Ovozli kino
Ovozli kino – tasvirni koʻrsatish bilan birga, kinolentaning ovoz yoʻliga yozib olingan nutq, musiqa, shovqin va boshqa tovushlar bilan hamohang olib boriladigan kinematografiya turi. Kinematografning dastlabki davridanoq tasvirni ovoz bilan koʻrsatishga intilishlar boʻlgan: musiqa joʻrligidan foydalanilgan (pianino, orkestr va boshqalar), film ishtirokchilarining ovozi, qoʻshiqlari va hokazolarni tasvirga binoan ijro etuvchi aktyorlar jalb etilgan. XIX asr oxiri – XX asr boshlarida film ovoz bilan sinxron ravishda qayd etilishiga imkon beruvchi qurilma yaratishga harakat qilingan. Buning uchun Thomas Edison kinetofoni (AQSh, 1899), Léon Gaumont xronefoni (Fransiya, 1901), grammofon plastinkalaridan foydalanilgan.
Ammo sinxronlikka tasvir va fotografiyaga ovoz yozish uslubini kinolentada birga qoʻshib yozish va uni takomillashtirish natijasidagina erishildi. Ovozli kino tizimi XX asrning 20-yillarida yuzaga keldi (AQSH, Rossiya, Germaniyada). Oʻzbekiston kinosida ovozli kino davrini „Qasam“ filmi (1937, rejissyor A. Usolsev) boshlab berdi.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil.
 |
