LaRouche jinoiy sudlari

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

1980-yillarning o'rtalarida LaRouche jinoiy sudlari amerikalik siyosiy faollarLindon LaRouche va uning harakati a'zolarining faoliyati bo'yicha federal va shtat tergovlaridan kelib chiqqan. Ularga firibgarlik qilish maqsadida til biriktirish va qaytarish niyati bo‘lmagan kreditlarni so‘rashda ayblangan.[1] LaRouche va uning tarafdorlari sud jarayonlari siyosiy sabablarga ko'ra bo'lganini da'vo qilib, ayblovlarga qarshi chiqishdi.[1]

1986 yilda yuzlab shtat va federal zobitlar Virjiniya va Massachusetsdagi LaRouche ofislariga reyd uyushtirishdi. Bostondagi federal katta hakamlar hay'ati LaRouche va 12 sheriklarini kredit kartalarini firibgarlikda va “adolatga to'sqinlik” qilganlikda aybladi. “Qo‘rqinchli” deya ta’riflangan keyingi sud jarayoni bir necha bor kechiktirildi va noto‘g‘ri ish bilan yakunlandi. Noto'g'ri sud muhokamasidan so'ng Virjiniya ,shtatining “Iskandariya “shahridagi federal katta hakamlar hay'ati LaRouche va olti nafar hamkoriga ayblov e'lon qildi. 1988 yilda qisqa sud jarayonidan so'ng, LaRouche pochta firibgarligi, pochta firibgarligi va soliq to'lashdan bo'yin tovlashda ayblanib, 15 yilga qamoq jazosiga hukm qilindi. U 1989 yilda qamoqxonaga kirgan va besh yildan so’ng shartli ravishda ozod qilinadi. Xuddi shu sud jarayonida uning sheriklari pochta firibgarligi va fitna uchun qisqa jazo oladi.[1] Virjiniya va Nyu-Yorkdagi alohida shtat sinov jarayonlarida 13 nafar hamkor bir oydan 77 yilgacha muddatlarni oldi. Virjiniya shtatidagi sud jarayonlari shtat Bosh prokuraturasi tomonidan ilgari surilgan eng yuqori darajadagi ishlar sifatida tasvirlangan.[2] AQSH ning 14 shtati LaRouche bilan bog'liq tashkilotlarga qarshi ko'rsatmalar berdi. LaRouche bilan bog'liq uchta tashkilot sud jarimalarini hurmat qilmagani uchun to'lamagani uchun bankrot bo'lishga majbur edi.

Himoyachi advokatlar katta hay'atning xatti-harakati, nafratlanganlik uchun jarimalar, qidiruv e'lonlari ijrosi va turli sud jarayonlariga qarshi ko'plab muvaffaqiyatsiz apellyatsiyalar beradi. Kamida o'nta shikoyat Amerika Qo'shma Shtatlari apellyatsiya sudi tomonidan ko'rib chiqildi va uchtasi AQSh Oliy sudiga shikoyat qilindi. AQShning sobiq bosh prokurori “Remsi Klark” ikkita apellyatsiya uchun himoya guruhiga qo'shildi. Sud hukmlaridan so'ng, LaRouche harakati oqlanish uchun muvaffaqiyatsiz urinishlarni ko'rsatdi.[3][4]

Fon[tahrir | manbasini tahrirlash]

LaRouche, taxminan 1988 yil.

1960-yillarning oxiri va 1970-yillarning boshidan boshlab Lindon LaRouche turli siyosiy tashkilotlar, jumladan, AQSh Mehnat partiyasi va Milliy demokratik siyosat qoʻmitasini tuzdi.[5] Ushbu tashkilotlar 1976 yildan boshlab LaRouche[6] va uning izdoshlari tomonidan ko'plab mahalliy poygalardagi prezidentlik kampaniyalari uchun platforma bo'lib xizmat qilgan. Nomzodlardan birining so‘zlariga ko‘ra, tarafdorlar LaRushni “20- asrning eng buyuk siyosiy yetakchisi va iqtisodchisi” deb bilishgan va u bilan aloqador ekanliklaridan faxrlanishadi. Ular u G'arb tsivilizatsiyasini saqlab qolish uchun kurash olib borayotganini his qilishadi."[7] Yahudiylarning ishlari bo'yicha tadqiqot, 1987 yil LaRouche harakatini 1986 yildagi ikkita eng ko'zga ko'ringan "ekstremistik siyosiy guruhlar"dan biri deb atadi[8]

Ushani Harakatning saylovdagi eng katta muvaffaqiyati 1986 yilda ikki tarafdor Jenis Xart va Mark J. Feyrchild Demokratik partiyadan Illinoys shtati Davlat kotibi va leytenant gubernatorlikka nomzodlarni qo'lga kiritganida bo'ldi.[9] Ikkalasi ham umumiy saylovda mag'lub bo'lishdi. Shuningdek, 1986 yilda "OITSni oldini olish tashabbusi qo'mitasi" (PANIC) Kaliforniya saylov byulleteni bo'yicha 64 -sonli taklif (shuningdek, "LaRouche tashabbusi" sifatida ham tanilgan) bo'yicha tashabbusga ega bo'lib, u keng ko'lamli qarshiliklarni o'ziga tortdi va o'sha noyabr oyida mag'lub bo'ldi.

Tekshiruvlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

LaRouchening advokatlarining keyingi murojaatlarida keltirgan dalillariga qaraganda, hukumat tergovlari 1960-yillarda FQB( federal qidiruv bo’limi) COINTELPRO ostida boshlangan. Sud jarayonlarida ayblanuvchi Edvard Spannausning ta'kidlashicha, 1983 yil 12 yanvarda sobiq FQB rahbari Uilyam Vebster tomonidan Byuroning Bosh tergov bo'limi boshlig'i Oliver "Bak" Revelga yozgan memorandum bor edi. U LaRouche va AQSh Mehnat partiyasini moliyalashtirish, shu jumladan AQSh Leyboristlar partiyasi dushman razvedka idoralari tomonidan moliyalashtirilishi mumkinligi haqida ma'lumot so'radi. LaRouche tashkilotining ta'kidlashicha, ushbu formula FQBning 12333-sonli Ijroiya buyrug'iga binoan LaRouchega qarshi "faol choralar" ko'rish uchun maxsus ishlab chiqilgan bo'lib, agar siyosiy harakat chet eldan moliyalashtirilgan bo'lsa, bunday choralarga ruxsat beradi.[10] Oxir oqibat, eslatma LaRouchening advokatlari tomonidan qo'lga kiritildi va 1987 yilda Bostonda LaRouche va uning hamkorlari sudida ko'rgazma sifatida taqdim etildi.

1982-yil avgust oyida sobiq davlat kotibi Genri Kissinger Vebsterga LaRouche harakatining unga nisbatan “borgan sari jirkanch” ta’qiblari tufayli tergov o‘tkazishni so‘rab eslatma yubordi[11], bu haqda Prezidentning tashqi razvedka bo‘yicha maslahat kengashining o‘sha kuni bo‘lib o‘tgan yig‘ilishida ko‘tarilgan edi. Kengashning katta a'zosi Devid Abshire .[12][13] Revell Kissingerga tergovni davom ettirish uchun etarli dalillar borligini aytdi.[11] Federal qidiruv byurosi tergov o'tkazdi, ammo Kissingerning fuqarolik huquqlari buzilgani haqida dalil topmadi. Tergov 1983 yil oxirida yopildi[14]

1980-yillarning o'rtalari[tahrir | manbasini tahrirlash]

1980-yillarning o'rtalarida AQSh hukumati va o'n bir shtat LaRouche guruhlari tomonidan da'vo qilingan moliyaviy qonunbuzarliklar bo'yicha tergovni boshladi. Xabarlarga ko'ra, federal katta hakamlar hay'ati 1984 yil noyabr oyida LaRouche tashkilotlari tomonidan "kredit kartalaridagi firibgarlikning keng qamrovli milliy namunasini" tekshirishni boshlagan.[15] O'sha yili Nyu-Jersi banki soxta kredit karta to'lovlari tufayli LaRouchening 1984 yilgi prezidentlik kampaniyasi hisoblarini muzlatib qo'ydi.[16]

1985 yil yanvar oyida Bostondagi katta hakamlar hay'ati Milliy Demokratik Siyosat Qo'mitasi (NDPC) va boshqa uchta LaRouche tashkilotidan hujjatlarni chaqirdi: Caucus Distributors Inc., Fusion Energy Foundation va Campaigner Publications Inc. Etti hafta o'tgach, 1985 yil 29 martda federal okrug sudi sudyasi A. Devid Mazzone ularni nafratlangan deb topdi va kuniga 45 000 dollar jarimaga tortdi. Barcha tashkilotlar uchun jarimalar oxir-oqibat 20 million dollardan oshdi.[17] Xuddi shu katta hakamlar hay'ati Caucus Distributors Inc. rasmiysi[18] Elliot I. Greenspanni sudga chaqirdi, lekin u Beshinchi tuzatishni talab qildi va guvohlik berishdan bosh tortdi. Unga daxlsizlik berildi va guvohlik berishga majbur bo'ldi, lekin buni faqat ikki kunlik nafrat uchun qamalganidan keyin qildi.[19] LaRouche matbuot kotibi tergovni "siyosiy terror operatsiyasi" deb atadi.[19]

Uilyam Ueld 2008 yilda.

