Libertad Lamarque

Libertad Lamarque Bouza (1908-yil 24-noyabr — 2000-yil 12-dekabr) — meksika va argentinalik aktrisa va qoʻshiqchi, Argentina va Meksika kinosining Oltin davri timsollaridan biri. U butun Lotin Amerikasida shuhrat qozondi va „La Novia de América“ („Amerikaning sevgilisi“) nomi bilan mashhurlik qozongan edi. 2000-yilda vafot etganida u 65 ta filmda (21 tasi Argentinada, 45 tasi Meksikada va bittasi Ispaniyada suratga olingan) va 6 ta telenovellada suratga tushgan, 800 dan ortiq qoʻshiqlarni yozib olgan va son-sanoqsiz teatr tomoshalarida qatnashgan holda rollarini ijro etishgan ulgirgan edi.

Biografiyasi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Libertad Lamarque Argentinaning Santa-Fe provinsiyasining Rosario shahrida tugʻilgan, Gaudencio Lamarque (1874-1947-yillarda), kelib chiqishi fransuz urugvaylik^[1]va asli ispaniyalik beva Josefa Bouza otasi boʻlgan, (1863-1932) oilada dunyoga kelgan edi^[2]. U Libertad („Ozodlik“ degan maʼnoni anglatadi) deb nomlangan, chunki uning tugʻilishi paytida otasi, anarxist, qamoqqa tashlangan va ozod qilinishini soʻragan edi^[1].

Avvalgi faoliyati[tahrir | manbasini tahrirlash]

7 yoshida Lamarque sahna tanlovida birinchi sovrinni qoʻlga kiritgan^[3]va bir guruh koʻcha qoʻshiqchilari bilan birga qoʻshni shaharlarga ham gastrol uyushtirdi^[4]. 1923-yilda u oʻzining birinchi professional roli — Madre Tierra sahna koʻrinishida paydo boʻladi va ijrosini nomoyon etadi^[3].

Libertad Lamarque va oʻz davrining boshqa aktrisalari 1933-yilda Maipo teatrida

1930-yillarning oʻrtalarida Lamarauega musiqachilar triosi hamroh boʻladi, ular orasida bandoneonchi Ektor Mariya Artola, skripkachi Antonio Rodio va ikkinchi eri boʻladigan pianinochi Alfredo Malerba bor edi. U "En esta tarde gris" (Bu kulrang tushda), "Sombras", "nada más„ (Soyalar, boshqa hech narsa), Tristezas de la calle Corrientes (Korrientes koʻchasidagi qaygʻular) yoki “Kaseron de tejas „ kabi ogʻriqli va romantik asarlarda porladi, ijro mahoratini yuqori talqinda koʻrsatib bergan edi, Caserón de tejas(Plitkalar uyi), Canción desesperada (Umidsiz qoʻshiq) va Sin palabras (Soʻzsiz) kabi ijrolari ham mavjud. Uning koʻplab eng yaxshi qoʻshiqlari bastakor Enrique Santos Discepolo tomonidan yozilgan, chunki ular uning uslubiga juda mos edi^[5].

Libertad Lamarque “Ayudame a vivir" da (1936-yil)

U 1929-yilda italiyalik Mario Parpagnoli^[4]rejissyori boʻlgan Argentinaning „Adios“ filmini^[1]suratga oldi, keyingi yili ekranga chiqdi va "Tango" ovozli birinchi Argentina filmi! ekran yuzini koʻradi.1932-yilda u Argentinada ovozli film uchun yozilgan birinchi qoʻshiqchi boʻldi^[1]. Lamarque, taxminan oʻrta C (C4) dan „yuqori A“ (A5) gacha boʻlgan vokal diapazoni bilan yengil soprano bosqichidagi ayol edi. Tangodan keyin! 1933-yilda filmlar juda ham koʻp sonli boʻlib barchasida rollar ijro etib kelgan, bir qator filmlarini, jumladan eng mashhurlari keltirilgan El alma del bandoneon (1935-yil)^[6], Ayúdame a vivir (1936-yil)^[4], Besos brujos (1937-yil)^[6], La ley que olvidaron (1937-yil), Madreselva (1938-yil), Puerta cerrada (1939-yil), Caminito de la gloria (1939-yil), La casa del recuerdo (1940-yil), Cita en la frontera (1940-yil)^[4], Una vez en la vida (1941-yil)^[6], Yo conocí a esa mujer (1942-yil), En el viejo Buenos Aires (1942-yil), Eclipse de sol (1942-yil), El fin de la noche (1944-yil), La cabalgata del circo (1945-yil) va boshqalar filmlarni misol tariqasida keltirish mumkin^[4]^[7].