen
Onasi Nyohuru klanidan Imperatritsa Xyoshenxyan
Dini Vajrayana buddizmi

Imperator Syanlun (1711-yil 25-sentyabr — 1799-yil 7-fevral) 1735-yildan 1796-yilgacha hukmronlik qilgan Sin sulolasining oltinchi imperatori va Xonglida imperator Yonchjenning toʻrtinchi oʻgʻli sifatida tugʻilib, 1735-yil 11-oktyabrdan 1796-yil 8-fevralgacha hukmronlik qildi. [lower-alpha 1] 1796-yilda u oʻz oʻgʻli, imperator Jiakin foydasiga taxtdan voz kechdi. 61 yil hukmronlik qilgan bobosi imperator Kansidan uzoqroq hukmronlik qilmadi.[1] Nafaqaga chiqqaniga qaramay, u 1799-yil, vafotiga qadaristeʼfodagi imperator sifatida hokimiyatni saqlab qolishi uni tarixdagi eng uzoq hukmronlik qilgan monarxlardan biriga aylantirdi va 87 yoshida vafot etib, eng uzoq umr koʻrgan hukmdorlardan biriga aylandi.

Rivojlanayotgan imperiyani meros qilib olgan qobiliyatli va isteʼdodli hukmdor sifatida uning darida Sin imperiyasi koʻp sonli aholisi va yuksak iqtisodiyoti bilan oʻzining eng ajoyib va gullab-yashnagan davrini boshdan kechirdi. U harbiy sarkarda sifatida Oʻrta Osiyo davlatlari hududlarini zabt etish va baʼzan vayron qilish orqali mamlakat hududini eng koʻp darajada kengaytirgan harbiy yurishlarga boshchilik qildi. Biroq hukmronligining soʻnggi yillarida vaziyat oʻzgardi: Sin imperiyasi saroydagi korrupsiya, sonsalorlik va turgʻun fuqarolik jamiyati tufayli tanazzulga yuz tuta boshladi.

1793-yilda Sin saroyiga tashrif buyurgan Britaniya diplomatik missiyasi xizmatchisi imperatorni shunday tasvirlagan:

Imperatorning boʻyi taxminan besh fut oʻn dyuym, nozikva hashamatli kiyingan; uning koʻzlari qora boʻlsa-da, rangi nisbatan ochiq; uning burni oʻtkir, yuzida esa mukammal bir holat mavjud boʻlib, uning haqiqiy yoshini hech qachon oshkor qilmaydi; uning shaxsiyatiz oʻziga jalb qiladi va uning xulqi juda xushmuomala, bu esa hukmdorning qadr-qimmatini kamaytirmasdan, u insonning xushmuomalaligini namoyon qiladi. Uning kiyimi sariq ipakdan tayyorlangan xalatdan, tepasida qizil xoshiyali qora baxmal qalpoqdan iborat boʻlib, oliy toifali mandarinlarning oʻziga xos xususiyatga ega boʻlgan tovus pati bilan bezatilgan. U egnida tilla naqshli shoyi etik kiygan, beliga koʻk kamar bogʻlagan.[2]

Yoshlik davri[tahrir | manbasini tahrirlash]

Choʻmilayotgan uch yoshli imperator Syanlunning haykalchasi. Yonghe ibodatxonasidagi artefakt, Pekin.

Xongli imperator Yonjen va uning aslzoda xotini XIning toʻrtinchi oʻgʻli. Xongli bobosi imperator Kansi va otasi imperator Yonchjen tomonidan ardoqlangan. Baʼzi tarixchilar  imperator Kansi imperator Yongchjenni oʻz vorisi etib tayinlashining asosiy sababi Xongli uning sevimli nabirasi boʻlganligi, deb taʼkidlashadi. U Xonglining xulq-atvori oʻzinikiga juda oʻxshashligini his qiladi. Oʻsmirlik davrida Xongli jang sanʼatida mohir va adabiy qobiliyatlarga ega edi.

Yosh imperator Syanlun shahzoda Bao darajasida

1722-yilda otasi taxtga oʻtirgandan soʻng Xongli " Birinchi darajali shahzoda Bao " (和碩寶親王; Héshuò Bǎo Qīnwáng) unvoni bilan sinvan (birinchi darajali shahzoda) etib tayinlandi. Koʻpgina amakilari singari, Xongli ham imperator saroyidagi amaldorlarning katta guruhi, jumladan, Yunsi, knyaz Lyan tomonidan qoʻllab-quvvatlangan katta akasi Xongshi bilan vorislik kurashiga kirdi. Koʻp yillar davomida imperator Yonchjen oʻz oʻgʻillaridan birortasini valiahd shahzoda sifatida belgilamagan boʻlsa-da, koʻplab amaldorlar uning Xonglini afzal koʻrishini taxmin qilishar edi. Xongli janubiy hududlarga tekshiruv uchun bordi va qobiliyatli diplomat va ijrochi sifatida tanildi. U, shuningdek, otasi poytaxtdan uzoqda boʻlgan paytlarda bosh regent etib tayinlangan.

Hukmdorlikning boshlanishi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlun va imperatritsa Syaoxianchunning inauguratsiya portretlari

Imperator Yonchjen vafotidan keyin saroyda yigʻilgan kengashda rasman eʼlon qilinishidan oldinroq Xonglining taxtga oʻtirishi maʼlum boʻlgan edi. Yosh Xongli imperator Kansi sevimli nabirasi va imperator Yonchjenning sevimli oʻgʻli edi; imperator Yonchjen Xongli hali shahzoda boʻlganida unga bir qator muhim vazifalarini ishonib topshirgan va uni harbiy strategiya boʻyicha muhim muhokamalarga qoʻshgan. Taxt uchun kurashining oldini olish maqsadida, imperator Yonchjen oʻzi tanlagan merosxoʻrning ismini qogʻozga yozadi va uni Samoviy poklik saroyida (Syangin saroyi) taxt ustidagi muhrlangan qutiga joylashtiradi. Qutidagi ism imperator oilasining boshqa aʼzolariga barcha yuqori martabali vazirlar ishtirokida faqat imperator vafotidan keyin oshkor etilishi kerak edi. 1735-yilda imperator Yonchjen toʻsatdan vafot etganida, vasiyatnoma ochildi va Sin imperator saroyida oʻqildi, shundan soʻng Xongli yangi imperator boʻldi. Xongli „Doimiy hukmronlik“ maʼnosini anglatadigan „Syanlun“ davri nomini qabul qildi.

Chegara urushlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlun otda tantanavor sovut kiygan, italyan rassomi Juzeppe Kastiglyon (xitoy tilida Lang Shining nomi bilan tanilgan) (1688-1766)
Imperator Syanlun ovda

Imperator Syanlun muvaffaqiyatli harbiy yoʻlboshchi edi. Taxtga oʻtirgandan soʻng, u Miao qoʻzgʻolonini bostirish uchun qoʻshin yubordi. Uning keyingi harbiy yurishlari Sin imperiyasi nazorati ostidagi hududlarni sezilarli darajada kengaytirdi. Syanlunning muvafaqqiyatli yurishlari nafaqat Sin harbiy qudrati, balki Ichki Osiyo xalqlarining tarqoqligi kuchayib borayotganligi sababli ham sodir boʻldi.

Imperator Syanlun hukmronligi davrida Jung'or xonligi Sin imperiyasi tarkibiga qoʻshib olindi va uning nomi Shinjon deb oʻzgartirildi, gʻarbda esa Ili hududlari zabt etildi va garnizonga aylantirildi. Shinjonning Sin imperiyasi tarkibiga qoʻshilishi gʻarbiy moʻgʻul qabilalari ittifoqi boʻlgan jungʻorlarning (yoki zungʻorlarning) soʻnggi magʻlubiyati natijasida sodir boʻldi. Shundan keyin imperator Syanlun Jungʻor genotsidini uyushtirishga buyruq berdi. Sin sulolasi olimi Vey Yuanning maʼlumotlariga koʻra, 600 000 jungʻorning 40%i chechakdan oʻldirilgan, 20% Rossiya imperiyasi yoki qozoq dashtlariga qochib ketgan va 30% Sin armiyasi tomonidan qirib yuborilgan[3][4]. Mazkur holatlarni Maykl Edmund Klark „nafaqat Jungʻor davlatining, balki jungʻorlarning ham xalq sifatida butunlay yoʻq qilinishi“ deya taʼriflagan.[5] Tarixchi Piter Perdu jungʻorlarning qirib tashlanishi imperator Syanluntomonidan olib borilgan aniq qirgʻin siyosati natijasi ekanligini taʼkidlaydi.[4]

Jungʻor genotsidi 1776-yilda Jinchuan Tibet xalqining Sinlar tomonidan qirgʻin qilinishi bilan taqqoslanadi, bu voqea ham imperator Syanlun davrida sodir boʻlgan.[6] Gʻolib qoʻshinlar Pekinga qaytib kelgach, ular sharafiga bayram madhiyasi kuylanadi. Madhiyaning manjur tilidagi versiyasi Amoit tomonidan yozib olinib, Parijga yuborilgan.[7]

Sin imperiyasi Xanlin akademiyasining aʼzolari Chjao Yi va Jiang Yongjini Harbiy arxiv boshqarmasiga jungʻorlarni tinchlantirish strategiyasi (Pingding Zhungeʼer fanglue) tuzish uchun yolladi.[8][9] Imperator Syanlunni Chjao Yi „XVIII asr tinchlik va farovonlik“ manbai sifatida tasvirlaydi.[10]

Knyaz Chingʻunjav boshchiligidagi Xalxa moʻgʻul qoʻzgʻolonchilari jungʻor boshligʻi Amursana bilan ittifoq tuzib, jungʻorlar bilan bir vaqtda Sin imperiyasiga qarshi qoʻzgʻolon koʻtaradi. Sin qoʻshini qoʻzgʻolonni bostirib, Chingʻunjav va uning butun oilasini qatl qildi.

