Emetullah Râbia Gülnûş Sultan

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
(Gulnush Sultondan yoʻnaltirildi)
Gulnush Sulton
Emetullah Rabia Gulnush Sulton
Tavalludi 1642-yil
Vafoti 6-noyabr 1715-yil(1715-11-06)
(73 yoshda)
Istanbul, Usmonlilar imperiyasi
Fuqaroligi Usmonli imperiyasi
Turmush oʻrtogʻi Mehmed IV
Bolalari Sulton Mustafo II
Sulton Ahmed III
Hadicha Sulton
Fotima Sulton
Oysha Sultan
Ummugulsum Sulton.
Otasi Vorya

Emetullah Rabia Gulnush Sulton (1642 — 1715-yil 6-noyabr, Istanbul), Usmonli imperiyasining Valide sultoni, ikki alohida sultonning onasi (Mustafa II va Ahmad III) va Sulton Mehmed IV ning xotini va faqat haseki. U Usmonli Imperiyasida Haseki Sulton unvonini qoʻllagan oxirgi ayol sultondir[1].

Kelib chiqishi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uning kelib chiqishi haqida turli mish-mishlar mavjud. Oʻrnatilgan rivoyatga koʻra, Gulnush Sulton 1646-yilda Deli Husayn posho tomonidan bosib olinganidan keyin Kritdagi Retimnodan (Retimno) olib kelingan asirlardan biri boʻlib, goʻzalligi tufayli saroyga sovgʻa qilingan Entoni Delfin Aldersonning yozishicha, Retimno yunoncha Verzizzi oilasidan deb yozadi. Bundan tashqari, oz sonli boʻlsa-da, venetsiyalik italyanman deb daʼvo qiladiganlar ham bor. Gulnush Sultonning kelib chiqishi haqidagi yana bir fikrni esa, ikkinchi darajali Usmonli manbalaridan tashqari Yevropa manbalari, Gulnush Sulton tasvirlangan davr gravyuralari va xalq qoʻshigʻi bilan shugʻullanuvchi Manusakas keltirgan. 1682-1684-yillar oraligʻida venetsiyalik balya boʻlib xizmat qilgan Jovanini Batista Donado tomonidan 1684-yil avgust oyida Venetsiya Senatiga taqdim etilgan hisobotga iqtibos keltirgan holda muallif, u Kritdagi ikki Verzizzi oilasining zodagoniga mansub pravoslav yunon ekanligini taʼkidlaydi. Turli manbalarda va gravyuralarda tilga olingan uning asl ismi Evmeniya ekanligini va 1643-yilda tug‘ilgan bo‘lishi kerakligini aytadi. Vasilios Psilakis 1892-yilgi maqolasiga kiritgan Krit xalq qoʻshigʻini birinchi marta koʻrib chiqqan Manusakasga koʻra, qoʻshiqda tasvirlangan shaxs Gulnush Sulton boʻlishi kerak. Qoʻshiqda aytilishicha, yakshanba kuni ertalab va bayram kuni oʻgʻirlangan ruhoniy Voryaning qizi Istanbulga olib ketilib, sulton haramiga sovgʻa qilinadi va oxir-oqibat sultonning onasi boʻladi. Manusakas bu qoʻshiqning turli xil variantlarini baholar ekan, qoʻshiq Kritda Gulnush Sultonning valide sultoni tuzilgandan keyin aytila boshlaganligi va uning haqiqatni aks ettirmaydigan qismlari boʻlsa-da, umumiy hikoyaning toʻgʻri ekanligi haqida xulosa qiladi.

Arolsen Klebeband tomonidan Emetullah Rabi’a Gulnush Sulton portreti.

Jismoniy xususiyatlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

U oʻrta boʻyli, doʻmboq, toʻq, tekis qora sochlari va qora koʻzlari bilan tasvirlangan. Tavernier uning ismini tilga olmay tilga olgan birinchi chet ellik edi. Tavernier oʻzining „juda chiroyli“ ekanligini alohida taʼkidlaydi. Shuningdek, o‘sha davrdagi Venetsiya elchisi uning kiyimlarini ko‘rgani va tashqi ko‘rinishi baland bo‘yli ayolnikiga o‘xshab ketgani aytiladi.

