Poligen

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Poligen epistatik boʻlmagan genlar guruhining aʼzosi boʻlib, ular fenotipik xususiyatga taʼsir qilish uchun qoʻshimcha ravishda oʻzaro taʼsir qiladi va shu tariqa koʻp genli merosga (poligen meros, multigenik meros, miqdoriy irsiyat[1]) hissa qoʻshadi. „Monozigota“ atamasi odatda gipotetik genga murojaat qilish uchun ishlatiladi, chunki koʻpincha individual genning taʼsirini boshqa genlar va atrof-muhitning maʼlum bir fenotipga taʼsiridan ajratish qiyin. Statistik metodologiya va yuqori oʻtkazuvchanlik ketma-ketligidagi yutuqlar tadqiqotchilarga belgi uchun nomzod genlarni topishga imkon beradi. Agar bunday gen aniqlangan boʻlsa, u miqdoriy xususiyat lokusu (QTL) deb ataladi. Bu genlar odatda pleiotropikdir . 2- toifa diabetga hissa qoʻshadigan genlar asosan poligenlar deb hisoblanadi.[2] 2016-yil iyul oyida olimlar Yerda yashovchi barcha organizmlarning oxirgi universal umumiy ajdodidan (LUCA) 355 ta genlar to‘plamini aniqlaganliklari haqida xabar berishdi.[3]

Poligenik determinizmga ega boʻlgan belgilar monogen yoki oligogenik determinizmga ega boʻlgan sifat belgilaridan farqli oʻlaroq klassik miqdoriy belgilarga mos keladi. Aslini olganda, sepkil yoki sepkilsiz kabi ikkita variant oʻrniga terining, sochning yoki hatto koʻzning rangi kabi koʻplab oʻzgarishlar mavjud.

Umumiy koʻrinish[tahrir | manbasini tahrirlash]

Poligen lokusu — bu miqdoriy (poligenik) xarakterdagi oʻzgaruvchanlikning irsiy komponenti uchun mas’ul boʻlgan genlar tizimiga kiritilgan har qanday individual lokus. Allelik almashtirishlar maʼlum miqdoriy xarakterdagi dispersiyaga yordam beradi. Poligen lokus anʼanaviy maʼnoda bitta yoki murakkab genetik lokus boʻlishi mumkin, yaʼni bitta gen yoki funktsional jihatdan bogʻlangan genlarning yaqin bogʻlangan bloki.[4]

Zamonaviy maʼnoda, poligenik naqshlarning meros usuli poligenik meros deb ataladi, uning asosiy xususiyatlarini quyidagicha umumlashtirish mumkin:

  1. Koʻpgina metrik va meristik belgilar bir qator genetik lokuslar tomonidan boshqariladi.
  2. Tegishli genlar seriyasida allel boʻlmagan genlarning oʻzaro taʼsirining asosiy usuli asosan kichik allel hissalarini qoʻshishdir.
  3. Ajratuvchi genlarning har birida allel oʻrnini bosishning taʼsiri odatda nisbatan kichik va bir-birini almashtiradi, buning natijasida bir xil fenotip turli xil genotiplar tomonidan namoyon boʻlishi mumkin.
  4. Poligen belgilarning fenotipik ifodasi atrof-muhit taʼsirida sezilarli oʻzgarishlarga uchraydi.
  5. Poligen belgilar uzluksiz emas, balki uzluksiz taqsimotni koʻrsatadi.
  6. Populyatsiyadagi poligen irsiyatning muvozanatli tizimlari geterozigota holatida katta potentsial genetik oʻzgaruvchanlikni oʻz ichiga oladi va bogʻlangan poligenlar orasidagi genetik rekombinatsiya orqali kichik oʻsish bilan chiqariladi.[5][6][7][8]

Meros olish[tahrir | manbasini tahrirlash]

Poligenik meros, bir xususiyat ikki yoki undan koʻp gen tomonidan nazorat qilinganida sodir boʻladi. Koʻpincha genlar miqdori katta, ammo taʼsiri kichik boʻladi.[9] Insonning poligenik merosiga misollar boʻyi, teri rangi, koʻz rangi, vazni va boshqalar. Poligenlar boshqa organizmlarda ham mavjud. Masalan, Drosophila qanot morfologiyasi,[10] tuklar soni[11] va boshqalar kabi xususiyatlar bilan poligeniyani namoyish etadi.