Bu davr mobaynida Tibetga moʻgʻullarning aralashuvi va Moʻgʻulistonda Tibet buddizmining tarqalishi davom etdi. 1750-yilgi Lxasadagi qoʻzgʻolondan soʻng, imperator Syanlun Tibetga qoʻshin yubordi va Sinning mavjudligini saqlab qolish uchun Dalay Lamani Sin aholisi va garnizoni ustidan Tibet hukmdori sifatida mavqeini mustahkamladi.[11] Bundan tashqari, Nepal va Gurxalarga qarshi harbiy yurishlar imperatorni har ikki tomonni boʻysundirishdek ogʻir mas’uliyatga majbur qildi.

1751-yil 23-yanvarda 1750-yilda Lxasada Singa qarshi qoʻzgʻolonda qatnashgan tibetlik isyonchilar Sin manjur generali Bandi tomonidan oʻldirildi. Olti nafar tibetlik isyonchilar yetakchilari va tibetlik isyonchilar rahbari Blo-bzan-bkra-sis qiynab oʻldirildi. Tibet isyonchilarining qolgan rahbarlari osildi va boshlari tibet xalqi koʻrishi uchun ustunlarga osib qoʻyildi. Sinlar qoʻzgʻolonchilarning mol-mulklarini tortib oldi va qolgan tibetlik isyonchilarni surgun qildi.[12] Manjur generali Bandi 1751-yil 26-yanvarda imperator Syanlunga Tibet qoʻzgʻolonchilarining qatllarini qanday amalga oshirgani haqida hisobot yubordi. Lxasadagi qoʻzgʻolon paytida tibetlik isyonchilar Van Chi, Padma-skurje va Tarqan Yasorlar manjur ambanlari(Labdon va Fucin) joylashgan binoga hujum qilib, manjur ambanlarini oʻq, kamon va boshqa qurollar bilan yaralaganliklari uchun qatl qilindi. Tibetlik isyonchi Sacan Xasixa bir nechta odamni oʻldirgani uchun qatl qilindi. Tibet qoʻzgʻolonchilari Ch’ui-mu-cha-tʼe va Rab-brtan (A-la-pu-tan)lar Ambanlarga hujum paytida pul mablagʻlarini talon-toroj qilganliklari va binolarga oʻt qoʻyganliklari uchun qatl qilindi. Tibetlik isyonchi Blo-bzan-bkra-sis, Mgron-gner pul manblagʻlarini talon-toroj qilgani va manchu ambanlarini oʻldirilgan hujumni boshqarib, qoʻzgʻolonchilarning umumiy rahbari boʻlgani uchun qatl qilindi. Qatldan oldin oʻlgan ikki nafar tibetlik isyonchining jasadlarining boshlari kesildi. Ulardan biri qamoqxonada vafot etgan, Lag-mgon-po (La-k’o-kun-pu), ikkinchisi esa jazodan qoʻrqib oʻzini oʻldirgan Pei-lung-sha-k’o-pa. Bandi isyonchilarning bir qancha safdoshlarini va xabarchilarini boʻgʻib oʻldirishga hukm qildi.[12]

1762-yilda imperator Syanlun va afgʻon amiri Ahmadshoh Durroniy oʻrtasida Xitoyning Oʻrta Osiyodagi ekspansiyalari tufayli munosabatlari yomonlashib, urushga yaqinlashdi. Sin va Durroniylar davlati qoʻshinlari chegaraga yaqin joyga yuborilgan boʻlsada, urush boʻlmadi. Bir yil oʻtgach, Durroniylar Pekinga elchisini yuborib, Syanlunga toʻrtta ajoyib ot sovgʻa qildi. Bu otlar „Toʻrt afgʻon otlari“ nomli bir qator rasmlarning mavzusiga aylandi. Biroq, afgʻon elchisi imperatorga ikki bukilib salom berish (kowtow) marosimidan bosh tortgach, Syanlunda yaxshi taassurot qoldirmadi.[13] Keyinchalik Syanlun Durroniy imperiyasining Xitoyning vassali boʻlgan Badaxshon sultonini oʻldirishiga aralashishdan bosh tortdi. [14][15]

Syanlun davridagi askar, Muallif: Uilyam Aleksandr, 1793-yil

Imperator Syanlun oʻz vassali Shan shaharlarining Birmaning harbiy kuchlariga qarshi harbiy yordam soʻraganiga ijobiy[16][17] javob berdi, ammo Xitoy-Birma urushi toʻliq muvaffaqiyatsizlik bilan yakunlandi. U dastlab ushbu qabilaga qarshi kurashda oson gʻalaba qozonishiga ishonadi va faqatgina Birma bilan chegaradosh Yunnan shahrida joylashgan Yashil standartdagi armiyasini yuboradi. Sin istilosi Birma kuchlarining koʻpchiligi Siam Ayutthaya qirolligiga soʻnggi bostirib kirish uchun joylashtirilganda sodir boʻlgan edi. Shunga qaramay, jangda yaxshi tayyorlangan Birma qoʻshinlari chegarada 1765-66 va 1766-67 yillardagi dastlabki ikki bosqinni qaytara oldilar. Mintaqaviy mojaro endi katta urushga aylanib ketdi. Manjur bayroqdorlar elitasi boshchiligidagi uchinchi bosqin (1767-1768) deyarli muvaffaqiyat qozondi va Birmaning markaziy qismiga, poytaxt Invadan bir necha kunlik masofa uzoqlikkacha kirib bordi.[17] Biroq, Shimoliy Xitoyning manjur bayroqdorlari „notanish tropik yerlar va oʻlimga olib keladigan epidemik kasalliklar“ bilan kurasha olmadilar va katta yoʻqotishlar bilan orqaga qaytishga majbur boʻldilar. Dastlabki chaqiruvdan soʻng qirol Xsinbyushin oʻz qoʻshinlarini Siamdan Xitoy chegaralariga qayta joylashtirdi. Toʻrtinchi va eng katta bosqin chegaradayoq toʻxtab qoldi. Sin qoʻshinlari toʻliq qurshovga tushgan holda, 1769-yil dekabr oyida ikki tomon qoʻmondonlari oʻrtasida sulh tuzildi. Sin qoʻshinlari yigirma yil davomida oʻzaro savdoni taqiqlab, yana bir urush olib borish maqsadida, taxminan oʻn yil davomida Yunnanning chegara hududlarida yirik harbiy qoʻshinni ushlab turishdi. 1790-yilda Birma va Xitoy diplomatik munosabatlari tiklanganida, Sin hukumati bu harakatni Birmaning boʻysunishi deb hisobladi va urushdagi gʻalabani daʼvo qildi.[18] Imperator Syanlun manjur generali Eledengʻe (shuningdek, Eʼerdengʻe deb ham ataladi)ni qoʻmondoni Mingrui 1768-yilda Sin-Birma urushidagi Maymyo jangida magʻlubiyatga uchragach, qatlga buyurdi. Chunki Eledengʻi Mingruiga yordam bera olmagan edi.[19]

Vetnamdagi harakatlar ham muvaffaqiyatli kechmadi. 1787-yilda Lê sulolasining soʻnggi hukmdori Lê Chiêu Thống Vetnamdan qochib ketdi va Thang Longda (hozirgi Xanoy) oʻz hukmronligini rasman tiklashni soʻrab murojaat qildi. Imperator Syanlun bunga rozi boʻldi va Tay Sonni (butun Vetnamni bosib olgan isyonchilar rahbari) magʻlub etish uchun Vetnamga katta qoʻshin yubordi. Poytaxt Thang Long 1788-yilda zabt etildi, ammo bir necha oy oʻtgach, Nguyen Xuning Tey (Vyetnam yangi yili) vaqtida kutilmagan hujum tufayli uch aka-uka Tay Sonlar Sin armiyasini magʻlubiyatga uchratdi. Sin imperiyasi Lê Chiêu Thốngni qoʻllab-quvvatlash fikridan qaytdi va uning oilasi Vetnamda qamoqqa olindi. Sinlar yana 90 yil davomida Vetnam ichki ishlariga aralashmadi.

