Aleksey Murashkin

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Aleksey Venediktovich Murashkin
Tavalludi 1905-yil
Toshkent Turkiston general-gubernatorligi Rossiya imperiyasining bayrogʻi Rossiya imperiyasi
Vafoti 1923-yil iyul
Toshkent viloyati SSSR bayrogʻi SSSR
Jang/urush Angren hududidagi jang

Aleksey Venediktovich Murashkin (1905-yil, Toshkent, Turkiston viloyati – 1923-yil iyul, Toshkent viloyati) – 1923-yil iyul oyida Angren shahri yaqinida bosmachi otryadlari bilan boʻlgan janglarda jasorat koʻrsatgan besh leninchi kursantdan biri.

Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]

Oilasi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Aleksey Murashkin 1905-yilda Toshkentda Venedikt Ivanovich va Yekaterina Loginovna Murashkinlar oilasida tugʻilgan. Aleksey oilada tugʻilgan toʻqqiz farzandning eng kichigi edi. Bolalari Mixail, Nadejda, Pavel (birinchi „uchlik“), Evgeniy, Elena va Aleksey (uchinchi „uchlik“).

Uning otasi Venedikt Ivanovich Murashkin XIX asrning 60-yillari oxirida Toshkent shahrida tugʻilgan. U yerda Sibir qozoq armiyasining Semirechensk liniyasi[1][2] oilasida oʻsib, harbiy xizmatga chaqirilgan. Ust-Kamenogorskda, oʻtish davri oraligʻida va demobilizatsiyadan keyin Toshkentda hisobchi boʻlib ishlagan. Venedikt Ivanovich umrining soʻnggi yillarida Toshkentning eski shahar qismida ishlab, 1917-yili vafot etgan.

Aleksey Murashkinning onasi Yekaterina Loginovna Murashkina (qizlik familiyasi saqlanmagan) XIX asrning 60-yillari oxirida Toshkentda tugʻilib, erta bolaligidan Toshkentdagi Pushkinskaya qishlogʻi boshida joylashgan askarlarning bolalari uchun ajratilgan bolalar uyida tarbiyalangan[3]. Yekaterina Loginovna hayotining soʻnggi yillarini qizi Yelena oilasida oʻtkazib, 1939-yil 14-avgustda Pskentda vafot etadi.

Taʼlimi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Aleksey Murashkinning bolaligi Toshkentdagi Shahrisyabskaya va Shirokaya koʻchalarida, Rossiyaning „Qashqarka“ deb nomlangan yangi shahrining markaziy qismida oʻtgan. Dunyoga kelganidan soʻng, darhol ota-onasi ajralishib (rasmiy ajralish cherkov tomonidan ragʻbatlantirilmagan, ular shunchaki turli kvartiralarga ketishgan), bola onasi, opalari Nadejda (1889-yilda tugʻilgan) va Yelena (1901-yilda tugʻilgan) qaramogʻida yashagan.

Otasi kichik bolalari Yelena va Alekseyni tarbiyalashda yordam berishga harakat qiladi. Lekin, oilani boqishning asosiy ogʻirligi opasi Nadejda Venediktovnaning yelkasiga tushgan. U 1-Toshkent qizlar gimnaziyasining 7-sinfini tashlab, ishga kirgan. Toshkentda ochilgan telegraf idorasi, oʻsha paytda juda yaxshi maoshli va obroʻli ish boʻlgan.

Murashkin haqiqiy maktabda oʻqib, chet tillarini, sheʼriyatni oʻrganishni yaxshi koʻrardi va oʻzi ham sheʼr yozib turgan.

Harbiy qozoqlar oilasidan chiqqan Murashkin qozoqlarning oʻquv lagerlarida borish imkoniga ega emas edi, chunki uning yoshi katta inqilobiy oʻzgarishlar davriga toʻgʻri kelgan. Ammo, harbiy tayyorgarlik va oilaviy anʼanalar uning kelajakdagi tanloviga taʼsir qiladi.

Inqilobdan keyin Murashkin Toshkent universitetiga oʻqishga kirgan. Lenin Birlashgan Qoʻmondonlar maktabida (soʻzda Lenin harbiy maktabi deb ataladi) tahsil olgan.

Birlashgan qoʻmondonlik maktabida yosh askarlar tezlashtirilgan tayyorgarlik kursidan oʻtadi.


Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Mat Venedikta Ivanovicha, kazachka, jila u krepostnoy steni Tashkenta, v sobstvennom dome, postroennom v vide krestyanskoy izbi.
  2. Tsentr Semirechenskoy linii Sibirskogo kazachego voyska naxodilsya v Ust-Kamennogorske, kuda periodicheski vizivalis na sbori chleni semi Murashkinix, starshie bratya Alekseya – Mixail, Pavel i Yevgeniy. Prichem na sbori predpisivalos yavlyatsya v polnom obmundirovanii i so svoim konyom. Vposledstvii brat Alekseya Pavel Murashkin uexal s semey s Sibir, jil v gorode Omske, ostalnie bratya i sestri jili v Tashkente.
  3. V priyute devochek uchili gramote i osnovam domovodstva. Popechitelnitsey priyuta bila jena direktora banka, naxodivshegosya v sosednem ot priyuta zdanii. Direktrisa i drugie popechiteli naxodili devushkam rabotu, a takje pomogali s obzavedeniem posle ix zamujestva. Priobretennie naviki domovodstva pomogli Yekaterine Loginovne: v dalneyshem ona v techenie vsey jizni podrabativala shitem, v chastnosti, shila postelnoe bele dlya jeni Velikogo knyazya Nikolaya Konstantinovicha.

Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Leninskoe uchiliщe v uchyobe i v boyax[sayt ishlamaydi]
  • Gazeta „Pravda Vostoka“, iyul, 1964-yil.
  • A. V. Blagoveщenskiy. Pamyat trudnix dorog. Sbornik vospominaniy. Toshkent. „Oʻqituvchi“. 1980-yil.