16—17-asrlardagi Qozoq xonligi

Qozoq xonligi bayrogʻi

Qozoq xonligi (XVI-XVII asrlar) — moʻgʻullar istilosidan soʻng birinchi marta Yettisuvda barcha qozoq urugʻ va qabilalari bir davlatga birlashgan. XVI-XVII asrlarda Qozoq xonligining chegarasi ancha kengaydi. Jonibekxonning oʻgʻli Qosim oʻz davrida „Yerni birlashtirish“ jarayonini amalga oshirgan koʻzga koʻringan qozoq xonlaridan biri edi. Qosimxon davrida (1511-1523) feodal zodagonlarining qarshiligi zaiflashib, harbiy qudrati kuchaydi. „Tarixi-Rashidiy“, „Shayboninoma“, jild. b. maʼlumotlarga koʻra, qozoqlar etnik hududining asosiy hududlari Qosimxon davrida Qozoq xonligiga birlashtirilgan.

Etno-davlat chegaralarining oʻsishi

Xonlikning chegarasi Oʻroldan Mangʻistovgacha boʻlgan gʻarbda Yoyiqgacha, janubi-gʻarbda Sirning oʻng qirgʻogʻigacha boʻlgan yerlarni qamrab olgan. Unga Sir boʻyidagi shaharlar qoʻshildi, shimolda Qosimxon qoʻl ostidagi qozoq aholi punktlari Ulitovdan oshib ketdi. Yettisuvning koʻp qismi (Shu, Talas, Qoratol, Ili viloyatlari) janubi-sharqda unga qaradi.

Dastlabki davrlarda Qozoq xonligining siyosiy-maʼmuriy va savdo iqtisodiy markazi Sirdaryo boʻyidagi Sigʻnoq shahri boʻlgan. Keyinchalik Turkiston shahri Qozoq xonligiga oʻtkazilgandan soʻng Qozoq xonligining poytaxti Turkiston shahriga aylandi. Qozoq xonligi Turkistondagi Oq saroyda oʻtirib hukmronlik qilgan.

Qozoq xonligining mustahkamlanishi va mustahkamlanishi davlatning nufuzini oshirdi, tashqi siyosat va diplomatik aloqalar sohasida muayyan muvaffaqiyatlarga erishdi. Qozoq xonligi Oʻrta Osiyo xonlari, Volga boʻyidagi mamlakatlar, Gʻarbiy Sibir xonligi va rus davlatlari bilan savdo-sotiq va diplomatik aloqalar oʻrnatgan.

Qozoq xonligining asoschilari Jonibek,Kerey, sobiq xonlar — Oq Oʻrdaning mashhur xoni Irisxonning merosxoʻrlari Oltin Oʻrda va Oq Oʻrda tomonidan 200 yil davomida mamlakatni boshqarish anʼanalarini rivojlantirdilar. Harbiy, siyosiy va diplomatik kurash tajribasiga boy. Qosimxon esa juda buyuk davlat arbobi edi.

Dastavval Qozoq xonligi Moʻgʻul davlati bilan doʻstona aloqalar oʻrnatib, Abulxayrxonning Yettisuvga keltirgan tahdidiga, oyratjoʻngʻor qabilalarining Moʻgʻulistonga hujumiga qarshi kurash olib bordik. Joshilar oilasidan boʻlgan xonlar bilan ittifoq tuzib, Abulxayrxonning vorisi Shayx Haydarni magʻlub etdi.

Qosimxon davrida Qozoq xonligi Rossiya davlati bilan diplomatik aloqalar oʻrnatgan, Gʻarbiy Yevropada tan olingan

Buyuk Gertsog Vasiliy III davrida (1505-1533) Moskva knyazligi bilan diplomatik aloqalar oʻrnatgan.

Qosimxon birinchi qozoq qonuni — „Qasqa jol“ni nashr ettirdim. Bu qonun qozoqlar orasida qadimdan shakllangan odat qoidalari asosida yaratilgan. Bu qonun oʻsha davrda musulmon mamlakatlarida keng qoʻllangan islom qonunidan (shariat) farqli boʻlib, koʻchmanchi qozoq hayotiga mos mahalliy qonun edi. Shuning uchun u Qosimxon nomi bilan bogʻlanib, „Qosimxonning qasqa joli“ deb atalgan. Mashhur tarixchi Muhammad Haydar Dulatiy " Tarixi Rashidiy " asarida shunday deydi: "Qozoq xonlari va sultonlari orasida Qosimxondek qudratli hech kim boʻlmagan. Qosimxon vafotidan keyin sultonlar va feodallar oʻrtasidagi raqobat kuchaydi. Tashqi siyosiy vaziyat noqulay boʻlganida oʻzaro toʻqnashuvlarning zararli oqibatlari xonlikning kuchsizlanishiga olib keldi.

