Refleksiya

Refleksiya (shuningdek, refleks [1]; lotincha reflexio „teskari“ dan) — bu ong, ruh, tafakkur yohud insonning oʻzgarishi bilan bogʻliq boʻlgan turli xil hodisalar va tushunchalarni qamrab oluvchi tushuncha.

Uning mazmuni Yevropa falsafasi va fani tarixi davomida sezilarli darajada oʻzgardi[2]. Klassik Yunonistonda aks ettirish bilan bogʻliq sezgilar allaqachon kuzatilgan boʻlsa, aqlning (intellektning) oʻz harakatlariga aylanishini tizimli koʻrib chiqish neoplatonistlardan boshlangan va sxolastik falsafada „ikkinchi niyatlar“ taʼlimotida rivojlangan.

Hozirgi davrda aks ettirishni ilmiy jihatdan oʻrganib chiqish J.Lokk tomonidan boshlangan boʻlib, uning G.V.Leybnits bilan bahsi I.Kant fikrini ragʻbatlantirdi va bu tushunchaga gnoseologik rang berdi. XVIII—XIX asrlarda aks ettirish muammolari asosan nemis klassik falsafasi vakillari va ratsionalistik yoʻnalishdagi boshqa mutafakkirlarni oʻziga jalb qildi. Fikrlash tahlili J.G.Fixte tomonidan gnoseologik burilish uchun qabul qilingan va F.V.G.Hegel buni oʻzining ruhiy rivojlanish kontseptsiyasining asosiga qoʻygan. Fikrlash kontseptsiyasi bilim va harakatning falsafiy tanqidi uchun marksizm va zamonaviy fikrdagi post-marksistik tendentsiyalar uchun muhim boʻlib qolmoqda.

20-asrdan buyon nomdor falsafa maktablari tomonidan refleksiyaning falsafiy rivojlanishini davom ettirish bilan bir qatorda fenomenologlar, ekzistensialistlar, koʻplab bilim sohalari vakillari refleks va refleksivlik muammolarini samarali hal qilmoqdalar ushbu tadqiqotlar natijasida quyidagi sohalarda yangi tarmoqlar yaratildi: psixologiya, iqtisod, pedagogika, filologiya, siyosat, harbiy, tabiiy fanlar va texnologiya.

Ratsionalizm va klassik idealizm

Qarama-qarshi yoʻnalishda 18-asrdan boshlab falsafiy ratsionalizm tomonidan Lokk gʻoyalarini tanqid qilish mavjud edi.

G.V.Leybnits chekli empirik mavzuda aks ettirishning iloji yoʻqligini taʼkidladi. Bunda Leybnits, birinchidan, “ruhda ong va mulohazasiz sodir boʻladigan oʻzgarishlar bor” degan xulosaga keladi, ikkinchidan, u refleksni empirik sub'ektning idrok, sezgi va his-tuygʻularidan mustaqil fikr va sof harakat sifatida ozod qiladi deb hisoblar edi[3].

18-asr oxiri 19-asr boshlarida aks ettirish konsepsiyasining keyingi rivojlanishi asosan klassik nemis falsafasi vakillari tomonidan amalga oshirilgan. Asosiy gnoseologik savolni („Men nimani bilishim mumkin?“) qoʻygan I.Kant uchun mantiqiy aks ettirish - gʻoyalarni bir-biri bilan solishtirish - va transsendental aks ettirish oʻrtasidagi farqni bilish muhimdir, bu esa "oʻz ichiga gʻoyalarni bir-biri bilan ob'ektiv taqqoslash metodini qamrab oladi. "

Adabiyotlar:

Рефле́ксия или рефлекси́я – как правильно?. Дата обращения: 18 июня 2021. Архивировано 24 июня 2021 года.
↑ Рефлексия / Белоусов М. А. // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая российская энциклопедия, 2004—2017.
А. П. Огурцов. Рефлексия // Новая философская энциклопедия : в 4 т. / пред. науч.-ред. совета В. С. Стёпин. — 2-е изд., испр. и доп. — М. : Мысль, 2010. — 2816 с.