Oʻzbekistondagi ural kazaklari
Oʻzbekistondagi ural kazaklari — XIX asrda Turkiston oʻlkasidagi qoʻzgʻolonlar uchun surgun qilingan va qishloq aholisiga tushirilgan Ural kazaklarining avlodlaridir. Surgundagilarning birinchi partiyalari 1875-yilda Kazalinskdan avvaliga Perovsk portiga keyinchalik esa Petroaleksandrovsk (hozirgi Toʻrtkoʻl), Chimboy, Qoʻngʻirot, Nukusga joylashtirilgan[1]. 1883-yilda kazaklar amnistiya qilindi, ammo baʼzilari oʻz vatanlariga qaytishni xohlamadilar va asosan Nukusda qolishdi.
1948-yilda Oʻzbekistondagi ural kazaklari Eski dindorlar jamiyati sifatida roʻyxatga olingan.
Orol dengizidagi ekologik ofat kazaklarning bir qismining Volgograd viloyatiga koʻchishiga olib keldi.
Turkiy kelib chiqishi va majoziy maʼnoda „kazak“ soʻzi „bepul odam“ degan maʼnoni anglatadi. Rossiyada, kazaklar davlatning chekkasida yashaydigan bepul odamlar deb nomlanadi.
Ural koʻchmanchilari asosan Oʻzbekistonda Amudaryo, ichki koʻllar va Orol dengizida baliq ovlash bilan shugʻullangan. Ular guruhlarga toʻplanib baliq ovlashgan, Ulkundaryoning ogʻziga muzliklar qurib, u yerda kelajakda foydalanish uchun baliq tuzlaganlar va shu jumladan baliq mahsulotlari boʻlgan: ikra, baliq, quritilgan baliq, baliq yogʻi, yelim va boshqalarni tayyorlaganlar[2].
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Уральские казаки-староверы остаются жить в Каракалпакстане“. Qaraldi: 2021-yil 19-noyabr.
- ↑ „Oʻzbekiston xalqlari: Ural kazaklari“. Qaraldi: 2021-yil 19-noyabr.