Toʻqnashuv paytida Qosimxonning oʻgʻli va merosxoʻri Mamash oʻldirilgan.

XVI asr-II yarmida kuchsizlangan xonlikning mustahkamlanishiga Qosimxonning oʻgʻli Haqnazar (Axnazar) (1538-1580) hissa qoʻshdi.

U 42 yil hukmronlik qildi. Haqnazarxon taxtga kelganidan keyin xonlik hukumati qudratini mustahkamlashga katta saʼy-harakatlar qildi. U oʻzidan oldingi Tohirxon va Buydoshxon davrida tarqoqlikni tikladi.

Uning hukmronligi davrida tashqi siyosatda yirik tarixiy voqealar yuz berdi. Oʻsha paytda gʻarbda kuchayib borayotgan rus davlati oʻz poydevorini sharqqa kengaytirdi va 1552-yilda Qozon xonligini, 1556-yilda Astraxan xonligini Rossiyaga boʻysundirdi. Shu sababli, Volga va Jayik oraligʻidagi keng hududda yashagan Noʻgʻay Oʻrdasi parchalana boshladi.Noʻgʻay Oʻrdasini boshqargan lord Mangʻit oʻrtasida hukumat hokimiyati uchun feodal kurashlari kuchayib, xalq ommasini tushkunlikka soldi.

Xaqnazar davrida qozoq xonligining mustahkamlanishi Noʻgʻay Oʻrdasidagi qozoq qabilalarining qiziqishini uygʻotdi va keyinchalik ularga qoʻshildi. Qoʻshilishga qarshilik bildirgan noʻgʻoylar kuch bilan boʻysindirildi. Bu haqida 1569-yili noʻgʻoy beklarining Rossiya podsholigina yetkazgan noroziliklaridan bilishga boʻladi.

Xaqnazarxon vafotidan keyin uning oʻrniga Jadik Sultonning oʻgʻli Az Jonibekning nabirasi Shigʻay (1580-1582) xon boʻlib oʻtirdi

Uning hukmronligi davrida Buxoro xoni Abdulla II (1557—98) davrida Toshkent yaqinida hukmronlik qilgan, Xaqnazarni oʻldirgan Norazahmet (Barak)xonning oʻgʻli Norazahmet (Barak) Sultondan oʻch oladi. U oʻsha urush paytida vafot etdi

Rossiya davlati bilan Qozoq xonligi oʻrtasidagi diplomatik aloqalar Shigʻayxondan keyin oʻrinbosar boʻlgan Tavakkalxon (1586-1598) davrida mustahkamlandi. Bu yerda Rossiyaning maqsadi Qozoq xonligi bilan ittifoq tuzish, Sibir xoni Kushimga qarshi kurashish va bu ittifoqchidan Oʻrta Osiyo xonlari bilan muzokaralar olib borishda foydalanish edi.Tavakkal xon Markaziy Osiyo savdo markazlariga kirish uchun faol kurash olib bordi

1598-yilda Buxoro bilan tuzilgan shartnomani buzib, Sirdaryo boʻyidagi shaharlarni egallab,Toshkent, Andijano, Axsi, Samarqand kabi shaharlarni Qozoq xonligiga topshirdi. Tavekelxon Buxoro shahrini qamal qilishda yaralanib vafot etadi.Tavakkal birinchi marta 1594-yilda doʻstona aloqalar oʻrnatish uchun Qulmuhammed boshchiligidagi Qozoq elchixonasini Moskvaga yubordi. Rossiya manbalariga koʻra, Qulmuhammed boshchiligidagi elchixona Moskvadagi Fors elchisi bilan uchrashishga harakat qilgan. Natijada u maqsadiga erishdi. Keyinroq Qulmuhammed bilan qozoq saroyiga „Daruish Muhammed“ degan Fors elchisi keladi. Bundan tashqari, rus arxiv maʼlumotlari Fors shohi oʻz odamini Abbosga birinchi boʻlib Qulmuhammedga yuborganligini tasdiqlaydi.Bu hamkorlikning asosiy natijasi Buxoro xonligiga qarshi tuzilgan Qozoq-Safaviylar ittifoqi boʻldi. Afsuski, ushbu ittifoqning tashkil etilishi rasman qogʻozga tushmadi. Biroq Tavakkalxonning Mavarounnahrga yurishi chogʻida u Fors shohi bilan qolib ketmay, qozoqlar bilan bir vaqtda Buxoro xonligining orqa tomoniga bostirib kiradi. Bundan Fors shohi va qozoq xonlari umumiy dushmanga qarshi birlashganligini bilishimiz mumkin.

