Kontent qismiga oʻtish

Qora mamba

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Qirol kobra
Biologik klassifikatsiya
Olam: Hayvonlar
Qora mambaning qizil rangdagi tarqalish diapazoni (kulrang joylar aniq emas)
Qora mambaning qizil rangdagi tarqalish diapazoni (kulrang joylar aniq emas)


Qora mamba (Dendroaspis polylepis) — Elapidae oilasiga mansub oʻta zaharli ilon turi. Uning vatani Sahroi Kabirdan janubiy Afrikaning bir qismidirgacha. Birinchi marta 1864-yilda Albert Gyunter tomonidan rasman tasvirlangan, u Qirol kobrasidan keyin ikkinchi eng uzun zaharli ilondir; etuk namunalar odatda 2 m (6 fut 7 dyuym) dan oshadi va odatda 3 m (9 fut 10 dyuym) gacha oʻsadi. 4,3 dan 4,5 m gacha (14 fut 1 dyuymdan 14 fut 9 dyuymgacha) namunalar haqida xabar berilgan. Uning teri rangi kulrangdan to quyuq jigarranggacha oʻzgaradi. Voyaga etmagan qora mambalar kattalarnikiga qaraganda oqarib ketadi va yoshi bilan qorayadi.

Turi: ham quruqlikda (yerda yashovchi), ham daraxtzor (daraxtda yashovchi); savannalarda, oʻrmonlarda, tosh yon bagʻirlarida va baʼzi hududlarda zich oʻrmonlarda yashaydi. U qushlar va mayda sutemizuvchilarni ovlashi maʼlum. Tegishli sirtlarda u qisqa masofalar uchun 16 km/soat (10 milya) tezlikda harakatlanishi mumkin. Voyaga etgan qora mambalarda tabiiy yirtqichlar kam.

Qora mambaning birinchi rasmiy tavsifi 1864-yilda nemis asli ingliz zoologi Albert Gyunter tomonidan berilgan. Bitta namuna 1858-1864 yillardagi Ikkinchi Zambesi ekspeditsiyasida Devid Livingston bilan birga boʻlgan tabiatshunos Jon Kirk tomonidan toʻplangan ilonning koʻp turlaridan biri edi.[1] Ushbu namuna Londondagi Tabiiy tarix muzeyida saqlanadi. Turning umumiy nomi qadimgi yunoncha dendron (dendron), „daraxt“ va aspis (ἀsπίs) „asp“ soʻzlaridan olingan boʻlib, oʻziga xos epitet polylepis qadimgi yunoncha poli (pilo) „koʻp“ degan maʼnoni anglatadi. va lepis (lépis) „masshtab“ maʼnosini anglatadi.[2] „Mamba“ atamasi zulu tilidagi „imamba“ soʻzidan olingan. Tanzaniyada mahalliy Ngindo nomi ndemalunyayo („oʻt kesuvchi“) deb ataladi, chunki u goʻyoki oʻtni qirqadi.[3]

1873-yilda nemis tabiatshunosi Vilgelm Peters Genuya muzeyidagi italiyalik tadqiqotchi Orazio Antinori tomonidan hozirgi Shimoliy Eritreya hududidan toʻplangan namunadan Qora mamba tasvirlagan.[4] Bu keyinchalik kenja tur sifatida koʻrib chiqildi. 1896-yilda Belgiya-Britaniya zoologi Jorj Albert Bulenjer Dendroaspis polylepis turini sharqiy yashil mamba (Dendroaspis angusticeps) bilan birlashtirdi[5], bu 1946-yilgacha janubiy afrikalik gerpetolog Vivian FitsSimons ularni yana boʻlinishigacha kuchda qoldi. 2016-yilgi genetik tahlil shuni koʻrsatdiki, qora va sharqiy yashil mambalar bir-birining eng yaqin qarindoshlari va Jeymson mambasi (Dendroaspis jamesoni) bilan uzoqroq bogʻliq boʻlib, quyida keltirilgan kladogrammada koʻrsatilgan.[6]