Saroyda koʻtarilish[tahrir | manbasini tahrirlash]

1651-yildan keyin Valide Hatice Turhan Sultan Ko‘sem Sultonni yo‘q qilgandan keyin uning o‘g‘li Mehmed IV balog‘at yoshiga yetadigan kunlarni o‘ylab, o‘z nazorati ostida kelajak uchun bir qancha yangi kanizaklar tayyorladi. Ular orasida Haram odatlariga koʻra Gulnush ismli qiz dastlab 1660-yilda qizi Hatice Sultonga, keyin esa oʻgʻli Shehzodaga berilgan. Taxminlarga koʻra, u Mustafani dunyoga keltirganida, unga „haseki“ unvoni berilgan[1]. Shaxzoda Mustafa soʻnggi 21 yil ichida Usmonlilar sulolasiga qoʻshilgan birinchi oʻgʻil boʻlgani uchun uning tugʻilishi Istanbulda ham, Edirnada ham katta tantanalar bilan nishonlandi. Rycaut IV dan oʻrganganimizga koʻra. Mehmed bu tugʻilishdan juda xursand boʻlib, Gulnushni boylikka botirdi. Raykoning soʻzlariga koʻra, oʻgʻlining onasiga katta gʻamxoʻrlik qilgan Mehmed IV maoshi va xizmatkorlarining sonini oshirdi. U Edirnelik hunarmandlarga qimmatbaho toshlar bilan bezatilgan ajoyib toj yasashni buyurdi. Hatto sabri chidab, ishni oxiriga yetkazishlari uchun kechayu kunduz saroyda qolishlariga ruxsat berdi. 1673-yilda uning ikkinchi shahzodasi Shaxzoda Ahmed III ni dunyoga keltirdi. Ikki shahzodaning onasi bo‘lgan Gulnush Sultonning obro‘si oshdi. Valide Hatice Turxon Sultondan keyin esa saroydagi ikkinchi nufuzli ayolga aylandi. Valide Turxon Sulton Gulnush Sultonning hokimiyatini cheklaganiga shubha yo‘q. Lekin Gulnush Sultondan boshqa hasekining yoʻqligi uning eng katta afzalliklaridan biri edi.

Haseki sultonligi davri[tahrir | manbasini tahrirlash]