Janubdagi muvaffaqiyatsizliklarga qaramay, umuman olganda, imperator Syanlun imperiya chegaralarini harbiy yoʻl bilan kengaytirishi allaqachon muvafaqqiyatlarga erishib, Sin imperiyasining hududi deyarli ikki baravar oshgan va koʻplab xan boʻlmagan xalqlarni, masalan, uygʻurlar, qozoqlar, qirgʻizlar, Evenklar va moʻgʻullarni birlashtira olgan edi. Bu yurishlarning barchasi juda qimmatga tushib, Imperator xazinasidagi deyarli barcha mablagʻlar harbiy yurishlarga sarflab yuborildi.[20] Urushlar muvaffaqiyatli boʻlgan boʻlsa-da, ular keng koʻlamli emas edi. Sin armiyasi sezilarli darajada kuchsizlanib ketdi va baʼzi hollarda dushman bilan toʻqnash kelish qiyin kechdi: Jinchuan tepaligidagi xalqlarga qarshi yurish 2-3 yil davom etdi. Dastlab Sin qoʻshinlari tor-mor qilindi, ammo keyinchalik Yue Chjungqi (Yu Fey avlodi) vaziyatni oʻz qoʻliga oldi. Jungʻorlar bilan juda qattiq janglar boʻlib oʻtdi va har ikki tomondan ham katta yoʻqotishlarga sabab boʻldi.

1765-yilda uygʻur ayollari manjur amaldori Suchengning xizmatkorlari va oʻgʻli tomonidan zoʻrlanganidan keyin uygʻur musulmonlarining manjurlarga qarshi qoʻzgʻoloni sodir boʻldi. [21][22][23] Ush musulmonlari manjur amaldori Sucheng va uning oʻgʻli tomonidan bir necha oylar davomida uygʻur musulmon ayollarini zoʻrlangani uchun uzoq vaqtdan beri Sucheng va oʻgʻlidan qasos olish va ularni halok etishni istashayotgani aytiladi. [14] Manjur imperator Syanlun uygʻurlarning qoʻzgʻolon koʻtargan shahrini qirgʻin qilishni buyurdi. Sin qoʻshinlari barcha uygʻur bolalar va ayollarini qul qilib, uygʻur erkaklarini qirgʻin qildi. [14] Manjur askarlari va manjur amaldorlari uygʻur ayollarini muntazam zoʻrlashlari uygʻur musulmonlari orasida manjurlar hukmronligiga qarshi qattiq nafrat va gʻazab uygʻotgan. Jahongir Xoʻja qoʻzgʻolonidan avval manjurlarning yana bir amaldori Binjin 1818-1820-yillarda Qoʻqon oqsoqolining musulmon qizini zoʻrlagan. Sinlar uygʻurlar orasida oʻz hukmronligiga qarshi nafrat tarqalishiga yoʻl qoʻymaslik uchun manjurlar tomonidan uygʻur ayollarining zoʻrlanishini berkitishga harakat qilishgan. [21]

Chegaraviy urushlar oxirida Sin armiyasi sezilarli darajada zaiflasha boshladi. Erkin harbiy tuzumga qoʻshimcha ravishda, sarkardalar oʻz vazifalariga sovuqqonlik bilan qaray boshlashdi. Urushlarning aksariyati allaqachon boʻlib oʻtganligi sababli, sarkardalar oʻz qoʻshinlarining tayyorgarligini oshirish uchun hech qanday sabab koʻrmadilar, natijada imperator Syanlun hukmronligining oxirgi yillarida harbiy tanazzul tezlashib bordi. Bu Sin armiyasining imperator Syanlun hukmronligining oxirlarida boshlangan va imperator Jiagin hukmronlik davrida ham davom etgan Oq lotus qoʻzgʻolonini bostirishdagi muvafaqqiyatsizliklarning asosiy sababi edi.

Madaniy yutuqlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlun oʻz kabinetida, Juzeppe Kastiglyon surati, XVIII asr
Imperator Syanlun rasmlarni tomosha qilmoqda

Imperator Syanlun oʻzidan oldingi imperatorlar singari mamlakatning madaniy rivojiga jiddiy yondashdi. Birinchidan, u manjurlar merosini saqlab qolishga harakat qildi, bu merosni manjurlarning axloqiy xarakterining asosi, shuningdek, sulola qudratining asosi deb bildi. U manjur tilida nasabnomalar, tarixiy asarlar va marosim kitoblarini yozishni buyurdi va 1747- yilda maxfiy ravishda keyinchalik Siku Quanshuda nashr etilgan Shaman kodeksi tuzishni buyurdi. U sulolaning Markaziy Osiyodagi madaniy va diniy daʼvolarini yanada mustahkamlab, Chengdedagi imperator yozgi saroyi hududida Tibet Potala saroyi, Putuo Zongcheng ibodatxonasining nusxasini qurishni buyurdi.[24] Oʻzini tibetliklar va moʻgʻullarga Konfutsiylik homiysi emas, balki buddistlar homiysi sifatida koʻrsatish uchun u oʻzini Manjushri va donolik ramzi Bodxisattvasi koʻrinishda tasvirlaydigan thangka yaʼni muqaddas rasmni chizdirdi.[25] U shoir va yozuvchi ham edi. Uning 1749-1800-yillar oraligʻida nashr etilgan oʻn tomli asarlari 40 000 dan ortiq sheʼrlar va 1300 nasriy asarlarni oʻz ichiga olardi. Agar u shularning barchasini oʻzi yozgan boʻlsa, uni barcha davrlarning eng samarali yozuvchilaridan biri deb atash mumkin boʻladi.[26]

Imperator Syanlun Konfutsiy madaniyatining asosiy homiysi, muhim „saqlovchisi va restavratori“ edi. U antikvar buyumlarni toʻplashga juda qiziqardi. Shu sababli Xitoyning „buyuk shaxsiy toʻplamlari“ dan katta qismini har qanday yoʻl bilan qoʻlga kiritdi va „ushbu xazinalarni imperator shaxsiy kolleksiyasiga qayta kiritdi“.[26] U sotiladigan yoki merosxoʻrlari qiziqish bildirmaydigan savdogar oilalarining kolleksiyalarini topish uchun madaniy maslahatchilar guruhini tuzdi. U baʼzan badavlat amaldorlarni ishidagi kamchiliklarni bartaraf etish uchun qimmatbaho buyumlarni „sovgʻa“ qilishga majburlagan, hatto harbiy kuchdan ham foydalangan. Bir necha marta u tarixiy rasmlarni Yopiq shaharga olib kirganda ularni oʻgʻirlik yoki yongʻindan himoya qilish bilan izohlagan.[27]

Imperatorning ulkan badiiy kolleksiyasi hayotining muhim qismiga aylandi; u sayohatlarida landshaft rasmlarini haqiqiy manzaralar bilan taqqoslash yoki u yerga har safar tashrif buyurganida yozib borish uchun, oʻzi yashagan saroylardagi maxsus xonalarga osib qoʻyish uchun oʻzi bilan olib yurardi.[26] „Shuningdek, u Son sulolasi imperatorlari va Min sulolasining savodxon rassomlaridan namuna olib, imperator kolleksiyasi rasmlariga muntazam ravishda sheʼriy yozuvlar qoʻshib bordi. Yozuvlar ishlash uchun ajralib turadigan belgi va uning imperator sifatidagi rolining koʻzga koʻrinadigan belgisi edi. Imperator Syanlunga xos boʻlgan yozuv turi boʻlib, u oʻzi uchun ishlab chiqqan sanʼat asarlari bilan ishlashning oʻziga xos koʻrinishlarini ochib beradi. Uzoq vaqt davomida u oʻzi uchun alohida maʼnoga ega boʻlgan bir qancha rasm yoki xattotlik asarlarini toʻpladi, har biriga ulardan bahramand boʻlish holatlari haqida maxsus eslatmalar bilan muntazam ravishda yozib bordi va ulardan deyarli kundalik sifatida foydalandi.“[26] Xususan, imperator Syanlun aqliy tarbiya zalidagi kichik xonada joylashgan Uch nodirlik zalida (Sanxitang) uchta xattotlik asari: Jin sulolasidan Vang Xizji tomonidan „Qor yogʻgandan keyin oʻz vaqtida tozalash“, „Kuzning oʻrtasi“, uning oʻgʻli Van Syanji va Vang Xungamansub „Boyuanga maktub“ asarlarini saqlagan.[28][29][30]

Imperator kolleksiyasidagi bir necha ming nefrit buyumlarining aksariyati oʻzining hukmronlik davriga tegishli. Imperator, shuningdek, kulolchilik buyumlaridan tashqari qadimiy bronzalar, bronza oyna va muhrlarni yigʻishga ham alohida qiziqish bildirgan[26]. Uning hukmronligi davrida kulolchilik va amaliy sanʼat, masalan, sirlash, metallga ishlov berish va laklash kabi turlar gullab-yashnagan. Londondagi Persival Devid fondida, Viktoriya va Albert muzeyi va Britaniya muzeyida Syanlun davriga oid sanʼat kolleksiyalari mavjud.