Qora mamba ogʻzining ichki qismi

Qora mamba uzun, ingichka, silindrsimon ilondir. Uning boshi tobutsimon boʻlib, bir oz aniq koʻrinib turadigan qosh tizmasi va oʻrtacha kattalikdagi koʻzi bor.[7] Voyaga etgan ilonning uzunligi odatda 2 dan 3 m gacha (6 fut 7 dyuymdan 9 fut 10 dyuymgacha) oʻzgarib turadi, ammo namunalar uzunligi 4,3 dan 4,5 m gacha (14 fut 1 dyuymdan 14 fut 9 dyuymgacha) oʻsgan.[8] Bu Afrikadagi zaharli ilonning eng uzun turi[14][15] va umumiy uzunligi boʻyicha ikkinchi oʻrinda turadi, faqat qirol kobrasi undan oshib ketadi.[16] Qora mamba proteroglif (old tishli) ilon boʻlib, tishlari uzunligi 6,5 mm (0,26 dyuym) gacha boʻlgan, [17] ustki suyakning old qismida joylashgan.[16] Turning dumi uzun va ingichka, dumli umurtqalari tanasi uzunligining 17-25 % ni tashkil qiladi.[12] Qora mambalarning tana massasi taxminan 1,6 kg (3,5 funt) [18] ekanligi xabar qilingan, ammo yettita qora mambaning oʻrtacha vazni 1,03 kg (2,3 funt) ni aniqlagan boʻlsa-da, ularning vazni 520 g dan 1,15 funtgacha boʻlgan. umumiy uzunligi 1,01 m (3 fut 4 dyuym) boʻlgan namunaning umumiy uzunligi 2,57 m (8 fut 5 dyuym) uchun 2,4 kg (5,3 lb) gacha.[9]

Qora mamba zahari tarkibida juda koʻp miqdordagi tez taʼsir qiluvchi neyrotoksinlar, shuningdek kalitsiseptin mavjud boʻlib, u kardiostimiya uchun nihoyatda xavfli boʻlib, nafaqat mushaklarning stuporini va asab tizimining falaj boʻlishini, balki yurakni toʻxtatish bilan birga boʻgʻilishini ham keltirib chiqaradi. Agar siz antidotni kiritmasangiz, oʻlim yuz foiz hollarda sodir boʻladi. Bugungi kunga kelib, maxsus polivalent sarumlar ishlab chiqilgan boʻlib, ular oʻz vaqtida qoʻllanilsa, zaharni qora mamba chaqishi bilan zararsizlantirishi mumkin, ularning barcha tajovuzkorligiga qaramay, bu ilonlar odamlarga hujum qilmaydi, oʻzlarini himoya qilish hollari bundan mustasno.[10]

  1. Günther, Albert (1864). „Doktor Kirk tomonidan Zambesi va Nyassa mintaqalarida sudralib yuruvchilar va baliqlar to'plami haqida hisobot“. Proceedings of the Zoological Society of London. 1864-jild. 303–314 [310]-bet.
  2. Liddell, Henry George; Scott, Robert. Yunoncha-inglizcha leksika, Abridged, Oxford University Press, 1980 — 109, 154, 410, 575-bet. ISBN 978-0-19-910207-5. 
  3. Loveridge, Arthur (1951). „Tanganika hududi uchun sudralib yuruvchilar va amfibiyalar haqida C. J. P. Ionides tomonidan to'plangan“. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College. 106-jild. 175–204 [201]-bet.
  4. Peters, Wilhem Carl Hartwig (1873). „Über zwei Giftschlangen aus Afrika und über neue oder weniger bekannte Gattungen und Arten von Batrachiern“. Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin (olmoncha). Jahre 1873 (1874)-jild. 411–418-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: unrecognized language ()
  5. Boulenger, George Albert. Britaniya muzeyidagi ilonlar katalogi (tabiiy tarix). Printed by order of the Trustees British Museum (Natural History). Department of Zoology, 1896 — 437-bet. 
  6. Figueroa, A.; McKelvy, A. D.; Grismer, L. L.; Bell, C. D.; Lailvaux, S. P.. Yangi kolubrid subfamiliyasi va jinsi tavsifi bilan mavjud bo'lgan ilonlarning tur darajasidagi filogeniyasi, 2016 — e0161070-bet. DOI:10.1371/journal.pone.0161070. ISBN 978-0-643-10674-1. 
  7. Spawls, Stephen; Howell, Kim; Drewes, Robert; Ashe, James. A Field Guide to the Reptiles of East Africa, 2nd, Bloomsbury, 2017 — 1201–1202-bet. ISBN 978-1-4729-3561-8. 
  8. „Black Mamba | National Geographic“. National Geographic Society (10-sentabr 2010-yil).
  9. Branch, W. R.; Haagner, G. V.; Shine, R. (1995). „Is there an ontogenetic shift in mamba diet? Taxonomic confusion and dietary records for black and green mambas (Dendroaspis: Elapidae)“. Herpetol. Nat. Hist. 3-jild. 171–178-bet.
  10. „Mamba - qora ilon.“.