Iskandariya, Virjiniya, Nyu-York, Kaliforniya, Minnesota, Illinoys va Vashingtondagi davlat idoralari bilan alohida federal katta hakamlar hay'ati tomonidan tergovlar olib borildi.[20] FBI, IRS, FEC[21] va boshqa federal agentliklarning xodimlari alohida tergov olib borishgan. Ichki daromad xizmati 1985 yil sentyabr oyida Fusion Energy Foundationning soliqdan ozod qilingan maqomini bekor qildi va bir yil o'tgach, Nyu-York shtati korporatsiyani tarqatib yuborishga harakat qildi va u xayr-ehsonlarni so'rash uchun "doimiy ravishda firibgar va noqonuniy" vositalardan foydalanganligini da'vo qildi.[16] AQSh advokati Uilyam Ueld 1986 yil yanvar oyida LaRouchega qarshi "prokuratura va tergov harakatlarini muvofiqlashtirish uchun" milliy konferentsiya chaqirishini e'lon qildi. Konferentsiya keyingi oy Bostonda bo'lib o'tdi.[22] Uch shtat, Alyaska, Indiana va Merilend, 1986 yil may oyida ro'yxatdan o'tmagan veksellarni sotish sababli Caucus Distributors Inc. tomonidan mablag' yig'ishni taqiqladi.[23] Illinoys shtati Davlat kotibi 1986 yil iyun oyida Caucus Distributors Inc.ga qarshi fuqarolik ishini boshladi va aldamchi biznes amaliyotlarini taqiqlash to'g'risida buyruq talab qildi.[24] Minnesota rasmiylari "LaRouche uchun mustaqil demokratlar" ga mablag' yig'ishni taqiqladilar, bu qaror AQSh Oliy sudiga apellyatsiya shikoyati bilan tasdiqlangan.[25]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 „LaRouche Gets 15 Years for Cheating His Backers, IRS 6 Aides Also Get Prison Terms, Fines“. Los Angeles Times. Associated Press (1989-yil 27-yanvar), s. 1.
  2. ↑ Edds, Margaret. „James S. Gilmore III: Intense, All-Business Attorney General Already Has Stepped From Allen's Shadow“. The Virginian-Pilot (1995-yil 2-aprel), s. A1.
  3. ↑ Ford, Brian. LaRouche Pushes For Exoneration. Tulsa World (1995-yil 20-avgust), s. N13.
  4. ↑ „Dems distance selves from Milton“. Associated Press (1999-yil 25-avgust), s. 9. Qaraldi: 2010-yil 10-may.
  5. ↑ Murphy, Caryle. „LaRouche Convicted Of Mail Fraud“. The Washington Post (1988-yil 17-dekabr), s. A01.
  6. ↑ Mintz, John. „Group Makes Political Inroads“. The Washington Post (1985-yil 13-yanvar).
  7. ↑ Toner, Robin. Democrats Scrutinize Larouche Bloc. New York Times (1986-yil 30-mart), s. A.22.
  8. ↑ Frankel (1988), p. 202.
  9. ↑ „LaRouche Backers Lose Illinois Court Round“. The New York Times. Associated Press (1986-yil 29-iyul), s. A8.
  10. ↑ „Has your neighbor been brainwashed about Lyndon LaRouche?“. Schiller Institute. 2006-yil 20-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2008-yil 11-oktyabr.
  11. ↑ 11,0 11,1 „LaRouche Lawyers Introduce Three Kissinger-F.B.I. Letters“. The New York Times. Associated Press (1988-yil 18-mart), s. B5.
  12. ↑ Spannaus (1989), p. 306.
  13. ↑ Spannaus, Edward. „Richard Mellon Scaife: Who Is He Really?“. Executive Intelligence Review (1997-yil 21-mart).
  14. ↑ Anderson, Jack. Kissinger asked FBI to look at LaRouche. The Frederick Post (1985-yil 29-mart).
  15. ↑ Brinkley, Joel. LaRouche Groups' Debt To U.S. Mounts Daily. The New York Times (1986-yil 19-may), s. B7.
  16. ↑ 16,0 16,1 „Abrams Files LaRouche Lawsuit“. The New York Times (1986-yil 29-oktyabr), s. A28. Manba xatosi: Invalid <ref> tag; name "autogenerated2" defined multiple times with different content
  17. ↑ „LaRouche Groups to Appeal“. The New York Times. Associated Press (1987-yil 5-mart), s. A15.
  18. ↑ Doherty, William F.. Four LaRouche Organizations Appeal Contempt Findings, Fines. The Boston Globe (1986-yil 9-aprel), s. 30.
  19. ↑ 19,0 19,1 Jailed Man Decides To Testify, Is Freed. The Boston Globe (1985-yil 25-oktyabr), s. 72.
  20. ↑ „16 LaRouche Aides Indicted For Fraud“. The New York Times. Associated Press (1987-yil 2-fevral), s. A21.
  21. ↑ Osborne, William. Gifts to LaRouche are probed: San Diego widow loaned $34,300 to L.A. group. The San Diego Union (1986-yil 8-aprel), s. A2.
  22. ↑ Spannaus (1989), p. 236.
  23. ↑ „3 States Bar Activities By LaRouche Concern“. The New York Times. Associated Press (1986-yil 20-may), s. A24.
  24. ↑ Sweet, Lynn. LaRouchies back - new name, home. Chicago Sun-Times (1987-yil 25-oktyabr), s. 18.
  25. ↑ Loss for LaRouche Group. The Washington Post (1989-yil 10-yanvar), s. D4. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=LaRouche_jinoiy_sudlari&oldid=3761882" dan olindi