Uning eng yirik loyihalaridan biri Xitoy falsafasi, tarixi va adabiyotiga oid eng katta toʻplamni yigʻish, tahrirlash va chop etish uchun olimlar jamoasini toʻplash edi. Toʻrt xazina loyihasi (yoki Siku Quanshu) nomi bilan tanilgan ushbu loyiha doirasida kitoblar 36 000 jildda nashr etilgan boʻlib, 3 450 ga yaqin asarlarni oʻz ichiga olgan va unda 15 000 nusxa koʻchiruvchilar ishlagan. U koʻplab kitoblarni saqlab qola oldi. Ayni paytda siyosiy raqiblarni yoʻq qilish va bostirish uchun moʻljallangan siyosati davomida „oʻtmishdagi oʻn bir mingga yaqin asarlar roʻyxatini yigʻish uchun shaxsiy kutubxonalarni sinchkovlik bilan tekshirishni talab qiladi, ulardan uchdan bir qismi nashr etish uchun tanlab olinadi. Roʻyxatga kiritilmagan kitoblar umumlashtirib yuborilgan yoki koʻp hollarda yoʻq qilingan.“[27]

Kitoblarni yoqish va matnlarni oʻzgartirish[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperatorning ota-bobolar qabrlariga tashrifi
Imperator Syanlunning Suchjou va Buyuk Kanalga tashrifi

Jami 2300 ga yaqin asar, shundan 350 tasi qisman koʻchirish uchun roʻyxatga olingan. Bundan maqsad Singa qarshi yoki isyonkor ruhdagui, oldingi „varvar“ sulolalarni haqorat qilgan yoki chegara hamda mudofaa muammolari bilan bogʻliq boʻlgan matnlarni yoʻq qilish edi. [31] Siku Quanshuning toʻliq tahriri taxminan oʻn yil ichida yakunlandi; oʻtgan oʻn yil davomida 3100 matnlar, 150000 ga yaqin kitoblar yo yoqib yuborilgan yoki taqiqlab qoʻyilgan. Siku Quanshu turkumiga kiritilgan ushbu asarlarning koʻpchiligi oʻchirilgan va oʻzgartirilgan. Ushbu siyosatdan Min sulolasi davrida nashr etilgan kitoblar eng koʻp zarar koʻradi.[32]

Hokimiyat har qanday belgi yoki jumlaning betarafligini tekshiradi. Agar ushbu soʻzlar yoki jumlalar hukmdorlarga nisbatan kamsituvchi yoki behayo deb qaror qilinsa hokimiyat ularga nisbatan taʼqiblar boshlardi.[33] Imperator Syanlun davrida 53 ta adabiy inkvizitsiya holatlari sodir boʻldi, natijada aybdorlar boshlarini kesish, qiynab oʻldirish (lingchi) yoki jasadlarini tahqirlash (agar ular allaqachon oʻlgan boʻlsa) yoʻli bilan jazolangan.

Adabiy asarlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

1743-yilda Mukdenga (hozirgi Shenyan, Liaonin) birinchi tashrifidan soʻng imperator Syanlun oʻzining „Mukdenga qasida“ (Shengjing fu/Mukden-i fujurun bithe) asarini xitoy tilining klassik fu uslubida yozdi. Mukdenga maqtov sheʼri keyinchalik Manjuriya deb nomlangan hududning oʻsha paytdagi goʻzalligi va tarixiy qadriyatlarini tasvirlar edi. U sulola bardavom boʻlishiga ishonchni mustahkamlash uchun togʻlar va yovvoyi tabiatni tasvirlaydi. Keyinchalik qasida manjur tiliga tarjima qilinadi. 1748-yilda u xitoy va manjur yozuvlaridan foydalangan holda alohida oʻqish mushkul boʻlgan yozuv uslubi yaratib, ushbu yozuvda yubiley chop etishni buyurdi. [34]

Tillar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Bolaligida imperator Syanlun manjur, xitoy va moʻgʻul tillarida taʼlim olgan [35], Tibet tilini oʻrgangan va chigʻatoy (turki yoki zamonaviy uygʻur) tilida gapirgan. Biroq, u oʻzining vorislari orasida manjur tilini saqlab qolish va targʻib qilishga oʻzidan oldingi hukmdorlarga nisbatan koʻproq qaygʻurgan, shu sababli u „manjularning asosiy poydevor toshi — tildir“ deb eʼlon qilgan. U yangi manjur lugʻatlarini tayyorladi va moʻgʻul, tibet va turkiy tillardagi manjur atamalarining ekvivalentlarini beruvchi Pentaglot lugʻatini tayyorlashga rahbarlik qildi va buddist kanonini „milliy til“ deb hisoblanadigan manjur tiliga tarjima qildi. U xitoy tilidan olingan soʻzlarni yoʻqotishga eʼtibor berdi va ularni yangi manjur lugʻatlariga kiritilgan kalka tarjimalari bilan almashtirildi. Uning hukmronligi davrida xitoy tilidagi asarlarning manjur tilidagi tarjimalari imperator Kansi davrida tarjima qilingan manjur kitoblariga teskari ravishda toʻgʻridan-toʻgʻri tarjimalar boʻlib, ular xitoycha belgilarning manjur yozuvida transliteratsiya qilingani edi. [35]

Imperator Syanlun Shinjon, Oyrat moʻgʻul, manjur, xitoy, tibet va turkiy tillardagi geografik nomlarning tezaurusi boʻlgan Sin ding Xiyu Tongwen Chji („Imperiyaning gʻarbiy hududlar tezarusi“)ni foydalanishga topshirdi.

Tibet buddizmi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlunning gravyurasi
Imperator Syanlun ovda

Imperator Syanlun manjur hukmdorlarining Bodxisattva Manjushri bilan bogʻliq anʼanalariga rioya qilib, Tibet buddizmiga shaxsiy eʼtiqodini namoyish qiladi. U Tibet buddist sanʼatiga homiylik qilishni davom ettirib, buddist kanonini manjur tiliga tarjima qilishni buyurdi. [35] Sud hujjatlari va tibet tilidagi manbalar uning shaxsiy majburiyatlarini tasdiqlaydi. U tibet tilida oʻqishni oʻrganib, buddist matnlarni astoydil oʻrgandi. Uning eʼtiqodlari uning qabridagi Tibet Buddizmi tasvirlarida aks ettirilgan. Moʻgʻullar Sariq cherkov (Tibet buddizmi Gelug sektasi) Dalay Lama va Panchen Lama vorislari boʻlganligi sababli „moʻgʻullar oʻrtasida tinchlikni saqlash“ Sariq cherkovni qoʻllab-quvvatladi. U, shuningdek, „faqat zaiflarga mehrini koʻrsatish boʻyicha siyosatga amal qilish“ uni Sariq cherkovga homiylik qilishiga sabab boʻlganini taʼkidlaydi.[36]

1744-yilda u Yonghe saroyini moʻgʻullar uchun Tibet buddistlari ibodatxonasiga aylantirdi.[37] „Sariq qalpoqli“ tibet buddistlarini qoʻllab-quvvatlashning amaliy sabablarini tushuntirish va Xan xitoylari tanqididan qochish uchun u tibet, moʻgʻul, manjur va xitoy tillarida oʻyib yozilgan „Lama Shuo“ stellasini qoʻydirdi, unda: „Sariq cherkovga homiylik qilib, biz moʻgʻullar oʻrtasida tinchlikni saqlamoqdamiz. (Bu bilan) biz hech qanday tarafkashlik koʻrsatmaymiz va Yuan sulolasi davrida boʻlgani kabi Tibet ruhoniylarini qoʻllashni ham xohlamaymiz.“ — deb yozilgan edi.[38][39]

Mark Elliott bu harakatlar siyosiy foyda keltirgan boʻlsa-da, ammo „uning shaxsiy eʼtiqodi bilan uzviy bogʻliq“ degan xulosaga kelgan. [35]

Islomga qarshi qonunlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Sinning musulmonlar va islomga nisbatan siyosati Kansi, Yonchjen va Syanlunlar imperatorligi davrida oʻzgartirildi. Imperator Kansi musulmonlar va Xanni teng huquqli deb eʼlon qilgan boʻlsa, uning nabirasi imperator Syanlun Xan amaldorlarining musulmonlarga nisbatan qatʼiy tavsiyalarini maʼqulladi. Imperator Kansining aytishicha, odamlar musulmonlarga boshqacha munosabatda boʻlish uchun bahslashayotgani sababli musulmon va xan xitoylari tengdir. Imperator Yonchjen Shandundagi masjidlarni vayron qilish va islomni taqiqlashni soʻrab murojaat qilishganida, „Islom kuchayib borgani bilan u hech qanday xavf tugʻdirmasligini his qilmoqdamiz“ degan fikrda edi. Keyinro Yonchjen musulmonlarni musulmon boʻlmaganlardan koʻra qattiqroq jazolashni talab qilgan amaldorni ishdan boʻshatadi.

Bu siyosat imperator Syanlun davrida oʻzgardi. 1751-yilda Sin rasmiysi Chen Xongmou „Musulmonlarga maslahat va nasihat berish toʻgʻrisida“ deb nomlangan Jazolash kengashiga yoʻllagan maktubida musulmonlarni yanada qattiqroq jazolash va musulmon yetakchilarini musulmonlarning jinoiy xatti-harakatlarida ayblash orqali qonun va tartibni oʻrnatish zarurligini aytadi. Jazo kengashi 1762-yilda hech narsa demagan boʻlsa-da, Shensi-Gansu general-gubernatori oʻz tavsiyasini bajarishga kirishadi va musulmon jinoyatchilarni Xan xitoylariga qaraganda qattiqroq jazolaydi. [40] U, shuningdek, masjidlardagi musulmon jamoatlarining jinoiy xatti-harakatlari ularning imomlari jazolanishi belgilangan siyosatni amalga oshiradi. General-gubernatorning musulmonlarga qarshi bu siyosati imperator Syanlun maʼqullanadi.