Chet el manbalarida Mehmed IV ning ovchilik ishtiyoqi va haseki bilan bogʻliqligi tez-tez taʼkidlanadi. Ayrim manbalarda Gulnush Sulton Mehmed IV ning qalbida alohida va sharafli o‘rni borligi, sultonning vaqtini ov va ishq bilan o‘tkazgani yoziladi. Hasekining bu imtiyozli maskanida sulolaga o‘g‘il tug‘ib, 21 yillik tanaffusdan keyin ikkinchi o‘g‘lini dunyoga keltirgani ko‘p taʼkidlanadi. Shahzoda Mustafa 1 yoshga toʻlganida, kumush naqshli shaxsiy mashinasida Istanbuldan Edirnaga, u yerdan Dimotekoga birinchi sayohatini amalga oshirdi. Mehmed IV ning bu kengayishi ilgari hech qachon koʻrilmagan ochilish turi boʻlib, u birinchi boʻlib bunga jur’at etgan. Gulnush Sulton esa erining sharofati bilan Plovdiv, Karinobod, Yanbolu, Bolgariya, Tesaliya, Makedoniya va Ruminiyani koʻrgan edi. „Tarixi Silahdar“da sulton gumbaz vaziri Shayton Ibrohim poshoni Kamanice yurishi chog‘ida o‘z boshlig‘i Gulnush Sultonning qo‘riqchisi qilib tayinlagan. Ibrohim poshoning bu burchi tufayli Babadagʻida qishlagani yozilgan. Valide sulton, bosh hoseki Gulnush Sulton, Shehzoda Mustafa, sultonning opa-singillari Gevherxon va Beyhan sultonlar hamda maxsus yopiq mashinalarda Bolqonni kesib oʻtgan Haram xodimlari uchun otagʻi hümayunga yaqin pardali haram chodirlarini qurish odat edi. U Kochi deb ataladi. Akpinar va Hajiogʻlupazarida saroyga oʻxshash yogʻoch uylar qurilgan. Bu orada Gulnush Sultonning kanizaklari, xizmatkorlari, shaxsiy buyumlari va boshqa ehtiyojlari uchun qulay mashinalar haydaldi. Homiladorligini yo‘llarda va Isoqchida o‘tkazgan Gulnush Sulton tug‘ilish yaqinlashganda Hajiog‘lupazariga jo‘natildi, Edirnadan tabib va doyalar olib kelindi. Shahzoda Ahmed III 1673-yil 25-dekabrda Xojiog‘lupazarida tug‘ilgan. Gulnush Sulton ham davrdagi siyosiy voqealardan xabardor edi. Darhaqiqat, 1672 va 1673-yillardagi Polsha urushida Mehmed IV va Hatice Turxon Sulton bilan birga Haseki Sulton ham qatnashdi. Xuddi shunday, 1682-yilda Venani qamal qilish uchun Belgradga ketayotib, Haseki Sulton ham polkga qoʻshildi. Oʻgʻillarining sunnat qilinishi va oʻz qizlarining turmushga chiqishi tufayli 1675-yil bahorida Edirne saroyining Sirik maydonida boʻlib oʻtgan Humoyunda Gulnush Sultonning hasekining eng baxtli kunlarini oʻtkazdi. „Zübde-i vekayiat“da Valide Turhan Sulton va Boshhaseki Gulnush Sulton bu toʻyning tantanali bosqichlarida vazirlar tomonida kethudalari bilan vakil boʻlganlari yozilgan. Chet ellik kuzatuvchi sifatida sayyoh Tavernierning Gulnush Sultonning bu to‘yga qanday ahamiyat berganligi haqidagi talqini quyidagicha: „(Mehmed IV) oʻgʻlini ajoyib marosim bilan sunnat qilishdi. Bu shahzodaning onasi, juda chiroyli ayol, Bu marosim turklar va xorijliklar uchun juda ajoyib boʻlishini taʼminlash maqsadida shahzodaning oʻsha kuni kiyadigan barcha kiyimlari olmos bilan qoplangan boʻlishini xohlardi. Bu sodir boʻlishi uchun xazinaning juda qimmatli qismlari yoʻq qilindi va keyin hamma narsa oʻz oʻrniga olib ketildi.“ Tavernierning soʻzlariga koʻra, sunnat marosimi Mehmed IV tomonidan amalga oshirilgan. Haseki Sultonning davlat boyligini aks ettiruvchi obrazlar izlashi, buni ichki va tashqi siyosat nuqtai nazaridan imkoniyat deb bilishi. Uning fikrini sulton qabul qilgani uning aqlli va uzoqni ko‘ra oladigan saroy aʼzosi ekanligini ko‘rsatadi. U Gulnush Sulton va Mehmed IV ni tanlagan. Uni Mehmedga taqdim etgan Valide Hatice Turxon Sulton, Gulnush Sulton obroʻ va nufuzga ega boʻlgach, kelinini oʻzi uchun xavfli deb koʻra boshladi. Va u oʻgʻli Mehmed IV ga yangi kanizaklarni jo‘nata boshladi. Valide Sulton, uning oʻgʻli Mehmed IV ning Gulnush Sultonga boʻlgan muhabbatini boshqa bir sevgi bilan muvozanatlashga harakat qilgani, bu bilan haseki sultonning taʼsirini kamaytirgani aytiladi. Ammo bu kanizak va sevimlilarning hech biri farzand ko‘rmagan bo‘lsa ham, maʼlumki, ularning bir qismi go‘dakligida, yana bir qismi 3-4 yoshida vafot etgan. Mehmed IV Gulbeyaz ismli ayolga qiziqib, uni yoqtira boshlaganida, bundan xabar topgan va erini rashk qilgan Gulnush Sulton, kethudasiga bergan buyrugʻi bilan Gulbeyazni Qandilli saroyida boʻgʻib oʻldiradi. Bunga oʻxshash deb hisoblanishi mumkin boʻlgan yana bir misol, u Shaxzoda Sulaymon va Shaxzoda Ahmedni oʻldirishni xohlagan va Mehmed IV dan keyin u oʻgʻli shahzoda Mustafani taxtga oʻtirishiga erini ishontirdi. Mehmed IV ham bu fikrni qoʻllab-quvvatladi, lekin Turxon Sulton bunga qarshi chiqadi, oʻz oʻgʻlini Shehzoda Sulaymon va Shehzoda Ahmed uchun oladi va shahzodalarni oʻz xonadoniga tutash qurgan xonadonlarga joylashtirib, shahzodalarni himoya qiladi. 1683-yilda Valide Turxon Sulton vafot etgach, Gulnushning saroydagi nufuzi yanada kuchaydi va u haramni yagona va bosh haseki sifatida boshqara boshlaydi. Uning eri Mehmed IV Gulnush Sulton 1687-yilda Mehmed taxtdan ag‘darilgunga qadar haramni boshqargan.

