Yaponiyaning Yevropaga birinchi elchiligi (1862)

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Yaponiyaning Yevropadagi birinchi elchiligi a'zolari 1862-yilda. Missiya boshligʻi Shibata Sadataro (oʻtirgan).
Yaponiya elchiligi a'zolari Londonda 1862-yilgi Xalqaro koʻrgazmaga tashrif buyurishdi, Illustratsiya London News dan.
Elchilikning yuqori martabali xodimlari.
Utrextdagi elchilik a'zolari. Chapdan ikkinchisi Fukuzava Yukichi.

Yaponiyaning Yevropadagi birinchi elchiligi (yaponcha: 第1回遣欧使節, shuningdek, 開市開港延期交渉使節団) 1862-yilda Tokugava syogunati tomonidan Yevropaga yuborilgan. Missiya rahbari Shimotsuke provinsiyasi (hozirgi Tochigi prefekturasi) gubernatori Takenouchi Yasunori edi. Missiya shtabi rahbari Shibata Takenaka Sadataro edi. Fukuzava Yukichi missiya a'zosi boʻlib, missiyada ikki tarjimondan biri sifatida ishlagan. Missiya 40 kishidan iborat edi.

Nomiga qaramay, bu Yaponiyaning Yevropadagi uchinchi elchiligi boʻlib, undan oldin Tensho elchiligi (1582–1590) va 1613—1620-yillar oraligʻida Xasekura Tsunenaga boshchiligidagi ekspeditsiya joʻnatilgan edi.

Marshrut[tahrir | manbasini tahrirlash]

1862-yil 21-yanvarda Tokioning Shinagava shahridan joʻnab ketgan missiya Gʻarb sivilizatsiyasini oʻrganish, shartnomalarni ratifikatsiya qilish va tashqi savdo uchun shaharlar va portlarning ochilishini kechiktirish uchun yuborildi. Fransiya, Buyuk Britaniya, Niderlandiya, Prussiya, Rossiya va nihoyat Portugaliyada muzokaralar olib borildi. Missiya 1863-yil 30-yanvarda Tokioga qaytib keldi.[1]

Missiya a'zolari Nadar tomonidan suratga olingan.

Londonda missiya 1862-yilgi Jahon koʻrgazmasiga tashrif buyurdi. Yaponiya 1867-yilda Parijdagi Jahon koʻrgazmasida rasman ishtirok etadi.

Missiya 1862-yil 6-iyunda imzolangan London protokoli bilan yakunlandi. Unda Yaponiyaga "mavjud muxolifatni yengish" uchun vaqt kerakligi (aholi va imperator hukumati oʻrtasida chet elga qarshi kayfiyatdagi tafovut) e'tirof etildi va kechiktirishni qabul qildi. Osaka, Xyogo, Edo va Niigata shaharlarining ochilishi 1868-yilning 1-yanvarigacha boʻlgan muddatga kechiktirildi.[2] Shu bilan elchilik oʻz oldiga qoʻygan vazifalarga toʻliq erishdi.

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Shimamoto, Mayako. Historical Dictionary of Japanese Foreign Policy. Lanham, MD: Rowman & Littlefield, 2015 — 79 bet. ISBN 978-1-4422-5068-0. 
  2. French Policy in Japan by Medzini, p.35-37

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

    • Shin Jinbutsu Ōrai-sha, eds.: Ikokujin no Mita Bakumatsu–Meiji Japan, Aizō-ban (異国人の見た幕末・明治JAPAN 愛蔵版: Bakumatsu and Meiji Japan in the Eyes of Foreigners, Enthusiasts’ Edition). Tokyo, 2005. ISBN 4-404-03252-8 (ISBN), ISBN 978-4-404-03252-2 (ISBN) (yaponcha)
    • Medzini, Meron French Policy in Japan Harvard University Press 1971, ISBN 0-674-32230-4