Xitoy musulmonlarida sodir boʻlayotgan oʻzgarishlar, masalan, Naqshbandiya soʻfiylik tariqatining kirib kelishi imperator Syanlunning bobosi va otasidan farqli ravishda musulmonlarga nisbatan qatʼiy munosabatda boʻlishiga sabab boʻldi. Naqshbandiya tariqati xueylarga sharqdan Suchjoudagi xuey olimi Muhammad Yusuf Xoja tomonidan olib kirilgan boʻlsa-da, ushbu siyosat xueylar va gʻarbdagi islom dunyosi oʻrtasida kengayib borayotgan aloqalarga sabab boʻldi, Muhammad Yusufning oʻgʻli Ofoqxoʻja ham Naqshbandiya tariqatini xitoylik musulmonlar, jumladan, Tibet musulmonlari, salorlar, xueylar va Xichjou, Gansu (hozirgi Linxia) va Sinxay va Lanchjoudagi, Xiningdagi boshqa musulmon jamoalari oʻrtasida tarqatadi. Ma Laychi ana shu tariqat rahbarlaridan biri boʻlib, shaxsan oʻzi Islom olamida tasavvufni oʻrganish uchun Buxoroda, Yaman va Makkada Mavlono Maxdumdan saboq oladi. Bu unga Xitoy musulmonlari orasida obroʻ-eʼtibor olib keldi. Ramazon oyida iftorlik boʻyicha bahsda Ma Laychi masjidda namoz oʻqishdan oldin roʻzani ochish kerak emasligini aytadi va bu uning xuey va turkiy salorlar orasida koʻplab musulmonlarni naqshbandiya tariqatini qabul qilishlariga olib keldi. Bu voqea 1731-yilda Ramazon roʻzasini qanday ochish haqida bahslashayotgan musulmonlar sudga daʼvo qilganda sodir boʻldi. Musulmon daʼvogarlariga sud Sin hukumatida Ramazon roʻzasi haqida hech qanday qonuniy normalar mavjud emasligi sababli muammoni oʻzlari hal qilishlarini aytadi. Bu mojaro hal etilmadi va davom etib borib, yana ham koʻproq nizolar kelib chiqa boshladi, masalan, tasavvufda Buxoro kabi gʻarbiy islom oʻlkalarida ilm olgan soʻfiy Ma Mingxin oʻratganidek jahriy (vokal)da yoki Ma Laichi kabi khufi (jim) qanday zikr qilish kerakligi borasidagi nizolar. Yamandagi Zabid naqshbandiylari Ma Mingsinga yigirma yil davomida dars berib,[40] ovozli zikrni oʻrgatishadi. Ma Mingxin, shuningdek, Yaqin Sharq musulmon dunyosidagi yana bir qator voqealardan, jumladan Muhammad ibn 'Abd al-Vahhob bilan ittifoq tuzgan saudiyaliklar kabi musulmonlar oʻrtasidagi uygʻonish harakatlaridan taʼsirlanadi. Ushbu yangilanishlar Yamandagi Ma Mingxinga taʼsir qiladi.

Ma Mingxin Yamanda, Xitoydan uzoqda boʻlganida, butun Ichki Osiyodagi musulmon dunyosi „kofir“ Sin sulolasi tomonidan bosib olinadi. Ma Laychi va Ma Mingxin yana bir-birlarini sudga berishdi, ammo bu safar Sin hukumati Ma Laychining tinch zikri foydasiga hukm chiqardi va unga yetakchilik maqomini berdi, shu bilan birga Maning Jahriyyasini geterodoksal deya qoraladi. Ma Mingxin ushbu qarorni eʼtiborsiz qoldirib, Shaansi, Ningxia va Shinjonda targʻibotni davom ettirdi va 1769-yilda Xunxua tumanidan haydalib, qaytib kelishi taqiqlanganidan keyin Xesjoudan Guanchuanga boradi. Xunxuadagi turkiy Salorlar Sin hukumati uni u yerdan quvib chiqargandan keyin ham uning taʼlimotiga amal qilishdi va u Xafiya va Ma Laychi bilan daʼvolari va huquqiy mojarolarini davom ettirdi.

1781-yilda Ma Mingxin tarafdori Su Qirq uchinchi boshchiligidagi Jahriyya hujumi natijasida Sin amaldori va xafiya tarafdorlari oʻldirilgach hukumat Ma Mingxinga urush eʼlon qildi va u Lanchjouda qamoqqa olindi. Sin hukumati Su Qirq uchning qurolli guruhi Ma Mingxinni ozod qilishni talab qilgandan keyin uni qatl qildi. Ma Mingxin qatl etilgandan soʻng butun Xitoyning shimoli-gʻarbiy qismida jahriylar qoʻzgʻoloni boshlandi. Bunga javoban Pekindagi manjurlar manjur bosh kotibi Aguyni jahriyya boshliqlarini qatl etish va soʻfiylik tariqati tarafdorlarini chegara hududlariga surgun qilish uchun yubordilar.

Oradan 3 yil oʻtgach Tyan Vu Sin hukumati tomonidan bostirilgan yana bir Jahriyya qoʻzgʻoloniga boshchilik qildi va Jahriyyaning 3-rahbari Ma Datyan 1818-yilda Sin hukumati tomonidan Manchuriyaga surgun qilindi va oʻsha yerda vafot etdi.

Musulmonlar va Sin saroyi oʻrtasidagi doimiy toʻqnashuvlar XIX asrda janubiy va shimoliy Xitoyda Singa qarshi koʻplab musulmon isyonlari va keng koʻlamli urushlarga olib keldi. 1760-yillargacha boʻlgan musulmonlarga nisbatan manjurlar munosabatining oʻzgarishi Sinlarning soʻfiylik tariqatlari oʻrtasidagi ziddiyatlarda progressiv ishtiroki bilan bogʻliq edi. Jahriyya va Xafiya Singa musulmonlar tengligi haqidagi tasavvurlarni bera olmadi. Syanlun boshchiligidagi Manjur sudi Chen Xongmuning musulmonlarni oʻz diniga amal qilganliklari uchun qarshi qonunlarni va Sin davlati tomonidan zoʻravonliklarni tasdiqlash va amalga oshirishni boshladi, Jahriyya va Xafiya oʻrtasidagi jamoaviy zoʻravonliklar Jahriyyaning asosiy kengayish davri bilan bir vaqtga toʻgʻri keldi.

Chen Hongmu siyosati 1762-yilda Sin hukumatining Jazolar kengashi va Sin Manjur imperatori Syanlun tomonidan qonun sifatida amalga kiritilishi musulmonlar bilan keskinlikka olib keldi. Shaharlar organlari mahalliy amaldorlari tomonidan musulmonlarning jinoiy xatti-harakatlari toʻgʻrisidagi barcha xabarlar olinishi va musulmonlarning barcha jinoiy xatti-harakatlari musulmon rahbarlari tomonidan Sin hukumatiga ushbu qonunlarga muvofiq yetkazib turilishi kerak edi.


Sinning jahriylarga qarshi harbiy gʻalabasi jahriylarning gʻazabini yanada kuchaytirdi. Rasmiylar Sin saroyida obroʻga erishish uchun davlat dushmanlari deb hisoblangan musulmonlarni qirgʻin qilishni haddan oshirib yuborishdi. Bu esa Jahriyya aʼzolarining yanada toʻlqinlanishihga olib keldi va bu oʻz navbatida 1784-yilda Tian Vu tomonidan qoʻzgʻolonga sabab boʻldi.


Xristianlik[tahrir | manbasini tahrirlash]

Xristianlarni Yonchjen tomonidan taʼqib qilish Syanlun hukmronligi davrida yanada qatʼiy davom ettirildi.[41]

Saroylar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlunning ayolalri va bolalari
Imperator Syanlunning ayollari
Imperator Syanlun kurash musobaqasini tomosha qilmoqda

Imperator Syanlun tajovuzkor quruvchi edi. Pekinning shimoli-gʻarbidagi tepaliklarda u dastlab otasi tomonidan qurilgan „Mukammal yorugʻlik bogʻi“ (yoki Yuanmingyuan; hozir Eski yozgi saroy deb nomlanadi) deb nomlanuvchi saroyni yanada kengaytirdi. Natiajda unga „Abadiy bahor bogʻi“ va „Elegant bahor bogʻi“ deb nomlanadigan ikkita yangi saroy qoʻshildi. Vaqt oʻtishi bilan Eski yozgi saroy 860 akr (350 gektar) hududni oʻz ichiga oldi, bu maydon Yopiq shahardan besh baravar katta. Onasi imperatritsa Dovager Chonsinning 60 yoshini nishonlash uchun imperator Syanlun Tiniq toʻlqinlar bogʻida (yoki Sinyiyuan; hozirda Yozgi saroy deb nomlanadi) koʻlni yana chuqurlashtirishni buyurdi, unga Kunming koʻli deb nom berdi va sharqiy qirgʻogʻidagi saroyni taʼmirladi.[42]

Imperator Syanlun Buyuk devor ortidagi Rehe viloyatida joylashgan yozgi imperator saroyini ham kengaytirdi. Natijada Rehe uchinchi poytaxtga aylandi va Reheda imperator Syanlun turli moʻgʻul zodagonlari bilan sudlar oʻtkazdi. Imperator, shuningdek, Rehe shimolidagi Mulan ov maydonlarida har yili imperator ov mavsumini oʻtkazardi.