Mehmed IV ning taxtdan tushirilishi va Eski Saroy hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]

Muqaddas ittifoq urushlarining boshlanishi va Usmonli qoʻshinining birin-ketin magʻlubiyatga uchragani sababli davlat notinch bir jarayonga kirdi. Ayniqsa, Budin (Budapesht)ning qulashi, yuz bergan magʻlubiyatlar, qoʻldan boy berilgan yerlarga nisbatan chora koʻrilmasligi yanicharlar va vazirlarga, ayniqsa, ulamolar sultonga qarshi salbiy taʼsir koʻrsatadi. Sulton Mehmed IV bunday vaziyatda ham Mehmedning ov bazmlariga borib, kerakli eʼtiborni ko‘rsatmasligi davlat arboblarining sabr-toqatini susaytirdi. 1687-yil noyabrda sulton Edirnada boʻlganida Istanbulda boshlangan harakat natijasida Mehmed IV taxtdan chetlatildi. Uning o‘rniga akasi va valiahd shahzoda Sulaymon taxtga o‘tirdi. Mehmed IV taxtdan tushirilgach, shahzodalari bilan qafasli ayvonga qamaldi, Gulnush Sulton va Sulton Mehmedning harami eski saroyga yuborildi. Gulnus Sulton, Er Mehmed IV bilan faqat maʼlum vaqtlarda uchrasha oldi va eri vafotidan keyin 1693-yil 6-yanvarda beva qoldi. Qadimgi saroy hayoti 2 yil-u 1 oy davom etgan. Gulnush Sultonning bu izolyatsiyasi 1695-yil 6-fevralda uning oʻgʻli Shehzoda Mustafaning Edirnada taxtga oʻtirishi bilan tugadi. Gulnush Sulton Edirne saroyiga qaytib keldi va u yerda hukmronligini „Mehd-i Ulya-yi Saltanat“ sifatida oʻtkazdi. Taxtga oʻtirish marosimi Edirne saroyida oʻtkazilishi kerakligi sababli, Gulnush Sulton marosim bilan Eski Saroydan Edirnega koʻchirildi. Shunday qilib, hasekilikdan tasdiqga oʻtgan Gulnush Sulton sulolaning eng yuqori maqomidagi ayolga aylandi[2].

Valide Sultonliklar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Gulnush Sultonning uzoq va imtiyozli haseki tajribasi uni nafaqat onalik davriga koʻp jihatdan tayyorlagan, balki uzoq muddatda saroyni band qilgan masalalarni va saroy dinamikasini yaxshiroq tushunishini ham taʼminlagan. 1703-yilda Valide Gulnush Sulton haram hukmdori lavozimini saqlab qoldi, chunki Mustafa taxtdan tushirilgandan keyin uning ukasi Shehzade Ahmed taxtga oʻtirdi. Uning yangi lavozimiga parallel ravishda, sulolaning eng nufuzli ayoli boʻlgan valide sulton uchun katta va nufuzli doira ajratildi. Valide Sulton xonadonining eng samarali aʼzosi Kethoʻda edi va Validega eng yaqin odam edi. Valide Gulnush Sulton o‘z atrofidagi erkaklardan tashqari, maʼmuriy va xizmat xodimlaridan iborat ko‘p kanizaklarga ega edi. Gulnush Sulton, Haseki davridan boshlab, oʻz maqomiga koʻra oziq-ovqat, kiyim-kechak, mato, jihozlar va mollar uchun tayinlashlarga ega edi. Haseki davridan beri maosh olgan Gulnush Sulton shahzoda tugʻgandan soʻng maoshini, amalda sulton boʻlganidan keyin esa maoshini oshirdi. Gulnush Sultonning Hasekilar davrida boshlangan siyosiy faoliyati 20 yil davom etdi. Valide Sulton ham siyosiy oʻzgarishlarni yaqindan kuzatib boradi va voqealardan xabardor boʻladi. U oʻzining Kethyudasidan oʻsha davr davlat arboblari qanday qilib oʻz vazifalarini bajarganliklari va shu tariqa hokimiyatning koʻrinmas bir qismi sifatida faoliyat yuritishlari haqida maʼlumot oldi. Valide Sulton Usmonli va xorij davlat arboblari bilan yozishmalar olib borar, voqealar rivojida ishtirok etardi. Shu nuqtai nazardan, Qrim xoniga maʼnaviy yordam berish uchun yozilgan sanasiz maktub muhim ahamiyatga ega. Davrning siyosiy yetakchilari bilan aloqalarini koʻrsatgan ushbu maktubida Valide Sulton hozir harakat va fidokorlik vaqti kelganini, shuning uchun ham harakat qilishlari kerakligini taʼkidlaydi. Valide Sulton muhim qarorlar qabul qilishda, ayniqsa tanqidiy davrlarga aralashib, hal qiluvchi omil boʻlgan[3].