Shundan soʻng xonlikni Esimxon Shigʻayuli (1598-1628) boshqargan. U 1598-yilda Buxoro bilan tinchlik shartnomasi tuzdi, shartnomaga koʻra, avvalroq oʻzbeklar bosib olgan Sir boʻyidagi shaharlar va Toshkent rasman Qozoq xonligi tasarrufiga oʻtkazildi.Oʻsha paytdan to 19-asr boshlarigacha. Toshkent 2 asrga yaqin Qozoq xonligi tarkibida boʻlgan.

Esimxon Qozoq xonligini bir markazga boʻysunuvchi davlat sifatida tashkil etish niyatida edi. Esimxonning bu siyosatiga qarshi chiqqan sultonlar Qozoq xonligining parchalashga harakat qilishdilar

Toshkent shahri Qozoq xonligi tarkibiga kirgach, uni Jonibekxonning nabirasi va Sulton Jalimning oʻgʻli Sulton Tursin Muhammad boshqargan

Ikki davlat oʻrtasida hokimiyat uchun siyosiy kurash bor edi. Esimxon mamlakatni tinchlantirish va oʻziga boʻysundirish siyosatini olib bordik. Shuning uchun ham qon-qon, qasos, toʻlov, pul jamgʻarish, sadaqa, pul undirish, jarima, ikki diniy patriarxal anʼanaga tayanish va hokazo. b. vaʼz qilgan. Odamlar Esimxon qonunlarini „Esimxon qurgan eski yoʻl“ deb atashgan.

U mamlakatda Ensegey baland-Er Esim nomi bilan mashhur edi. XVI asrda Qozoq xonligi shimolda tashkil etilgan Sibir xonligi (markazi Tumen) bilan chegaradosh edi.1563-yilda Shayboniylar oilasi va taybugi urugʻi oʻrtasidagi uzoq davom etgan kurashdan soʻng Sibir xonligi Shayboniylar oilasi Kushimxon qoʻliga oʻtadi.

Sibir xonligining aholisi qirqta turkiyzabon urugʻ va ugr qabilalarining rang-barang toʻplamidan iborat edi. Xonlikning asosiy aholisi Gʻarbiy Sibirning oʻrmonli choʻl qismida, Yesil, Tobil va Toʻra daryolarining oʻrta oqimida, Irtish va Ob daryolari vodiylarida oʻrnashgan turkiyzabon „sibir qabilalari“ nomi bilan mashhur.

1628-yilda Esimxon vafotidan keyin uning oʻrniga Jangirxon oʻtirdi. U past boʻyli, boshi katta, koʻkragi keng edi. Shuning uchun xalq uni "Salqam Jangir" deb atagan.

Uning hukmronligi davrida Oyrat-Joʻnʼorlarning sardori Xuntayshi qahramoni kuchaydi. Ular bir necha bor Qozoq xonligiga yurish qilgan. Jongirxon Buxoro xonligi bilan ittifoq tuzib, joʻngʻor feodallarining hujumiga qarshi kurashdi.

„Qozoq-Oyrot“ qurolli kurashining tugʻilishiga quyidagi holatlar sabab boʻldi.

Birinchidan, koʻchmanchi chorvachilik bilan shugʻullanuvchi har ikki tomon hukmdorlari uchun koʻchish maydonini kengaytirish kerak edi;

Ikkinchidan, joʻngʻor feodallari Sirdaryo boʻyidagi savdo markazlarini bosib olmoqchi edilar.

Jangirxon davrida Oyrat jungʻorlari oʻrtasida uchta yirik jang boʻlgan — birinchisi 1635-yilda, ikkinchisi 1643-yilda va uchinchisi 1652-yilda boʻlgan. edi.

