Shirin choy

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Bir stakan limonli muzli shirin choy.

Shirin choy, shuningdek, shirin muzli choy sifatida ham tanilgan, Amerika Qoʻshma Shtatlari[1][2] (ayniqsa, Janubiy) va Indoneziya kabi mamlakatlarda tez-tez isteʼmol qilinadigan muzli choyning mashhur turidir[3][4]. Shirin choy koʻpincha qora choyga shakar yoki oddiy sirop qoʻshib tayyorlanadi. Shirin choy deyarli har doim muz bilan birga beriladi. U baʼzan xushboʻy boʻlishi mumkin, koʻpincha unga limon[1], shaftoli, malina yoki yalpiz qoʻshiladi[5]. Ichimlik kislotaliligini kamaytirish uchun baʼzan pishirish soda bilan qoʻshiladi[5]. Shirin choy tarkibida koʻplab meva sharbatlari va gazlangan ichimliklarga qaraganda kamroq shakar va kaloriya bor. Shakar darajasi 22 daraja Brix yoki 22 g darajagacha boʻlgan shirin choy kam uchraydi.

Shirin choy Janubiy Amerika Qoʻshma Shtatlari va Indoneziya oshxonasida muhim mintaqaviy oziq -ovqat mahsuloti sifatida isteʼmol qilinadi[6]. Restoranlar va boshqa muassasalarda shirin choyning mavjudligi hududning janubga tegishli ekanligini bildiruvchi koʻrsatkich hisoblanadi[7][8][9].

Tarix[tahrir | manbasini tahrirlash]

Tarixda shirin choy uning asosiy tarkibiy qismlari boʻlgan: choy, muz va shakarning narxi balandligi tufayli yuqori tabaqa vakillariga xos boʻlgan ichimlik hisoblangan[1][2]. Muz eng qimmatli tarkibiy qism boʻlgan. Hozirgi davrda shirin choyni tez va arzon koʻp miqdorda tayyorlash mumkin[2].

Shirin choyning eng qadimgi retsepti Marion Cabell Tyree tomonidan Qadimgi Virjiniyadagi uy xoʻjaligi (mualliflik huquqi 1878) deb nomlangan retsept kitobida nashr etilgan[1]. Retseptda koʻk choydan foydalanib choy tayyorlash usuli berilgan[1][2]. Biroq, Ikkinchi Jahon urushi paytida yapon bosqinchilari tomonidan yashil choy ishlab chiqaradigan hududlarni bosib olinishi koʻk choy eksporti kamaydi. Shu bilan bir qatorda, Britaniya Hindiston koʻk choy oʻrniga qora choydan foydalana boshladi. Ikkinchi jahon urushining oxiriga kelib, qora choy amerikaliklar tomonidan eng koʻp ichiladigan choyga aylandi[10].

2003-yilda Jorjiya shtati Vakillar palatasi, goʻyoki aprel hazili sifatida restoranda muzli choy sotishni "oʻta xavfli qonunbuzarlik " deb hisoblaydigan qonun loyihasini taqdim etdi[11]. Qonun loyihasi hech qachon amalda qoʻllanmagan[12].

Indoneziya[tahrir | manbasini tahrirlash]

Indoneziyada choy ichish Gollandiya mustamlakachilik davrida boshlangan. 17-asrda gollandlar Sukabumi plyaji orqali Bataviyaga choy oʻsimliklarini olib kelishdi. Shu bilan birga, Markaziy Yavada shakarqamish yetishtirish muvaffaqiyatli yoʻlga qoʻyildi. Ikki tarkibiy qismning koʻp miqdorda boʻlishi shirin choyni mamlakatdagi eng mashhur ichimlikka aylantirdi[13].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Glock, Allison (2008-07-01), Sweet Tea: A Love Story, Garden & Gun
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Tomlinson, Tommy, „Sweet Tea“, Our State North Carolina
  3. „Indonesians grow sweet on sugarless tea“ (en-GB). Nikkei Asian Review. Qaraldi: 2019-yil 31-avgust.
  4. „Enjoy these cheap eats on your mudik through Java“ (en). The Jakarta Post. Qaraldi: 2019-yil 31-avgust.
  5. 5,0 5,1 Kinsman, Kat (2007-06-28), „Southern Sweet Tea“, SlashFood, AOL
  6. Powers, Sean. „Sweet Tea: A History Of The 'Nectar Of The South'“ (en). 2018-yil 29-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2018-yil 7-iyul.
  7. Jacobs, Frank. „The Sweet Tea Line: The Real Border Between North and South“. Big Think. Qaraldi: 2018-yil 7-iyul.
  8. „The Science of Sweet Tea: The Science of the South“ (en-US). www.scienceofthesouth.com. Qaraldi: 2018-yil 7-iyul.
  9. „The Sweet Tea Line“ (en-US). Texas Monthly (2016-yil 1-aprel). Qaraldi: 2018-yil 7-iyul.
  10. „History of Iced Tea, History of Sweet Tea“. Whatscookingamerica.net. Qaraldi: 2012-yil 7-may.
  11. Klineman, Jeffrey (2007-08-08), „I Wish I Lived in a Land of Lipton … What makes Southern sweet tea so special?“, Slate, The Slate Group
  12. HB 819 – Food service establishments; serving tea; requirements
  13. „Asal-usul Es Teh Manis Jadi Minuman Sejuta Umat di Indonesia“.