Uning ichki va tashqi siyosatga taʼsiri[tahrir | manbasini tahrirlash]

Valide Sulton Shvetsiya qiroliga ikkita maktub yozgan, ulardan biri 1713-yil apreliga tegishli. Bu maktublar Valide sultonning siyosiy faoliyati va bu masalada tutgan o‘rnini ko‘rsatish nuqtai nazaridan uning Qrim xoniga yozgan maktubidan ham muhimroqdir. Validening podshohga yozgan maktubi „Mening kuchli va yuksak o‘g‘lim“ degan juda iliq va samimiy murojaat bilan boshlanadi. Podshohga yozgan maktubida uni chin dildan sevishini va o‘zini o‘g‘lidek ko‘rishini taʼkidlagan Valide sulton podshoh uchun kechayu kunduz mehnat qilganini yozadi. Maktubdagi iboralardan sulton va podshoh o‘rtasida yashirin aloqa borligi, Valide sultonning sulton va podshoh o‘rtasidagi norasmiy aloqani taʼminlovchi vositachi bo‘lgani, shoh foydasiga sulton bilan uchrashayotganligi tushuniladi. Sulola aʼzosi bo‘lish maʼmuriyat va siyosatdan butunlay chetda qolishga imkon bermaydi. Aslini olganda, Usmonlilar siyosiy madaniyatining bir boʻlagi boʻlgan Gulnush Valide Sultonning marosimlarda tutgan oʻrni va sovgʻa-salomlarning oʻrganilishi bu haqiqatni yana bir bor tasdiqlaydi[4]. Boshqa tomondan, Prut urushi va shartnoma natijasida Ahmed III ning oʻzidan gʻazablanganini eshitgan Baltaji Mehmed Posho, Istanbulga qaytishini keyinga surdi va Valide Gulnush Sultonga davlatga qilgan xizmatlarini sanab, Kartal dalasida bir muddat kutib oʻtirgan holda uzun maktub yozdi. Sultonning g‘azabiga duchor bo‘lganini bildirgan ona sultondan himoya so‘radi. Gulnush Sulton akasi Uzun Sulaymonni Dorussaadning mulkdori qilmoqchi bo‘lganida, vazir Damad Hasan posho sulton huzuriga borib: „Bu odam allaqachon o‘z idorasida saltanat ishlari bilan shug‘ullanadi. Qizagʻasi boʻlsa u bilan yarashishim, gaplashishim mumkin emas, mustaqillik mendan unga oʻtadi! Uzun Sulaymon ogohlantirishiga qaramay, Darussaade uy egasi etib tayinlandi.“ 1704-yil 28-sentabrda Hasan posho ham vazirlikdan chetlashtirildi va uning oʻrniga Kalaylikoz Hoji Ahmad Posho tayinlandi. Bu voqea, aksincha, Valide Gulnush Sultonning oʻgʻliga taʼsir qildi. Bu Ahmadning onasiga sadoqatidan dalolat beradi.

Nabirasi Fotima Sultonning rafiqasi Gulnush Sulton Silahdar Ali Posho saroyidagi „ziyofat“ yig‘ilishlarida qatnashadi; Xorijiy elchilar unga sovgʻalar, vositachilar orqali xatlar berishayotganda, u oʻgʻliga koʻp jihatdan taʼsir qilishi mumkin edi. Damad Silahdar Ali Poshoning Moʻraga safari chogʻida oʻzining kethuda al-Hajj Mehmed ogʻani vazirlikka va tuman hokimligiga tayinladi va Istanbuldagi voqealarni kuzatib boradi. U umrining so‘nggi kunlarida o‘z yigitlaridan Usmon og‘ani ham Kethuda vazifasi bilan Edirnega olib keldi[5].