1643-yilda qozoqlar ikkinchi jangda gʻalaba qozondi. Shu yilning qishida Xuntayshi botir qozoq yerlariga hujum qiladi va bu hujum muvaffaqiyatsiz yakunlanadi. Jangir bu hujumga 600 kishi bilan bordi.

Jangirxon ikki togʻ oraligʻidagi tor jarga xandaq qazib, qal’a quradi. U boshqa qismi bilan togʻning narigi tomonida yashirinadi. Xuntayshi xandaq qazib, mardonavor himoya qilayotganlarga qarshi kurashadi. Bu vaqtda Jangir dushman bayrogʻining tashqarisidan zarba berdi. Shu tariqa, joʻngʻorlar qattiq magʻlubiyatga uchradilar va 10 mingga yaqin odam oʻldirildi. Jang tugash arafasida Samarqand hukmdori 20 mingga yaqin qoʻshin bilan mashhur Yalantoʻsh botir Jangirga yordamga keladi. Xuntayshi orqaga chekinishga majbur boʻladi. Shundan soʻng u puxta tayyorgarlik koʻrib, 1652-yilda qozoq dashtlariga joʻnab ketadi. Bu jangda Jangir halok boʻladi.

Tauke Xon va Yetti nizom

Bu davrda Qozoq xonligining ichki siyosiy ahvoli ogʻir edi. Feodallar oʻrtasida nizolar, raqobat avj oldi

Jangirning oʻgʻli Tauke xon (1680-1718) davrida esa qozoq xonligining birligi mustahkamlanadi.

Qozoq tarixida u „Az Tauke“, „insoniyatning donishmand odami“ deb nomlangan.U bir markazga boʻysungan qozoq xonligini tuzishga harakat qildi

Feodallar va knyazlar vakillaridan iborat „Xonlik kengashi“ va „Hokimiyat kengashi“ning roli ortdi.Toshkent shahrining quyi qismidagi Kultoʻpeda har yili uch yuz kishi ishtirokida qurultoy ochildi. Taukexon nufuzli qozilarga tayanib, feodal oqsuyaklar va sultonlarni zaiflashtirishga harakat qildi. Juzlar va uluslar oʻrtasidagi katta nizolar qozilar kengashida, Tole bi, Qozibek bi, Ayteke bilar oldida hal qilindi.

Tauke davrida „Yetti nizom“ nomi ostida odat huquqi choralari toʻplami tuzilgan.Bu yerda feodal huquqiy tartibot va davlat tuzilishining asosiy shartlari oʻrnatildi.Shunday qilib, u qozoq xalqi tarixiga katta huquqiy oʻzgarishlar kiritdi. „Yetti nizom“ nafaqat oʻsha davrning huquqiy hujjati, balki koʻchmanchi qozoq xalqining etnik, xoʻjalik tashkil etilishi va geografik xususiyatlariga mos keladigan juda qimmatli yodgorlik hamdir.Bu koʻchmanchi qozoqlarning hukmronligi. U maʼmuriy, jinoiy ishlar, fuqarolik-huquqiy choralar, shuningdek, soliqlar, diniy qarashlar toʻgʻrisidagi qoidalarni oʻz ichiga olgan va u qozoq jamiyati hayotining barcha jabhalarini qamrab olgan. Uning qozoq jamiyatida jongar bosqiniga qarshi kurashda qonun va tartibni mustahkamlashdagi roli ham muhim.

Iqtisodiyot va madaniyat

Qozoq xonligi-koʻchmanchi va yarim koʻchmanchi chorvachilik bilan shugʻullanuvchi feodal davlat edi

Uning koʻchmanchi va yarim koʻchmanchi dasht mintaqalarida patriarxal-feodal munosabatlari, oʻtroq, dehqonchilik rayonlarida feodal munosabatlari shakllangan.Qozoq xonligida mintaqaviy boshqaruv tizimi emas, balki milliy (urugʻlar boʻyicha) boshqaruv tizimi qoʻllangan.Boshqaruv tizimida urugʻ-qabila tartibi saqlanib qolgan.Bir-biriga yaqin boʻlgan oʻnta qishloq bir qishloq, yetti bobodan boʻlgan bir necha qishloq esa bir ajdod (viloyat) edi.13 dan 15 gacha boʻlgan ajdodlar hududi bitta urugʻdan iborat edi.Bu urugʻlardan qabila tashkil topgan.Qozoq jamoasi uch juzga boʻlingan. Qozoq xonligiga boʻysundi. Xon qozoq xonligining fuqarolik, harbiy, maʼmuriy va sud huquqlarini oʻz qoʻlida ushlab turgan.

