Hojibeg Barlos
| Hojibeg Barlos | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bek | |||||||||
| Hukmronligi | 1360 – 1361 | ||||||||
| Oʻtmishdoshi | Timur Barlos | ||||||||
| Davomchisi | Timur Barlos | ||||||||
| |||||||||
| Uy | Kesh | ||||||||
| Otasi | Burlaki Barlas | ||||||||
| Dini | Sunniylik | ||||||||
Hojibeg Barlos, Hojibeg yoki Hoji Barlas (fors: ḥạjy̰ by̰ḵ bạrlạs, 14-asr boshlari – 1361) barlos qabilasining boshligʻi boʻlgan. U oʻzining jiyani Amir Temurning bevosita salafi boʻlgan. Keyinchalik Amir Temurga Temuriylar saltanatiga asos solishda yordam bergan. U Qorachar Barlasning chevarasi, Burlakiy Barlosning oʻgʻli boʻlgan. Shajarasi quyidagicha: Barlas Nemule Barlas ibn Yesunte Mongke Barlas ibn Darugʻachi Qorachar Barlas ibn Hojibeg Barlas[1]. Moʻgʻul harbiy qoʻmondoni boʻlgan. Makkaga ziyorat qilgani uchun unga „Sayfuddin Barlas“ va beg unvoni berilgan.
Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Hojibeg barlos qabilasidan boʻlib, Chigʻatoyga bek qilib tayinlagan Qorachar avlodlaridan biri boʻlgan. Hojibeg va Temur turli oʻgʻillardan kelib chiqqan holda Qorachorga umumiy ajdod boʻlgan. Uning otasi Burlaki Barlos islom dinini qabul qilganligi sababli Hojibeg Barlos musulmon oilasida dunyoga keldi. Keyinchalik balogʻat yoshidanoq haj amalini qilish uchun Makkaga borib keladi.
Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]
Hojibeg haqida ilk manbalar 1358 yoki 1359-yillarda, u janubiy Chigʻatoy xonligini amalda nazorat qilgan Qoraunas Abdullohni agʻdarishda qatnashganida tilga olinadi. Yaqinda hokimiyatni qoʻlga olgan Abdulloh yosh va tajribasiz edi. Uning Samarqandga koʻchib oʻtishi markazi Kesh shahrida joylashgan Hojibeg hududlariga xavf tugʻdirdi. Hojibeg Buyan Suldus ismli boshqa qabila boshligʻi bilan birga uni hokimiyatdan chetlatadi va qoʻgʻirchoq xoni Shoh Temurni oʻldiradi. Keyin Buyan Suldus Abdullohning amirlik lavozimiga koʻtariladi[2].
Avlodlari[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Mirzo Hojibeg
- Muhammad Xoja
- Mirzo Gʻulom Ahmad|Mirzo Gʻulom Ahmad hazratlari
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ Amir Temur Ko’ragon. Zafar yo’li. Toshkent. Nur, 1992. 9-avgust 2023-yilda qaraldi.
- ↑ „Amir Temurning tarix sahnasiga chiqishi“. www.elib.buxdu.uz. 2023-yil 10-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 9-avgust 2023-yil.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Manz, Beatrice Forbes, The Rise and Rule of Tamerlane. Cambridge University Press, 1989, ISBN 0-521-34595-2.
- Nizomiddin Shomiy, Zafarnoma, T., 1996; Sharafuddin Ali Yaz-diy, Zafarnoma, T, 1997.