Gabriel Ogorodnikov
| Dmitriy Ivanovich Ogorodnikov | |
|---|---|
| Tavalludi |
26-oktyabr 1890-yil Soligalich, Kostroma viloyati, Rossiya imperiyasi |
| Vafoti |
28-fevral 1971-yil (80 yoshda) Toshkent, SSSR |
| Fuqaroligi |
 SSSR |
| Kasbi | Arxiyepiskop |
| Faoliyat yillari | 1949—1971 |
Arxiyepiskop Gabriel (dunyoviy ismi Dmitriy Ivanovich Ogorodnikov; 1890-yil 26-oktyabr, Soligalich, Kostroma viloyati, Rossiya imperiyasi – 1971-yil 28-fevral, Toshkent, SSSR[1]) – rus pravoslav cherkovi yepiskopi, 1960-yildan Oʻrta Osiyo arxiyepiskopi.
Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]
Dmitriy Ivanovich Ogorodnikov Kostroma viloyatining Soligalich shahrida sanoatchi oilasida tugʻilgan. Peterburgdagi Petrovskiy nomidagi tijorat bilim yurtini (1908), keyin Oranienbaum praporshchiklar maktabini (1914) tugatgan. Birinchi jahon urushida qatnashgan, 3-darajali Avliyo Anna ordeni bilan taqdirlangan. Keyinchalik Stanislav ordeni, Avliyo Georgiy xochi ordeni bilan taqdirlangan va leytenant unvonini olgan. Fuqarolar urushi yillarida admiral A.V.Kolchak armiyasida jang qilgan. Keyinchalik Xitoyga ketgan. Xarbin shahrida yashagan, Sharqiy Xitoy temir yoʻlida (CER) ishlagan[2].
Manbalarga koʻra 1920-yillarda u Xitoy hukumati tomonidan qotillikda soxta ayblovlar bilan hibsga olingan. Tez orada rasmiylar uning aybsizligiga ishonch hosil qilib, ozod qildi.
1926-yilda u Pekindagi Rossiya diniy missiyasiga tarkibiga qoʻshildi va u yerda teologik taʼlim oldi. 1931-yilda missiya boshligʻi yepiskop Simon (Vinogradov) uni ierodeakon unvoniga tayinladi (1933-yildan ieromonk boʻlgan).
U Xitoydagi cherkovlarda xizmat qilgan. 1935-yildan Dairen shahridagi Arxangel Maykl cherkovining abbati, 1938-yilda Tyanjin shahridagi Shafoat cherkovining abbati boʻldi. 1938-yil oktyabrdan Shanxaydagi soborning ruhoniysi va Shanxay cherkovlari dekani boʻldi.
1944-yildan arximandrit, Pekindagi Rossiya cherkov missiyasi qoshidagi Aspir monastirining abbati.
1948-yilda u rus pravoslav cherkovi avtokefaliyasining 500 yilligiga bagʻishlangan tantanalarga delegat sifatida Moskvaga borgan.
1959-yil 27-iyuldan Astraxan va Yenotaevskiy yepiskopi boʻlgan.
1960-yil 25-fevralda u arxiyepiskop darajasiga koʻtarildi.
1960-yil 15 sentyabrdan Toshkent va Oʻrta Osiyo arxiyepiskopi boʻldi[3]. Yoshiga qaramay, u yeparxiyaning chekka cherkovlariga tashrif buyurdi va ularni yopilishdan himoya qildi.
1970-yilda u jiddiy kasal boʻlib, nafaqaga chiqdi. Bundan foydalangan hukumat Qirgʻiziston va Tojikistonda 14 ta cherkovni yopdi, ularning baʼzilari hozirda ishlamayapti.
1971-yil 28-fevralda vafot etgan[4]. Toshkent Botkin qabristoniga dafn etilgan.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Протоиерей Вячеслав Тулупов. Благословляю вас на подвиг жизни! Архиепископ Гавриил (Огородников). Страницы жизни. М., 2004.
- Протоиерей Василий Чугунов. По следам далеких воспоминаний/Вера-Эском, № 354.
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Протоиерей Феодор Семененко Архиепископ Гавриил (Огородников)“. www.booksite.ru. Qaraldi: 14-noyabr 2023-yil.
- ↑ „ГАВРИИЛ“. www.pravenc.ru. Qaraldi: 14-noyabr 2023-yil.
- ↑ „Гаврииил (Огородников), архиепископ Ташкентский и Среднеазиатский“. www.martirologvyatka.ortox.ru. Qaraldi: 14-noyabr 2023-yil.
- ↑ „ГАВРИИЛ (ОГОРОДНИКОВ)“. www.drevo-info.ru. Qaraldi: 14-noyabr 2023-yil.
Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Гавриил (Огородников) на сайте «Русское православие»