Juzlarni kichik xonlar, uluslarnini sultonlar, qabilalarni shahzodalar, urugʻlarni urugʻ boshliqlari, viloyatlarni (otalarni) oqsoqollar, qishloqlarni qishloq oqsoqollari boshqargan. Bu yetti pogʻonali boshqaruv tizimi ikkinchi koʻchmanchi qozoq jamiyatida juda qadimgi tartib edi.

Chorvachilik bilan shugʻullangan qozoqlar choʻl hududlarida qoʻy,ot,tuya va sigir boqishgan.Chorvalar yilning toʻrt faslida tabiiy yaylovlarda boqilgan. Koʻp asrlik tajribadan kelib chiqqan xoʻjalik yuritish usuli yaylovlardan mavsumga qarab foydalanish tartibini shakllantirgan.

Bular: yozda oʻtlash, qishda qishlash, bahorda gullash, kuzda qoʻriqlash.

Kochish sohasi xilma-xil edi, koʻp qoramoli boʻlgan chorvadorlar, ayniqsa tuya va otlar uzoqqa koʻchib oʻtishlari mumkin edi (kichik va oʻrta yuzlab odamlar yiliga 700-1000 km dan koʻproq masofani bosib oʻtishgan), turli yaylovlar uchrashadigan Yettisuv va Janubiy. 200-300 km masofada Qozogʻistonda koʻchish ancha kichik edi. Har bir urugʻning oʻz yoʻllari bor edi. Boshqa urugʻlar tajovuz qila olmadilar. Chorvachilik qoʻy va otlardan iborat boʻlgan.Qozoqlar koʻpincha semiz goʻshtli, mayin junli, dumli qoʻylarni boqishgan. Qoʻy goʻshti asosiy oziq-ovqat edi. Qoʻy sutidan qurt, pishloq, tvorog, kefir, sariyogʻ oldi. Qoʻylar eng qimmatli xomashyo — jun, teri, teri mahsulotlari bilan taʼminlangan.

Janubiy Qozogʻiston viloyati qadimdan dehqonchilik madaniyatining beshigi hisoblanadi.Qozoq xonligi davrida bu hududlarda anʼanaviy dehqonchilik rivojlanib bordi

Sirdaryo,Aris,Shu va Talas daryolari vodiylarida sugʻorma dehqonchilik yaxshi yoʻlga qoʻyilgan.Daryo suvini tortib yerni sugʻoradigan kanal va ariqlar bor edi.Qozoq dehqonlari arpa, bugʻdoy, makkajoʻxori ekdilar. Dehqonchilik qurollari ketmon, ketmon, oddiy omoch, tishli daraxt, tirma, qoʻl oʻroq edi.

Uy biznesi va hunarmandchilik rivojlangan.Oʻrmak toʻqish, teri koʻnchilik, qoʻy junidan shidem, tuya juni toʻqilgan.Kichik hayvonlar terisidan palto, shim va kurtkalar tikilgan. Qora qoramol terilari yoğurilgan, paxta matolari va nozullar tikilgan. Torsik, saba qilingan. Qoʻy junidan kigiz, tekemet, srimoq yasagan. U shoxdan qoshiq, tugma, tish pichogʻi yasadi.

Eng keng tarqalgan hunarmandchilik temirchilik boʻlib, ular temir asboblar, belkurak, bolta, oʻroq, pichoq, qirgʻich, taqa va boshqalarni yasashgan. b. qildi. Ishlab chiqarish qurollaridan tashqari urush qurollari: xanjar, qilich, qilich, aybalta, nayza, oʻq, nayza zarb qilingan. Oltin, kumush kabi qimmatbaho metallardan zargarlik buyumlari: bilaguzuk, uzuk, sirgʻa, kamar, egar yasaydigan hunarmandlarni zargarlar deyiladi.

Oʻrmonzorlarda yashagan qozoqlar orasida duradgorlik mashhur boʻldi.

Bahorda qozoqlar 22-mart kuni kechayu kunduz tengligini „navroʻz bayrami“ sifatida nishonlashardi.