Gollandiyalik rassom Pieter de Jode II portreti

Edirne ishi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Mustafa II u otasi va amakilari kabi qisqa hukmronligini Edirnada oʻtkazdi. Valide Gulnush Sulton ham 1695-1703-yillari orasida oʻgʻlining ayollari va bolalari bilan Edirnada yashagan, chunki bu yerdan Avstriyaga ekspeditsiya qilgan. Istanbulda boshlanib, 1703-yilning yozida Edirnada tugaydigan „Edirna voqeasi“ Gulnush Valide uchun „bir ko‘zini yig‘lab, bir ko‘zini kuldiruvchi“ taqdir o‘yinidir. 1703-yil 22-avgustda uning toʻngʻich oʻgʻli Mustafa II saltanatdan chekinar ekan, uning kenja oʻgʻli Ahmad III taxtga o‘tirdi. Mustafa II u taxtdan tushirilib, uning o‘rniga shayxul-islom Shahzoda Ahmad tayinlandi va uning roziligi sultonga taqdim etildi. Gulnush Sulton: „Hammangiz mening ulug‘ o‘g‘lim Sulton Ahmadning sulton taxtiga o‘tirilishini, ikkinchi o‘g‘lim Sulton Mustafoning taxtdan tushirilishini hohlaysizlar. Maslahat qilib qilingan ishning foydasi yo‘q, tilagingiz ijobat bo‘ldi“. Qizig‘i shundaki, Gulnush Sulton ham xuddi Ko‘sem Sulton kabi o‘g‘illaridan birini taxtdan tushirishga, ikkinchisini taxtga o‘tirishga rozilik bergan. Ahmad III Sulton taxtga kirgandan soʻng, Valide sulton darhol oʻz vazifalarini boshladi. U kulus uchi uchun oʻz hamyonidan pul berdi. Gulnush Sulton qoʻzgʻoloni, davlat va Kulus kabi sulola bilan chambarchas bogʻliq boʻlgan oʻzgarishlar bilan bir qatorda bu davrda davlat arboblarining ham kasbiy hayotlarida taʼsir oʻtkazganiga misollar keltirish mumkin[6].

Ularning bolalari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Yigitlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Mustafa II
  • Ahmed III
  • Shahzoda Boyazid

Qizlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Hadicha Sulton — Musahip Mustafa Poshoga uylangan.
  • Oysha Sulton - (1573-1576)
  • Fatma Sulton — Nailchi cherkes Ibrohim Posho va Topal Yusuf Posho bilan turmush qurgan.
  • Ummugulsum Sulton

