Megapenf (Menelay o‘g‘li)

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Megapenf yoki Megapent (qadimgi yunoncha: Μεγαπένθης) — qadimgi yunon mifologiyasi va adabiyoti qahramoni, sparta qiroli Menelayning qulidan boʻlgan oʻgʻli. „Odisseya“ da eslatib oʻtilgan: bu poemada Odisseyning oʻgʻli Telemax Megapenf va mahalliy aristokrat Alektorning qizining toʻyi kuni Spartaga keladi[1][2]. Ehtimol, Gomer Telemaxning Spartada boʻlishini chiroyli bayram bilan bogʻlash uchun bu personajni ixtiro qilgan boʻlishi mumkin. Antik matnlarda Megapenf haqidagi boshqa barcha eslatmalar „Odisseyaning“ ushbu epizodiga toʻgʻri keladi. Psevdo-Apollodorning xabar berishicha, Megapenfning onasi Etoliyalik Pierida boʻlgan, ammo Akusilay uni Tereida deb atagan; Skleriadning yozishicha, Megapenfni Gektor Andromaxning bevasi[3] tugʻgan.

Menelayning oʻlimidan soʻng, afsonaning bir versiyasiga koʻra, Megapenf va uning ukasi Nikostrat vaqtincha Sparta ustidan hokimiyatni qoʻlga kiritdilar va oʻgay onasi Yelenani quvib chiqardilar. Rodosliklar Yelena ularning orolida panoh topishga harakat qilgan, ammo u yerda oʻldirilgan deb faraz qilgan. Keyinchalik Menelay va Yelenaning kuyovi[3][2] Orest Sparta shohi boʻldi: Pavsaniyning soʻzlariga koʻra, spartaliklar uni taklif qilishdi, chunki „ular Menelayning qulidan tugʻilgan Nikostrat va Megapenfning hukmronligiga“ chidashdan koʻra Tidareyning nabirasi hukmi ostida boʻlishni afzal koʻrishdi[4].

Amikldagi taxtda Megapenf va Nikostrat bir otda oʻtirgan holda tasvirlangan[4][3][2].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Гомер 2000.
  2. 2,0 2,1 2,2 Schirmer 1897.
  3. 3,0 3,1 3,2 Kroll 1931.
  4. 4,0 4,1 Павсаний 2002.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Гомер. Одиссея. М.: Наука, 2000. ISBN 5-02-011652-1. 
  2. Павсаний. Описание Эллады. М.: Ладомир, 2002. ISBN 5-86218-333-0. 
  3. Kroll W. Megapenthes 1 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — Stuttgart, 1931. — Bd. XV, 1. — Kol. 145.
  4. Schirmer. Megapenthes 1 // W. H. Roscher: Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie. — 1897. — Bd. II, 2. — Kol. 2542.