Kontent qismiga oʻtish

Enrico Letta

Vikipediya, erkin ensiklopediya
Enrico Letta
Italiya Bosh vaziri
Mansab davri
2013-yil 28-apreldan – 2014-yil 22-fevralgacha
Prezident Giorgio Napolitano
Oʻtmishdoshi Mario Monti
Vorisi Matteo Renzi
Shaxsiy maʼlumotlari
Tavalludi 20-avgust 1966-yil (1966-08-20) (58 yosh)
Toskana

Enriko Letta (italyancha: Enrico Letta; 1966-yil 20-avgust, Piza, Toskana) – italiyalik siyosatchi. Italiya Vazirlar Kengashi raisi (2013-yil 28-aprel – 2014-yil 22-fevral). Demokratik partiya milliy kotibi (2021-2023)[1][2][3][3][4][5].

Biografiyasi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Piza shahrida tugʻilgan, 1994-yilda Piza universiteti (siyosatshunoslik boʻyicha mutaxassislik) va SantʼAnna tadqiqotlar maktabini tamomlagan, u yerda 2001-yilda fan nomzodi ilmiy darajasini olgan. Uzoq vaqt davomida ilm-fan bilan shugʻullangan, Kastellansadagi xususiy Karlo Kattaneo universitetida professor (2001-2003), Avliyo Anna tadqiqotlari maktabida (2003) va Parij Ecole Supérieure de Commerce professori boʻlib ishlagan (2004).

Enrikoning amakisi Janni Letta Silvio Berlusconining yuqori martabali yordamchilaridan biri edi.

Enriko Letta 1990-yillarning boshidan buyon Xristian Demokratik partiyasi tarkibida, 1994-yilda esa Italiya Xalq partiyasi parchalanganidan keyin siyosiy faoliyat bilan shugʻullanadi. 1991-yildan 1995-yilgacha Yevropa Xalq partiyasining Yoshlar boʻyicha prezidenti boʻlgan. 1994-yilda u Italiya Xalq partiyasiga qoʻshildi. 1997-yilda 32 yoshida partiya kotibining oʻrinbosari (rahbari) boʻldi va 1998-yilda D’Alema kabinetida Yevropa Ittifoqi ishlari boʻyicha vazir etib tayinlandi. 2001-yilgi parlament saylovlarida ilk bor Deputatlar palatasiga markazchi partiyadan saylangan[6][7][8].

2004-yildan 2006-yilgacha Yevroparlament aʼzosi boʻlgan, Yevropa Parlamentida Yevropa Liberallar va Demokratlar Alyansi guruhi va Iqtisodiy va valyuta masalalari qoʻmitasi aʼzosi edi[9]. 2006-yilda Yevropa parlamentini tark etdi va Prodining ikkinchi kabinetida Vazirlar Kengashi kotibi lavozimini egalladi.

Demokratik partiyaning asoschilaridan biriga aylandi va 2007-yilda partiya rahbariyatiga saylovlarda Letta 11% ovoz bilan uchinchi oʻrinni egalladi[10]. 2009-yildan beri Pier Luidji Bersani partiyasi kotibining oʻrinbosari (rahbari).

2013-yil 24-aprelda mamlakat prezidenti Giorgio Napolitano tomonidan 2013-yil 24-25-fevraldagi saylovlardan soʻng yuzaga kelgan inqirozli vaziyatga chek qoʻyish uchun Italiya hukumatini boshqaradi[11].

2013-yil 27-aprelda Enrico Letta mamlakat prezidenti Giorgio Napolitanoga 7 nafar ayol kiritilgan yangi hukumatni taqdim etdi. Ertasi kuni hukumat qasamyod qildi[12].

2014-yil 14-fevralda Italiya Bosh vaziri lavozimidan isteʼfoga chiqishini eʼlon qildi[13]. Qaror Demokratik partiya partiya yetakchisi Matteo Renzining Italiya hukumatini oʻzgartirish haqidagi taklifini qoʻllab-quvvatlaganidan keyin qabul qilindi. Lettaning oʻzi partiya aʼzolarining hukumat isteʼfosi boʻyicha ovoz berishda ishtirok etmadi va partiya qaroriga taʼsir qilishni xohlamasligini aytdi. Italiya prezidenti Giorgio Napolitano Enriko Lettaning isteʼfosini qabul qildi[14][15].