Xususiyatlar taqsimoti[tahrir | manbasini tahrirlash]

Ushbu belgilarning fenotiplarining chastotasi odatda anʼanaviy uzluksiz oʻzgaruvchanlik taqsimotiga mos keladi. Bu koʻplab mumkin boʻlgan allel birikmalaridan kelib chiqadi. Qiymatlar chizilganda qoʻngʻiroq shaklidagi „normal“ egri chiziq olinadi. Tarqatish usuli optimal yoki eng mos fenotipni ifodalaydi. Qanchalik koʻp genlar ishtirok etsa, markaziy chegara teoremasidan kelib chiqadigan taxminiy egri chiziq shunchalik silliq boʻladi. Bu shuni anglatadiki, boʻy kabi yuqori irsiy va normal taqsimlangan xususiyatlar, albatta, poligenikdir. Boshqacha qilib aytadigan boʻlsak, inson boʻyi silliq qoʻngʻiroq chizigʻiga mos kelishi, oddiy sharoitlarda balandlikni boshqaradigan bitta gen (yoki hatto kichik genlar klasteri) boʻlishi mumkin emasligini anglatadi. Biroq, ushbu modelda barcha genlar qoʻshimcha taʼsirga ega allellarni kodlashi kerak. Bu taxmin koʻpincha haqiqatga toʻgʻri kelmaydi, chunki koʻplab genlar epistaz taʼsirini koʻrsatadi, bu natijalarning tarqalishiga oldindan aytib boʻlmaydigan taʼsir koʻrsatishi mumkin..[12]

Poligenlarni xaritalash[tahrir | manbasini tahrirlash]

Osteoporozning QTL uchun genom boʻylab skanerlash misoli

Anʼanaga koʻra, poligenlarni xaritalash poligenlarning taʼsirini oʻlchashga yordam beradigan statistik vositalarni talab qiladi, shuningdek, bitta genlarni toraytiradi. Ushbu vositalardan biri QTL-mapping hisoblanadi. QTL-mapping maʼlum marker genlarini korrelyatsiya qilingan fenotiplar bilan solishtirish orqali bogʻlanish muvozanati deb nomlanuvchi hodisadan foydalanadi. Koʻpincha, tadqiqotchilar oʻlchangan belgida kuzatilgan oʻzgarishlarning katta qismini tashkil etuvchi lokus deb ataladigan DNKning katta hududini topadilar. Bu lokus odatda mas’ul boʻlgan koʻp sonli genlarni oʻz ichiga oladi. QTLning yangi shakli QTL (eQTL) ifodasi sifatida tasvirlangan. eQTLlar ifodalangan mRNK miqdorini tartibga soladi, bu esa oʻz navbatida organizmdagi oqsil miqdorini nazorat qiladi.[13]

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ „Polygenic Inheritance, qualitative and quantitative inheritance“ (en-US). The Fact Factor (2020-yil 13-mart). Qaraldi: 2021-yil 3-may.
  2. ↑ Rosenbloom, A L; Joe, J R; Young, R S; Winter, W E (1 February 1999). „Emerging epidemic of type 2 diabetes in youth“. Diabetes Care. 22-jild, № 2. 345–354-bet. doi:10.2337/diacare.22.2.345. PMID 10333956.
  3. ↑ Wade, Nicholas. „Meet Luca, the Ancestor of All Living Things“. New York Times (2016-yil 25-iyul). Qaraldi: 2016-yil 25-iyul.
  4. ↑ Lerner j. M.. Heredity, evolution and society. San Francisco: Freeman and Comp., 1968. 
  5. ↑ Rieger R. Michaelis A., Green M. M.. Glossary of genetics and cytogenetics: Classical and molecular. Heidelberg - New York: Springer-Verlag, 1976. ISBN 978-0-387-07668-3. 
  6. ↑ Dobzhansky T.. Mankind evolving: The evolution of the human species. New York: Bantam Books, 1970. ISBN 978-05526-5390-9. 
  7. ↑ Hadžiselimović R.. Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka/Bioanthropology – biodiversity of recent man. Sarajevo: Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB)/Institute for genetic engineering and biotechnology, 2005. ISBN 978-9958-9344-2-1. 
  8. ↑ Dobzhansky T.. Genetics of the evolutionary process. New York: Columbia, 1970. ISBN 978-0-231-02837-0. 
  9. ↑ Falconer, D. S. & Mackay TFC (1996). Introduction to Genetics. Fourth edition. Addison Wesley Longman, Harlow, Essex, UK.
  10. ↑ Zimmerman, Erika; Palsson, Arnar; Gibson, Greg (1 June 2000). „Quantitative Trait Loci Affecting Components of Wing Shape in Drosophila melanogaster“. Genetics. 155-jild, № 2. 671–683-bet. doi:10.1093/genetics/155.2.671. PMC 1461095. PMID 10835390.
  11. ↑ Mackay, Trudy F.C. (December 1995). „The genetic basis of quantitative variation: numbers of sensory bristles of Drosophila melanogaster as a model system“. Trends in Genetics. 11-jild, № 12. 464–470-bet. doi:10.1016/s0168-9525(00)89154-4. PMID 8533161.
  12. ↑ Ricki Lewis (2003), Multifactorial Traits, McGraw-Hill Higher Education
  13. ↑ „QTL analysis of proteome and transcriptome variations for dissecting the genetic architecture of complex traits in maize“. Plant Mol Biol. 48-jild, № 5–6. Apr 2002. 575–581-bet. doi:10.1023/A:1014840810203. PMID 11999835. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Poligen&oldid=4211445" dan olindi