XV-XVII asrlarda qozoqlar orasida islom dini tarqaldi.Biroq islom dini mehnatkash xalq orasida chuqur ildiz otgani yoʻq. Buning sababi-davom etayotgan toʻqnashuvlar, urushlar va boshqalar. b. Shu bois aholining bir qismi uzoq vaqt davomida islomni qabul qilmay,Allohga sigʻinishga asoslangan eʼtiqodni saqlab qoldi. Olovni muqaddaslash qozoqlar hayotida katta rol oʻynagan.

16—17-asrlarda ogʻzaki adabiyot keng tarqaldi.Ogʻzaki adabiyotning bebaho xazinalarini yaratib, avloddan-avlodga oʻtkazib kelayotgan xalq orasidan isteʼdodli shoirlar, salslar, serilar, jiralar boʻlgan.

Oʻsha davr qozoq sheʼriyatining eng yirik namoyandalari- Shalkiiz (XV a.), Doʻspambet (XVI asr.), Juma (XVII), jild. b. jiraular. Masalan, qozoq qahramonlarining sheʼrlari: Qoʻbilandi, Alpomis, Er Targʻin, Er Sayin, Qambar dostonlari tarix haqiqatiga tobora yaqinlashib borayotgan asarlardir. Qozoq ijtimoiy-maishiy dostonlari (Qozi Koʻrpesh-Bayan sulu, Qiz-Jibek va b.) feodal-qabila jamiyati hayotini katta mahorat bilan koʻrsatadi.

Ona tilidagi yozma adabiyot xalq orasida diniy va tarixiy mazmunidagi kitoblar shaklida tarqaldi

„Tarixi-i Rashidiy“ -XIV asrda Oʻrta Osiyo va Qozogʻiston. II yarmidan XVI asrgacha boshlanishi haqida hikoya qilinadi. Bu asar 1541—1546-yillarda yozilgan.Uning qoʻlyozmasi ikkita daftardan iborat.Birinchi daftarda Chigʻatoylar sulolasi tarixi, ikkinchisida XV-XVI asrlar tarixi bayon etilgan.Shinjon mintaqasi,Markaziy Osiyo,Hindiston va Afgʻonistondagi tarixiy voqealar haqida soʻz boradi. Unda qozoq tarixiga oid qimmatli maʼlumotlar bor. 15-asr oʻrtalarida Gʻarbiy Jetisuda qozoq xonligining tashkil topishi, qozoq — qirgʻiz va oʻzbek xalqlari oʻrtasidagi munosabatlar. Sharqiy Qozogʻiston ijtimoiy xoʻjaligining holati keltirilgan.

Asarni yozgan Muhammad Haydar Dulatiy (1499-1551) tarixchi va yozuvchi edi.Arab va fors tillarini yaxshi bilgan.U saroyda saqlanayotgan hujjatlardan foydalangan.

„Jomih al-tavarih“ (Yilnomalar toʻplami)-qozoq tilida yozilgan tarixiy asardir.U yerda:qadimdan qozoq choʻlida yashagan qanli, jaloyir, qipchoq, nayman, kerey, qoʻngʻirot, alchin va b. b. qabilalarning nasabnomasi keltirilgan.

XI asrda Oʻrta Osiyo va Qozogʻiston hududida yashagan qoraxoniylar sulolasining, oʻgʻuz-qipchoq qabilalarining birlashgan davridan to 1600-yilgacha boʻlgan tarixi haqida hikoya qilinadi

Ayniqsa,13-asrda. va XVI asrda oʻrtasida qozoq zaminida sodir boʻlgan yirik tarixiy voqealar

Qozoq aholi punktlarining ahvoli, u yerdagi shaharlar, qozoq xonligi va xonlarining tarjimai holi, qozoq xonligining huquqiy qoidalari haqida maʼlumotlar berilgan.

„Jomix at-tavarih“ kitobining muallifi Qodirgʻali Qoʻsinuli Jalayr (1530-1605) Sirdaryo boʻyida yashovchi jalayir qabilasidan boʻlgan, shuning uchun u „Jalayr“ deb nomlangan

U Qozoq xonligi saroyida xonning maslahatchisi va shahzodalar tarbiyachisi boʻlib xizmat qilgan.Bu asar birinchi marta 1854-yilda nashr etilgan. Oktabr oyida nashr etilgan.