Eduard Sachau
| Eduard Sachua | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
1845-yil 20-iyul |
| Vafoti |
1930-yil 17-sentyabr (85 yosh) |
| Fuqaroligi | nemis |
| Kasbi | Sharqshunos olim |
| Sohasi | Sharqshnoslik |
| Mashhur shogirdlari | Josef Horovitz, Eugen Mittwoch |
Carl Eduard Sachau (1845-yil 20-iyul, Neumünster, Germaniya – 1930-yil 17-sentyabr, Berlin, Germaniya) – nemis sharqshunosi. U Jozef Horovitz va Eugen Mittwochlarning ustozi hisoblanadi.
Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]
U Kiel va Leyptsig universitetlarida sharq tillarini oʻrgangan, 1867-yilda Halleda fan nomzodi ilmiy darajasini olgan. Sachau som tillari filologiyasining professori (1869-yil) va Vena universitetining professori (1872-yil), 1876-yilda esa Berlin universitetida professori boʻldi, u erda Sharq tillari yangi kafedrasining direktori etib tayinlangan (1887-yil)[1][2].
Sachau bir necha marta Yaqin Sharqqa sayohat qilgan va suryoniy va boshqa oromiy tillari boʻyicha ishi bilan mashhur boʻlgan. U katta ensklopedistlardan biri boʻlgan Al-Beruniy hayoti boʻyicha mutaxassis boʻlgan va Al-Beruniyning Hindiston haqidagi qomusiy asari Kitob taʼrix al-Hind (Hindiston asari) tarjimasini yozgan[3][4]. Shuningdek Sachauning Xorazm haqidagi Zur Geschichte und Chronologie von Khwârizm asari oʻrta asrlardagi Xorazm tarixini yoritib bergan [5].
Kielda talaba boʻlganida, u Teutonia Kiel birodarligining aʼzosi boʻlgan (1864-yil). U Vena va Prussiya Fanlar akademiyasining aʼzosi, Londondagi Qirollik Osiyo jamiyati va Amerika Sharq jamiyatining faxriy aʼzosi edi. Bagʻdod temir yoʻlini rejalashtirish va qurishda maslahatchi boʻlib ishlagan. Uning taniqli shogirdlari orasida Germaniyada zamonaviy islomshunoslik asoschisi Eugen Mittvoch ham bor edi.
U 1902-yil oktyabr oyida Bodleian kutubxonasining 300 yilligi munosabati bilan Oksford universitetida fanlar doktori faxriy unvonini olgan[6].
Biblografiyasi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Inedita Syriaca. Eine Sammlung syrischer Übersetzungen von Schriften griechischer Profanliteratur. 1870-yil
Zur Geschichte und Chronologie von Khwârizm. 1873-yil
Chronologie orientalischer Völker, 1878, English translation. Chronology of Ancient Nations. 1879-yil
Reise in Syrien und Mesopotamien. 1883-yil
Muhammedanisches Recht nach schafiitischer Lehre. 1897-yil
Am Euphrat und Tigris: Reisenotizen aus dem Winter 1897-1898. 1900-yil
„Three Aramaic Papyri from Elephantine, Egypt“ in Smithsonian Institution Annual Report.1907-yil
Alberuni’s India. An account of the religion, philosophy, literature, geography, chronology, astronomy, customs, laws and astrology of India about A. D. 1910-yil
Die Chronik von Arbela, ein Beitrag zur Kenntnis des ältesten Christentums im Orient. 1915-yil
Arabische Erzählungen aus der Zeit der Kalifen, Munchen: Hyperionverlag. 1920-yil
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Die Nachfolger der Exegeten: deutschsprachige Erforschung des Vorderen by Ludmila Hanisch“.
- ↑ „Plett - Schmidseder by K. G. Saur Verlag GmbH & Company, Walter De Gruyter Incorporated“.
- ↑ „WorldCat title Kitab al-Biruni fi tahqiq ma lil-Hind, etc.“.
- ↑ „Brockhaus' Zeno.org Kleines Konversations-Lexikon“.
- ↑ Custers, Martin H. (2016). Al-Ibāḍiyya: A Bibliography. Vol. 3 (Second revised and enlarged ed.). Hildesheim-London-N. Y.: Olms Publishing. pp. 591–592.
- ↑ "University intelligence". The Times. No. 36893. London. 8 October 1902. p. 4.