2015-yil 23-iyulda Deputatlar palatasi Lettaning mandatdan voz kechish haqidagi arizasini maʼqulladi. Shundan soʻng Fransiyaga joʻnab ketdi va Parij siyosiy tadqiqotlar institutida dars berishni boshladi[16].

2021-yil 14-martda Demokratik partiya Milliy Assambleyasi yigʻilishida Demokratik partiya milliy kotibi etib saylandi (860 ovoz yoqladi, 2 nafari qarshi, 4 nafari betaraf qoldi)[17].

2022-yil 26-sentyabrda Demokratik partiya muddatidan oldin parlament saylovlarida magʻlubiyatga uchragach, Demokratik partiya milliy kotibi saylovida oʻz nomzodini koʻrsatishdan bosh tortganini maʼlum qildi[18].

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ Italian Parliament Website LETTA Enrico – PD (Wayback Machine saytida 2016-08-26 sanasida arxivlangan) Retrieved 24-aprel]] 2013
  2. ↑ Motta, Nino. Un Letta per ogni stagione (2-fevral]] 2013). Qaraldi: 2-iyun]] 2013.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Gli zii di Enrico Letta. Non solo Gianni: cʻè anche Gian Paolo Bazzoni a Porto Torres“ (25-aprel]] 2013). Qaraldi: 2-iyun]] 2013.
  4. ↑ Winfield, Nicole. „Enrico Letta Appointed Italian Prime Minister, Asked To Form Government“. The Huffington Post (24-aprel]] 2013). Qaraldi: 4-may]] 2013.
  5. ↑ Letta, Enrico „Curriculum Vitae“ (PDF) (deadlink) (2013). 11-iyun]] 2013da asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 3-iyun]] 2013. (Wayback Machine saytida 2013-06-11 sanasida arxivlangan)
  6. ↑ „Enrico Letta, il giovane Dc che deve far da paciere tra Pd e Pdl - IlGiornale.it“. 2013-yil 1-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 26-aprel.
  7. ↑ „Pisano, milanista, baby-ministro. Ecco chi è Enrico Letta, l'eterno "giovane" del Pd - enrico letta, presidente del consiglio, governo, palazzo chigi, giorgio …“. 2013-yil 1-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 26-aprel.
  8. ↑ „Chi è Enrico Letta, l’uomo scelto da Napolitano per il governo - Il Fatto Quotidiano“. 2013-yil 1-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 26-aprel.
  9. ↑ „Enrico LETTA“. 2013-yil 1-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 26-aprel.
  10. ↑ „Veltroni stravince con il 76% ma è la festa dei cittadini elettori - Politica - Repubblica.it“. 2013-yil 1-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 26-aprel.
  11. ↑ „Глава Италии попросил сформировать правительство одного из лидеров демократов“. 2013-yil 27-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 24-aprel.
  12. ↑ „Правительство Италии теперь на треть состоит из женщин“. 2014-yil 22-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2013-yil 27-aprel.
  13. ↑ „Энрике Летта объявил об отставке с поста премьер-министра Италии | Forbes.ru“. 2014-yil 21-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2014-yil 13-fevral.
  14. ↑ „Правительственный кризис в Италии: премьер Летта ушел в отставку | RIA Novosti“. 2014-yil 15-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2014-yil 14-fevral.
  15. ↑ „Lenta.ru: Мир: Политика: Итальянский премьер ушел в отставку“. 2014-yil 22-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2014-yil 17-fevral.
  16. ↑ „Enrico Letta, Camera approva dimissioni. Standing ovation di Pd, Scelta civica e Ncd“. il Fatto Quotidiano (2015-yil 23-iyul). 2021-yil 25-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 21-noyabr.
  17. ↑ Valeria Forgnone. „Pd, Letta segretario con 860 sì: "Serve un nuovo Pd, no al partito del potere". Promette battaglia sul voto ai sedicenni e Ius soli. E sulle alleanze: "Sentirò 5S e Renzi"“ (it). la Repubblica (2021-yil 14-mart). 2022-yil 26-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 14-mart.
  18. ↑ „Letta non si ricandiderà alla segreteria del PD“ (it). il Post (2022-yil 26-sentyabr). 2022-yil 26-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 26-sentyabr. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Enrico_Letta&oldid=5133697" dan olindi