Yevropa uslublari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Eski yozgi saroy uchun Imperator Syanlun ekzotik binolar va ob’ektlar barpo etish uchun italiyalik Juzeppe Kastiglyonga Xiyang Lu yoki Gʻarb uslubidagi saroyni qurishni topshiradi. Shuningdek, u fransuz quruvchisi Mishel Benoistga imperator oilasining dam olishi uchun yer osti texnikasi va quvurlari bilan taʼminlangan suv inshootlari va favvoralarni loyihalashtirishni buyurdi. Fransuz Jan Deni Attiret ham imperatorning rassomi boʻldi.[43] Jan-Damassen Sallusti ham saroy rassomi edi. U Kastiglyon va Ignatius Sishelbart bilan birgalikda „Battle Copper Prints“ ni ishlab chiqdi.[44][45]

Boshqa arxitektura inshootlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Syanlun imperatorligi davrida Turpan shahrida jungʻorlarga qarshi kurashda Sindan yordam olish maqsadida Sin imperiyasi vassaliga aylangan uygʻurlar yetakchisi Emin Xoʻja xotirasi uchun Emin minora quriladi.

Soʻnggi yillar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlun keksaligida

Hukmronligining soʻnggi yillarida imperator Syanlun kuch va shon-shuhratdan mahrum boʻldi. Oʻz hukmronligidan magʻrurlanib, xotirjamlikka berildi va Yu Minchjon va Heshen kabi fikri buzuq amaldorlarga ishona boshladi.

Xeshen eng yuqori martabali vazir boʻlib, oʻsha paytda imperator Syanlun unga juda ishongani sababli, mamlakatning kundalik boshqaruvi uning qoʻlida qoldi, imperatorning oʻzi esa sanʼat, hashamat va adabiyot bilan mashgʻul edi. Xeshen imperator Jyaqin tomonidan qatl etilganida, Sin hukumati Xeshenning shaxsiy boyligi Sin imperiyasi xazinasidan koʻp ekanligini aniqladi. Jumladan, 900 million kumush tael, Sin imperator saroyining jami 12 yillik gʻaznasiga teng edi. 

Imperator Syanlun oʻz hukmronligini taxminan 33.95 million tael xazina bilan boshlagan edi.  Hukmronligining eng yuqori choʻqqisida, taxminan 1775-yilda, hatto soliqlar bilan ham xazina miqdori 73,9 million kumush taelga yetdi.

Biroq, amaldorlar tomonidan uzoq muddatli oʻgʻirlik va korrupsiya, janubga tez-tez harbiy yurishlar, ulkan saroy inshootlari, koʻplab urush va qoʻzgʻolon xarajatlari, shuningdek, oʻzining gʻayrioddiy turmush tarzi kabi koʻplab omillar xazinaga jami 150,2 million kumush taelga tushdi.  Bu imperatorning keksaligi va siyosiy islohotlarning yoʻqligi bilan birgalikda Sin imperiyasining bosqichma-bosqich tanazzulga uchrashini va natijada halokatini boshlab berib, uning shonli va yorqin siyosiy hayotiga soya soldi.[46][47]

Makartni elchiligi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Lord Makartney elchiligi, 1793-yil
Fransuz iezuit Jan Jozef Mari Amiot (1718-1793) Imperator Syanlunning gʻarb tillari boʻyicha rasmiy tarjimoni boʻlgan.
1795-yilda imperator Syanlun saroyida qabul qilingan soʻnggi Yevropa delegatsiyasi tasvirlangan surat — Isaak Titsingx (shlyapali yevropalik, chap tomonda) va AE van Braam Houkgeest (shlyapasiz oʻtirgan yevropalik)

XVIII asrning oʻrtalarida Yevropa davlatlari allaqachon rivojlanib borayotgan tashqi savdo hajmini oshirish va Xitoy qirgʻogʻida portlar ochish uchun bosim oʻtkaza boshladilar. Bu talablarga qarib qolgan imperator Syanlun qarshilik koʻrsatdi. 1793-yilda qirol Jorj III oʻz soʻrovlarini toʻgʻridan-toʻgʻri Pekindagi imperatorga topshirish uchun mamlakatning eng tajribali diplomatlaridan biri Jorj Makartni boshchiligidagi keng koʻlamli delegatsiyani yubordi. Inglizlar Xitoyda sotmoqchi boʻlgan savdo tovarlari namunalarini yubordilar. Ular sifatsiz oʻlpon sifatida notoʻgʻri talqin qilindi.

Xitoyda ham, xorijda ham tarixchilar uzoq vaqt davomida elchilikning oʻz maqsadlariga erisha olmasligini Xitoyning oʻzgarishlardan bosh tortishi va modernizatsiya qila olmasligi ramzi sifatida taqdim etishdi. Ular rad etishni birinchi navbatda xorijiy hukumatlar bilan oʻzaro aloqalar faqatgina qoʻshni qirgʻoqboʻyi davlatlari bilan cheklanganligi bilan izohlaydilar. Bundan tashqari, ikki tomonning dunyoqarashlari bir-biriga mos kelmas edi, Xitoy Xitoyni " markaziy qirollik " degan ishonchga ega edi. Biroq, 1990-yillarda tashrif bilan bogʻliq toʻliq arxiv hujjatlari nashr etilgandan soʻng, bu daʼvolarga eʼtiroz bildirildi. Bir tarixchi imperator va uning saroyini „aniq aqlli va malakali siyosatchilar“ deb taʼriflagan va ular umuminsoniy boshqaruvga ega boʻlgan rasmiy Sin daʼvolari doirasida harakat qilgan, degan xulosaga kelgan; ular Britaniyaning Hindistondagi ekspansiyasi haqidagi xabarlarga ehtiyotkorona bilan munosabatda boʻlib, harbiy toʻqnashuvlar va savdoni toʻxtatmaslik uchun inglizlarni noaniq vaʼdalar bilan tinchlantirishdi.[48]

Makartni va imperator Syanlunga ikki kun davomida tomoshalar taqdim etildi, ikkinchi kun esa imperatorning 82 yoshga toʻlgan kuniga toʻgʻri keldi. Makartni Britaniya savdo elchilarining tiz choʻkib, tilak bildirishlari talabiga qarshilik koʻrsatgani va aynan sodir boʻlgan voqealar haqida Sin saroy aʼyonlari Britaniya delegatlari tomonidan yozilgan turlicha fikrlar yozilganligi sababli munozaralar davom etmoqda.[49]

Syanlun Makartniga Britaniya qiroli[50] uchun Makartnining iltimoslari qanoatlantirilmasligi sabablarini koʻrsatgan xatni berdi:

Kecha sizning elchingiz vazirlarimga Xitoy bilan qilgan savdo-sotigʻingiz borasida takliflarini bildirdi, ammo uning takliflari bizning sulolaviy manfaatlarimizga toʻgʻri kelmaydi va uni mamnuniyat bilan qabul qilib boʻlmaydi. Shu paytgacha barcha Yevropa davlatlari, shu jumladan sizning mamlakatingiz savdogarlari Kantonda bizning samoviy imperiyamiz bilan savdo qilishgan. Bizning samoviy imperiyamizda hamma narsa moʻl-koʻl.

Savdogarlaringiz istiqomat qiladigan va mollar saqlanadigan Chusan yaqinidagi kichik orol haqidagi iltimosingiz savdoni rivojlantirish istagingizdan kelib chiqadi… Bundan tashqari, shuni ham oʻylab koʻringki, Angliya faqat varvarlar mamlakati emas. Imperiyamiz bilan savdo-sotiqni yoʻlga qoʻysangiz va boshqa xalqlar sizga taqlid qilib, mendan ularga savdo qilish uchun yerlar taqdim etishimni iltimos qilishsa, men qanday qilib bunday qila olaman? Bu ham mening imperiyam hududlaridan foydalanishni qoʻpol ravishda buzishdir va uni qabul qilib boʻlmaydi.

