Kottlar
Kottlar (kotyuan, ruscha nomlar Kan tatarlari, kotovlar, kotova, kotovtsy, kostyak qabilasi) — XVIII-asrda janubiy Sibirda Kan va Biryusa daryolari boʻylab (Krasnoyarsk oʻlkasining janubi-sharqiy qismi va gʻarbiy qismidagi hudud) yashagan koʻchmanchi Yenisey xalqi. Irkutsk viloyatining bir qismi, xususan, Taishetskiy va Nijneudinskiy tumanining bir qismi, bu Yerda shet, chet bilan tugaydigan toponimlar koʻpincha topilib, daryo, oqim yoki ul deb tarjima qilinadi, yaʼni suv[1][2].
Til[tahrir | manbasini tahrirlash]
Kottlar Yenisey tillari oilasiga kiruvchi kott tilida gaplashgan.
Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]
XVII-asr boshlarida ruslar bilan birinchi aloqalar boshlanishidan oldin, Kottlar Kan, Biryusa havzasida va Abakan, Mrassi va Kondomaning yuqori oqimida yashagan. Taxminlarga koʻra, oxirgi hudud Kottolarniki deb tanilgan. Ilgari kottlar sharqdagi Uda va Chuna havzalaridan gʻarbdagi Tom havzasigacha joylashdilar. Ammo XIX-asrning ikkinchi yarmiga kelib, kottolar chet el tilida soʻzlashadigan muhitga (Janubiy Samoyed, turkiy, buryat va rus) tarqalib ketishdi.
XVII-asrning birinchi yarmida kottolarning holati koʻp oʻlponlari tufayli fojiali edi: ular rus podshosining irmoqlari boʻlgan, shuningdek, nafaqat oʻzlari uchun, balki oʻlpon yigʻadigan Tuba va Qirgʻiz knyazlari edi. Oltin Xon, shuningdek, Jungor xonlari uchun. Oʻlpon shaklida hamma narsa Kottlardan olingan: qimmatbaho moʻynalar, asboblar va boshqalar.
XVII-asr oʻrtalarida (B.O. Dolgix maʼlumotlariga koʻra) 860 ga yaqin (boshqa maʼlumotlarga koʻra — mingga yaqin[3]) koʻtarilgan. Kottoliklar ruslar tomonidan deyarli toʻliq assimilyatsiya qilingan (qisman buryatlar tomonidan) va vaqtga kelib M. A Kastrena XIX-asrning oʻrtalarida Sibirda hali ham Kotto tilini biladigan 5 kishidan koʻp boʻlmagan. Bu besh kishi oʻz millatini saqlab qolish uchun Agul qirgʻogʻida kichik bir qishloq qurishga qaror qilishdi, chunki Sibirning tub aholisi Sibirning rus aholisiga qaraganda chor hukumatiga kamroq soliq toʻlashlari kerak edi.
1963-yil iyun oyida tilshunos Aleksandr Matveev boshchiligidagi ekspeditsiya Abalakovo qishlogʻi hududiga yuborildi. Ekspeditsiyaning asosiy maqsadi mahalliy toponimikadan Kamasinning Samoyed xalqining izlarini izlash va kamasin tilining yoʻqolganligini tekshirish edi. Biroq, ekspeditsiya Agul qishlogʻi hududida Kottolarning toponimik izlarini oʻrganishni ham rejalashtirgan. Ammo mahalliy aholi Kotolar haqida hech narsani eslay olmadilar va Kottolar toponimiyasining substrati juda kam boʻlib chiqdi[4].
Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]
Kottolar temirchilik hunarini rivojlantirgan: ular temir eritib, temir asboblari bilan mashhur edi. Boshqa Yenisey xalqlari singari, Kottolar ham terimchilar, ovchilar va baliqchilar edi. Biroq ularning xoʻjaligida chorvachilik va otchilik mavjud edi[3].
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Топонимы – «язык земли» (топонимика Иркутской области) Методическое пособие. Кетоязычный пласт“ (deadlink). 2017-yil 6-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2017-yil 5-aprel.
- ↑ Лит.: Долгих Б., Родовой и племенной состав народов Сибири в XVII в., М., 1960.
- ↑ 3,0 3,1 Lit.: Dolgix B., Rodovoy i plemennoy sostav narodov Sibiri v XVII v., M., 1960.
- ↑ A. K. Matveev. Novie dannie o kamasinskom yazike i kamasinskoy toponimike
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Котты // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
- Ко́тты // Корзинка — Кукунор. — М. : Советская энциклопедия, 1953. — С. 161-162. — (Большая советская энциклопедия : [в 51 т.] / гл. ред. Б. А. Введенский ; 1949—1958, т. 23).
- Вернер Г. К. Коттский язык. Ростов-на-Дону, 1990.
- Костяков М. М. Время расхождения кетского и коттского языков по данным лексикостатистики // Вопросы строя енисейских языков. Новосибирск, 1979.