Shah Alam II
Shah Alam II-oʻn oltinchi Boburiylar imperatori va Alamgir II ning oʻgʻli edi. Shah Alam II eng oxirgi hukmdorlardan biri edi. Uning hukmronligi davrida uning kuchi shu qadar pasayganki, bu forsiy tilda „Sultonat-e-Shah Alam“, „Az Dilli ta Palam“ degan maʼnoga ega boʻlib, „Shah Alam imperiyasi Dehlidan Palamgacha“ degan maʼnoni anglatadi, Palam shahar atrofi.[1]
Shah Alam koʻplab bosqinlarga duch keldi, asosan Afgʻoniston amiri Ahmad Shoh Abdali Maratha imperiyasi oʻrtasida Panipat uchinchi jangini olib bordi, u Dehli va Abdali boshchiligidagi afgʻonlar ishini nazorat qilib turdi. 1760-yilda Abdalining bosqinchi kuchlari Sadashivrao Bhau boshchiligidagi Maratas tomonidan haydab chiqarildi, u Shah Jahon III, Feroze Jung III ning qoʻgʻirchoq Boburiy imperatorini taxtdan tushirdi va Shah Alam II ni Maratha nazorati ostida huquqli imperator qilib oʻrnatdi[2].
Bolalik davri[tahrir | manbasini tahrirlash]
Dehlidan qochishi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Bengal urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ Google books |id=NbUB_ACAR5QC |page=512 |title=History of Islam
- ↑ S. M. Ikram "XIX. A Century of Political Decline: 1707–1803", Ainslie T. Embree: Muslim Civilization in India. New York: Columbia University Press, 1964.. 5-noyabr 2011-yilda qaraldi.