Shu paytgacha Yevropaning vaxshiy savdogarlari Aomenda yashash va savdo qilish uchun maʼlum bir hududga ega boʻlgan va bu hududga belgilangan chegaradan bir dyuym ham kirish taqiqlangan edi…. Agar bu cheklovlar qaytarib olinadigan boʻlsa, xitoyliklar va sizning fuqarolaringiz oʻrtasida muqarrar ravishda ziddiyatlar paydo boʻladi…

Sizning xalqingizning Iso sigʻinishiga kelsak, u boshqa Yevropa xalqlari bilan bir xil dindir. Tarixning boshidanoq donishmand imperatorlar va donishmand hukmdorlar Xitoyga axloqiy tizimni inʼom etib kelgan va uni kodekslar orqali singdirgan, azaldan unga mening koʻp sonli xalqlarim tomonidan diniy jihatdan amal qilgan. Geterodoks taʼlimotlarga intilish boʻlmagan. Hatto poytaxtimdagi yevropalik (missioner) amaldorlarga xitoylik fuqarolar bilan yaqin munosabatda boʻlish taqiqlangan…

Maktub 1914-yilgacha ommaga maʼlum qilinmadi, u tarjima qilingandan keyin Xitoyning modernizatsiya qilishdan bosh tortish ramzi sifatida ishlatildi. [51]

Makartnining oʻz xotiralaridagi xulosalari quyidagilar:

Xitoy imperiyasi — keksa, aqldan ozgan, birinchi darajali odam qoʻlida boʻlib, u oʻtgan yuz ellik yil davomida kuchli va hushyor ofitserlar tarkibini saqlab qolishga va qoʻshnilarini faqat hajm va tashqi koʻrinish bilan hayratda qoldirib keldi. Ammo har doim kemada notoʻgʻri beradigan odam boʻlsa, kemaning intizomi va xavfsizligi izdan chiqadi. U, ehtimol, butunlay choʻkib ketmasligi mumkin, lekin bir muddat halokatga uchraydi va keyin qirgʻoqda parchalanib ketgach, uni hech qachon eski tubidan qayta tiklab boʻlmaydi.[52]

Titsin elchiligi[tahrir | manbasini tahrirlash]

1795-yilda Gollandiya elchilari imperator Syanlun saroyiga keldi. Bu elchilik anʼanaviy Xitoy imperatorlari tashqi aloqalari doirasida har qanday yevropalikning Sin imperatori saroyiga oxirgi marta kelishi boʻladi.

Gollandiya va Gollandiya Sharqiy Hindiston kompaniyasi manfaatlarini ifodalovchi Isaak Titsin 1794-95 yillarda imperator Syanlun hukmronligining 60 yilligini nishonlash uchun Pekinga sayohat qiladi.[53] Titsin delegatsiyasi tarkibida oradan koʻp vaqt oʻtmasdan Qoʻshma Shtatalar va Yevropada elchilikning batafsil tafsilotlarini nashr etib, Sin sudiga tadqim etgan golland-amerikalik Andreas Everardus van Braam Houckgeestni ham bor edi[54]. Titsinning fransuz tarjimoni Kretyen -Lui-Jozef de Guignes 1808-yilda Titsin missiyasi haqida oʻz hisobotini nashr etdi. Voyage a Pékin, Manille et l’Ile de France oʻsha paytda tarqalayotgan boshqa hisobotlarga muqobil ravishda istiqbol va foydali qarama-qarshiliklarni taqdim etdi. Titsinning oʻzi voqealarning oʻz versiyasi nashr etilmasdan oldinroq vafot etdi.

Makartnidan farqli oʻlaroq, 1795-yilda Gollandiyalik va Gollandiya Sharqiy Hindiston kompaniyasi emissari Isaak Titsing kowtow marosimidan bosh tortmadi. Makkartnining rad javobidan keyingi bir yil ichida Titsin va uning hamkasblari xitoyliklar tomonidan yaxshi qabul qilindi, chunki ularning harakatlari odatiy odob-axloq qoidalariga mos kelardi.[55]

Taxtdan voz kechish[tahrir | manbasini tahrirlash]

1795-yil oktyabrda imperator Syanlun keyingi yilning bahorida oʻz ixtiyori bilan taxtdan voz kechishini va taxtni oʻgʻliga topshirishini rasman eʼlon qiladi. Aytishlaricha, imperator Syanlun taxtga chiqqan yili 61 yil hukmronlik qilgan bobosi imperator Kansidan uzoqroq hukmronlik qilmaslikka vaʼda bergan. Imperator Syanlun Yopiq shahardagi Ruhiy tarbiya zalidan (Yangxindian) koʻchishni rejalashtiradi. Zal anʼanaviy ravishda hukmronlik qilayotgan imperatorning foydalanishi uchun ajratilgan edi va 1771-yilda imperator Yopiq shaharning boshqa qismida, goʻyoki oʻzining nafaqadagi qarorgohi uchun moʻljallangan joyda ikki gektarlik devor bilan oʻralgan dabdabali dam olish maskani qurilishini boshlashni buyurdi. Bu joy Ningshou saroyi (Tinch uzoq umr koʻrish saroyi) deb nomlanadi, u bugungi kunda koʻproq „Syanlun bogʻi“ sifatida tanilgan.[56] 1776-yilda qurib bitkazilgan majmua hozirda Pekindagi Saroy muzeyi va Butunjahon yodgorliklar fondi (WMF) tomonidan oʻn yillik restavratsiyadan oʻtkazilmoqda.

Imperator Syanlunning qabri

1796-yilda Imperator Syanlun qariyb 61 yil taxtda oʻtirganidan soʻng 85 yoshida taxtni oʻz oʻgʻli 36 yoshli imperator Jiaqinga topshirdi. Keyingi uch yil davomida u Taishang Xuang (yoki faxriy imperator) unvoniga ega boʻldi. U hokimiyatni topshirgan boʻlsa-da, Jiaqin faqat nomigagina hukmronlik qilgan. U hech qachon Syanlun bogʻidagi[1] nafaqa xonalariga koʻchib oʻtmagan va 1799-yilda vafot etgan[46][57]

Afsonalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Badiiy adabiyotda ommalashgan afsonada aytilishicha, imperator Syanlun Chjetszyan provintsiyasi Xayn okrugidan xitoylik xan amaldori Chen Shiguanning oʻgʻli boʻlgan. Imperator Kansi taxtga merosxoʻr tanlashda nafaqat merosxoʻrdan imperiyani yaxshi boshqara olishini, balki merosxoʻr oʻgʻlining ham undan kam boʻlmasligini talab qiladi va bu manjurlarning Xitoy ustidan abadiy hukmronligini taʼminlaydi. Imperator Kansining toʻrtinchi oʻgʻli Yonchjenning oʻgʻli zaif edi, shuning uchun Yonchjen yashirincha qizini imperator Kansining sevimli nabirasiga aylangan Chen Shiguanning oʻgʻliga almashtirib qoʻyadi. Yonchjen otasining oʻrnini egallab, imperatori boʻladi. Uning „oʻgʻli“ Xongli esa oʻz navbatida imperator Syanlun sifatida uning oʻrnini egallaydi. Uning hukmronligi davrida imperator Syanlun janubiy Xitoyga tekshiruv safarlariga borib, Chen Shiguanning Xayndagi uyida qoladi va u yerda xattotlik bilan shugʻullanadi. U, shuningdek, Xayn okrugini soliqlardan ozod qilish toʻgʻrisida tez-tez imperator farmonlarini chiqardi.

Biroq, bu hikoyada koʻplab noaniqliklar mavjud. Birinchidan, imperator Yonchjenning tirik qolgan toʻngʻich oʻgʻli Xonshi Xongli tugʻilganda atigi yetti yoshda edi. U imperator yangi tugʻilgan bolani begona bilan almashtirish (va vafot etmasa, sharmandalik xavfi bor) uchun keskin tanlov qilish uchun juda yosh edi. Ikkinchidan, imperator Yonchjenning balogʻat yoshiga qadar omon qolgan va taxtga oʻtirish imkoniyatiga ega boʻlgan yana uchta farzandi bor edi.

Imperator Syanlunning Xitoy janubiga oddiy odam sifatida yashirinib olti marta tekshiruv safariga borishi haqidagi hikoyalar koʻp avlodlar uchun mashhur mavzu boʻlib kelgan. Hammasi boʻlib, u janubiy Xitoyga bobosi imperator Kansi kabi olti marta tashrif buyurgan.

Zamonaviy madaniyatda[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator Syanlunning asarlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Eslatmalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ The Qianlong era name, however, started only on 12 February 1736, the first day of that lunar year. 8 February 1796 was the last day of the lunar year known in Chinese as the 60th year of Qianlong.