Xayriya ishlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

1665-yilda yonib ketgan Topkapi saroyi Haramining qayta qurilishi Gulnush Sulton davrida amalga oshirilgan. 1673-yilda Polshada fath qilingan Kamaniceda uning nomiga masjidga aylantirilgan cherkov keyinchalik yana cherkovga aylantirildi. Makkadagi Hasekiye Imaret Mehmed IV davrida qurilgan. Mustafa II ona sultonligida ziyorat yo‘lida ko‘priklar, favvoralar, jamoat favvoralari barpo etilgan. O‘sha davr shoirlaridan biri bo‘lgan Zamiriy onasining iltimosiga ko‘ra Galata qal’asida yondirilgan cherkov yerida qurilgan va 1697-yil fevralda sajda qilish uchun ochilgan „Masjid sharifi va ziyoratgohi“ yagona minorasi uchun tarixiy maqtov yozgan. Valide Gulnush Sultonning yana bir xayriya tashkiloti, favvora favvorasi Oʻskoʻdar Gulfem Hatun tumanidagi bozor politsiya boʻlimi qarshisida joylashgan. Ahmad III uning oʻz davridagi eng muhim tashabbusi Uskudardagi Balaban iskalasi yaqinida qurdirgan buyuk masjid edi. Uning nomi bilan atalgan va qurilishi 1708-1710-yillarda tugallangan monumental Cedid Valide majmuasi ikki minorali selatin masjidi, oʻrta gumbaz, sultonlik uyi, favvora, favvoralar, oshxona, boshlangʻich maktab, mahyachi xonasi, arasta va maqbaralar. Gulnush Sulton vafotidan keyin ko‘chaga qaragan hovliga ochiq qabr, favvora va muvakkitnhane qo‘shildi. Toptashidagi Atik Valide (Nurbanu Sulton) Kulliyasi tufayli Oʻskoʻdar xalqi bu yangi majmuani „Cedid Valide masjidi“, „Kichik Valide masjidi“, „Yangi Valide masjidi“ deb atagan. Valide Sulton kambagʻallarga zakot va sadaqa berish odat boʻlgan, madrasa va lojalarga pul va qurbonliklar yuborilgan. Guruch va asal kabi maʼlum miqdorda oziq-ovqat Üsküdardagi kambagʻallarga muntazam ravishda tarqatildi. Bundan tashqari, uning xayriya ishlarining xilma-xilligi ham diqqatga sazovor edi. Berat kechasida masjid va masjidlarga tarqatish uchun shamlar sotib olindi. Haram-i Humoyunning boshlig‘i sifatida saroydagi kanizaklarning ehtiyojlari bilan ham shug‘ullangan. Kanizaklarni dafn qilish harajatlarini qoplagan Gulnush Valide Sulton odat tusiga kirgan qullarni ham ozod qilgan va qarzdor mahbuslarni zindondan olib chiqqan. Turli yo‘llar bilan amalga oshirilayotgan xayr-ehsonlar orqali xalqqa xizmat qilib, savob orttirish muhim maqsadlardan biri bo‘lsa, xalqning qadriga yetish, sulolaning qudratini namoyon etish, qonuniyligiga hissa qo‘shish kabi boshqa maqsadlarni ham ko‘rgan[4].

Oʻlim[tahrir | manbasini tahrirlash]

1715-yilning yozida uning oʻgʻli Ahmed III bilan birga Edirnada bo‘lgan Gulnush Valide Sulton 1715-yil 5-noyabr seshanbaga o‘tar kechasi Edirne saroyida keksalik tufayli xastaliklarining ko‘payishi natijasida vafot etdi. „Tarix-i Rashid“dagi „Irtihal-i Hazreti valide sulton“ sarlavhali uzun bayonotida, amaldagi sultonning sogʻligʻining yomonlashgani qisqacha bayon qilingan. Bir necha oy davomida mutaxassis shifokorlarning davolanish harakatlariga qaramay, oʻlimning oldini olish mumkin emas edi. Qoʻshin Edirnaga qaytgan kunning ertasiga vafot etgan (9 Zilkadda 1127-yil 6-noyabr 1715-yil hijriy). Sulton Ahmed III ning amri bilan barcha vazirlar, ulamolar, davlat amaldorlari yig‘ilib, saroy maydonida o‘qilgan namozdan so‘ng, yopiq mashinaga solingan murdani Solak bulog‘igacha qo‘shin tasdiqladi. Rikob-i Humoyun tumani hokimi Mehmed Posho qoʻriqligida darhol Istanbulga yuborildi. U 9-noyabr kuni Uskudardagi masjidning ochiq tepasiga, ko‘cha tomonida, temir to‘rli marmar derazalari bilan dafn etilgani aytiladi[1].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. 1,0 1,1 1,2 Necdet Sakaoğlu, Bu Mülkün Kadın Sultanları, 4. Baskı, s. 266
  2. Bahadirog'lu; Yavuz. Illustrated Usmonli tarixi, 2-nashr (turkcha), Istanbul: Nesil nashrlari, 2009. ISBN 978-975-269-299-2. 
  3. Uluçay; M. Çağatay. Padişahların kadınları ve kızları, 5-nashr (turkcha), Ankara: Ötüken, 2011. ISBN 9789754378405. 
  4. 4,0 4,1 Sakaoğlu; Necdet. Bu Mülkün Kadın Sultanları (Vâlide Sultanlar, Hâtunlar, Hasekiler, Kadınefendiler, Sultanefendiler) (turkcha). Oğlak Yayıncılık, 2008. ISBN 9789753297172. 
  5. Peirce; Leslie P.. The Imperial Harem : Women and Sovereignty in the Ottoman Empire (turkcha). Oxford: Oxford University Press, 1993. ISBN 0-19-508677-5.. 9-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  6. Şimşirgil; Ahmet. Valide Sultanlar ve Harem (turkcha). Istanbul: Timaş Yayınları, 2014. ISBN 978-605-08-1616-7.