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ 1,0 1,1 Jacobs, Andrew. „Dusting Off a Serene Jewel Box“ (31-dekabr 2008-yil).
  2. ↑ Anderson, Æneas. A Narrative of the British Embassy to China, in the Years 1792, 1793, and 1794; Containing the Various Circumstances of the Embassy, with Accounts of Customs and Manners of the Chinese. London: J. Debrett, 1795 — 262 bet. 
  3. ↑ Wei Yuan. 聖武記, Military history of the Qing Dynasty, vol.4. (zh), 1848. „計數十萬戶中，先痘死者十之四，繼竄入俄羅斯哈薩克者十之二，卒殲於大兵者十之三。["Among the 100,000 households, 4 out of 10 died from the first pox, 2 out of 10 went into Russia Kazakh, and 3 out of 10 died in the army."]“ 
  4. ↑ 4,0 4,1 Perdue 2005, s. 287.
  5. ↑ Clarke 2004, s. 37.
  6. ↑ Theobald, Ulrich. War Finance and Logistics in Late Imperial China: A Study of the Second Jinchuan Campaign (1771–1776). Leiden: Brill, 2013 — 21 bet. ISBN 978-9-00425-567-8. 22-aprel 2014-yilda qaraldi. 
  7. ↑ „"Manchu hymn chanted at the occasion of the victory over the Jinchuan Rebels". Manchu Studies Group. 18 December 2012. Retrieved 19 February 2013.“.
  8. ↑ Man-Cheong, Iona. Class of 1761. Stanford University Press, 2004 — 180 bet. ISBN 978-0-80476-713-2. 24-aprel 2014-yilda qaraldi. 
  9. ↑ Theobald, Ulrich. War Finance and Logistics in Late Imperial China: A Study of the Second Jinchuan Campaign (1771–1776). Leiden: Brill, 2013 — 32 bet. ISBN 978-9-00425-567-8. 24-aprel 2014-yilda qaraldi. 
  10. ↑ Chang, Michael G.. A Court on Horseback: Imperial Touring & the Construction of Qing Rule, 1680-1785, Illustrated, Harvard East Asian monographs, Harvard University Asia Center, 2007 — 435 bet. ISBN 978-0-67402-454-0. 24-aprel 2014-yilda qaraldi. 
  11. ↑ Dabringhaus, Sabine (2011). „Staatsmann, Feldherr und Dichter“. Damals (nemischa). 16–24-bet.
  12. ↑ 12,0 12,1 Petech 1972.
  13. ↑ Newby, L. J.. The Empire And the Khanate: A Political History of Qing Relations With Khoqand C1760-1860. Leiden: Brill, 2005. ISBN 978-9-00414-550-4. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Millward 2007.
  15. ↑ Mosca, Matthew W.. From Frontier Policy to Foreign Policy: The Question of India and the Transformation of Geopolitics in Qing China. Stanford, CA: Stanford University Press, 2013. ISBN 978-0-80478-538-9. 
  16. ↑ Giersch, Charles Patterson. Asian Borderlands: The Transformation of Qing China's Yunnan Frontier. Harvard University Press, 2006 — 68 bet. ISBN 0-674-02171-1. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Hall, D.G.E.. Burma, 3rd, Hutchinson University Library, 1960 — 27–29 bet. ISBN 978-1-4067-3503-1. 
  18. ↑ Dai, p.145
  19. ↑ Yingcong Dai (2004). „A Disguised Defeat: The Myanmar Campaign of the Qing Dynasty“. Modern Asian Studies. 38-jild, № 1. 178-bet. JSTOR 3876499. Qaraldi: 25–yanvar 2020–yil.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()
  20. ↑ Schirokauer, Conrad. Modern East Asia: A Brief History, 2nd, Boston & New York: Houghton Mifflin, 2008 — 35 bet. ISBN 978-0-618-92070-9. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Millward 1998.
  22. ↑ Newby, L. J.. The Empire And the Khanate: A Political History of Qing Relations With Khoqand C1760-1860, illustrated, Leiden: Brill, 2005 — 39 bet. ISBN 9004145508. 
  23. ↑ Wang, Ke (2017). „Between the "Ummah" and "China"：The Qing Dynasty's Rule over Xinjiang Uyghur Society“ (PDF). Journal of Intercultural Studies. 48-jild. Kobe University. 204-bet. 2019-06-01da asl nusxadan (PDF) arxivlandi. Qaraldi: 2022-05-24.
  24. ↑ Spence, Jonathan D.. The Search for Modern China, 3rd, New York: Norton, 2013 — 98 bet. ISBN 978-0-39393-451-9. 
  25. ↑ „"The Qianlong Emperor as Manjusri, the Bodhisattva of Wisdom". Freer Sackler. Archived from the original on 16 August 2014.“. 2014-yil 16-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 „Holzworth, Gerald (12 November 2005). "China: The Three Emperors 1662–1795". The Royal Academy of Arts. Archived from the original on 12 December 2005.“. 2005-yil 12-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  27. ↑ 27,0 27,1 „Portrait of an Emperor, Qianlong: Ruler, Connoisseur, Scholar“. {{cite magazine}}: Cite magazine requires |magazine= (yordam)
  28. ↑ Yang, Hong; Xie, Jiawei; Ji, Lifang (2018). „The Historical Information of the Decorative Polychrome Painting in the Hall of Mental Cultivation Complex, Forbidden City“. Built Heritage. 2-jild, № 1. 19–38-bet. doi:10.1186/BF03545700. ISSN 2662-6802.
  29. ↑ Huichun, Yu (2009). „Qianlong's Divine Treasures: The Bells in Rhyming-the-Old Hall“. Asia Major. 22-jild, № 2. 121–144-bet. ISSN 0004-4482. JSTOR 41649979.
  30. ↑ „"Top 10 calligraphy masterpieces of ancient China". China.org.cn. Retrieved 16 May 2021.“.
  31. ↑ Woodside (2002).
  32. ↑ Guy (1987), p. 167.
  33. ↑ Guy (1987), p. 166.
  34. ↑ Elliott (2000).
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 Elliott (2009).
  36. ↑ Benard, Elisabeth „The Qianlong Emperor and Tibetan Buddhism“,. New Qing Imperial History: The Making of Inner Asian Empire at Qing Chengde Millward: . London: Routledge, 2004 — 123–124 bet. ISBN 978-1-13436-222-6. 
  37. ↑ Berger 2003, p. 34.
  38. ↑ Lopez 1999, p. 20.
  39. ↑ Berger 2003, p. 35.
  40. ↑ 40,0 40,1 Elverskog 2010.
  41. ↑ Marinescu, Jocelyn M. N.. Defending Christianity in China: The Jesuit Defense of Christianity in the "Lettres Edifiantes Et Curieuses" & "Ruijianlu" in Relation to the Yongzheng Proscription of 1724, 2008 — 29, 33, 136, 240 & 265 bet. ISBN 978-0-549-59712-4. 
  42. ↑ Rawski 1998.
  43. ↑ „"王致诚乾隆射箭图屏" [Wang Zhicheng and Qianlong archery screen. Palace Museum, Beijing (in Chinese). Archived from the original on 25 February 2014.“]. 2014-yil 25-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  44. ↑ „Le Bas, Jacques-Philippe (1770). "A Victory Banquet Given by the Emperor for the Distinguished Officers and Soldiers". World Digital Library (in French). Xinjiang, China.“.
  45. ↑ Gernet, Jacques. A History of Chinese Civilization. Cambridge University Press, 31-may 1996-yil — 522 bet. ISBN 978-0-521-49781-7. 28-may 2013-yilda qaraldi. 
  46. ↑ 46,0 46,1 „"Qianlong Emperor (乾隆皇帝)". Palace Museum, Beijing (in Chinese). Archived from the original on 24 April 2008.“. 2008-yil 24-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  47. ↑ „"Jiaqing Emperor (嘉庆皇帝)". Palace Museum, Beijing (in Chinese). Archived from the original on 22 October 2008.“. 2008-yil 22-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  48. ↑ Harrison, Henrietta (2017). „The Qianlong Emperor's Letter to George III and the Early Twentieth Century Origins of Ideas About Traditional China's Foreign Relations“. The American Historical Review. 122-jild, № 3. 680–701-bet. doi:10.1093/ahr/122.3.680.
  49. ↑ For a conventional European perspective of the audience question, see Peyrefitte, Alain. The Immobile Empire. New York City: Knopf, distributed by Random House, 1992. ISBN 978-0-39458-654-0. 

    For a critique, see Hevia, James L.. Cherishing Men from Afar: Qing Guest Ritual and the Macartney Embassy of 1793. Durham: Duke University Press, 1995. ISBN 978-0-8223-9628-4. 

    For a discussion on Heviaʼs book, see exchange between Hevia and Joseph W. Esherick in Modern China Vol. 24, no. 2 (1998).
  50. ↑ „Qianlong's Letter to King George“,Annals and Memoirs of the Court of Peking, translated by Edmund Backhouse and J. O. P. Bland, Boston: Houghton Mifflin, 1914 — 322–331 bet. 
  51. ↑ Harrison (2017).
  52. ↑ Robbins, Helen H.. Our First Ambassador to China: An Account of the Life of George, Earl of Macartney, with Extracts from His Letters, and the Narrative of His Experiences in China, as Told by Himself, 1737-1806. London: John Murray, 1908 — 386 bet. 25-oktabr 2008-yilda qaraldi.  (Wayback Machine saytida 2018-10-06 sanasida arxivlangan)
  53. ↑ Duyvendak, J.J.L. (January 1938). „The Last Dutch Embassy to the Chinese Court (1794–1795)“. T'oung Pao. 34-jild, № 1. 1–137-bet. doi:10.1163/156853238X00027.
  54. ↑ van Braam Houckgeest, Andreas Everardus. Voyage de l'ambassade de la Compagnie des Indes Orientales hollandaises vers l'empereur de la Chine, dans les années 1794 et 1795. London: J. Debrett, 1798.  (Wayback Machine saytida 2009-02-15 sanasida arxivlangan) „arxiv nusxasi“. 2009-yil 15-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 23-may.
  55. ↑ van Braam, An authentic account…, Vol. I (1798 English edition) pp. 283-288.
  56. ↑ „"Juanqizhai in the Qianlong Garden". World Monuments Fund. Retrieved 16 July 2011.“.
  57. ↑ „"Jiaqing Emperor (嘉庆皇帝)". Palace Museum, Beijing (in Chinese). Archived from the original on 22 October 2008.“. 2008-yil 22-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Qoʻshimcha oʻqish uchun[tahrir | manbasini tahrirlash]

Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Quotations related to Qianlong Emperor at Wikiquote
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Imperator_Syanlun&oldid=4104589" dan olindi