Anna Maksimovich

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Anna Maksimovich (1901-yil 8-may, Chernigov — 1943-yil 20-avgust, Berlin, Plötzense qamoqxonasi) — rus aristokrati va nevropsixiatr[lower-alpha 1][1], Ikkinchi jahon urushi davrida Fransiyadagi Qizil orkestr tashkilotining xabarchisi va muhim aʼzosi boʻlgan.[2] Maksimovich Rossiya imperatorlik armiyasida general unvoniga ega boʻlgan otliq ofitser Baron Maksimovichning qizi edi. U podshoh edi. Maksimovichning radio aloqadagi muqova nomi Arztin edi.

Hayot[tahrir | manbasini tahrirlash]

Maksimovich rus muhojiri edi, u akasi Bazil Maksimovich va onasi Edda bilan 1922-yilda rus inqilobidan qochish uchun Rossiyani tark etdi va Konstantinopol orqali Parijdagi Rue de Viatau[2] 12 uyidagi kvartiraga joylashish uchun keldi[3]. Parijda Maksimovich Fransiya armiyasiga qoʻshildi va 1925—1926-yillarda druzlarga qarshi kampaniyada Buyuk Suriya qoʻzgʻolonida ishtirok etishdan oldin hamshira sifatida oʻqidi[1]. U yerda u graf Léonor de Rohan-Chabotni davolagan. Armiyadan ketgach, u oʻqishni davom ettirdi va oʻsha paytda asab shifokori sifatida tanilgan nevropsixiatr boʻldi[1]. 1930-yillarda Maksimovich Tiaisdagi qariyalar uyini boshqargan[1].

Taxminan 1936-yilda Maksimovich chap qanot[4] Rossiya himoyachilari ittifoqiga aʼzo boʻldi[5] va oxir-oqibat ularning rahbariga aylandi[1]. Ittifoq Parij va Pragada Rossiya va Germaniya oʻrtasida urush boʻlgan taqdirda kimni qoʻllab-quvvatlash kerakligini hal qilish uchun mavjud boʻlgan tashkilot edi[6]. Maksimovich 1937-yildan 1939-yilgacha tashkilotning alohida aʼzolariga pul etkazib berish orqali guruhni qoʻllab-quvvatladi[7]. Oxir-oqibat, tashkilot Sovet Ittifoqini qoʻllab-quvvatlashga qaror qildi[5]. 1939-yil-sentabr oyida, Fransiya armiyasini safarbar qilish paytida Maksimovich qamoqqa olindi va tezda ozod qilindi[1].

Akasi orqali u 1940-yilning noyabrida[8] Leopold Trepper bilan tanishdi, u oʻsha paytda Yevropadagi sovet josuslik tarmogʻining texnik direktori edi. 1940-yilda Maksimovich Fransiyadagi Trepper guruhining bir qismi boʻlgan kotib Käte Voelknerni ishga oldi[2]. Voelkner nemis shtab-kvartirasida Parijdagi Deputatlar palatasida ofislari bilan ishlagan[9]. U nusxa koʻchirish uchun blankalar, muhrlar va boʻlim boshliqlarining imzolari namunalarini taqdim etardi[9].

Maksimovich 1940-yillarning oxirida Choisy-le-Roy shahrida klinika ochdi. Bu Parijning pulli hududi boʻlib, unga gʻiybatlarni yigʻish va bemorlardan yollash imkonini berdi, ularning baʼzilari yuqori martabali fransuz zodagonlari va maʼmuriy odamlari, shu jumladan Rohan-Chabotning turmush oʻrtogʻi Alen Lui Avgust Mari de Roxan-Chabot, fransuz zobiti va qarshilik jangchisi. Bunday bemorlardan biri Xelen Kler Mari de Lienkur, grafinya de Rohan-Chabot boʻlib, u Lugni -Shampan shahrida joylashgan XVIII asrning boʻsh Château Billeronni Maksimovichga guruh uchun uchrashuv joyi sifatida ijaraga bergan[10][11]. Bundan tashqari, u uzatish stantsiyasi sifatida ishlatilgan[1].

Maksimovich Fransiyadagi Trepperning 7 tarmogʻidan iborat 4-josuslik tarmogʻini boshqargan[12]. U fransuz ruhoniylari va qirollik guruhlaridan razvedka maʼlumotlarini taqdim eta oldi. Maksimovich Parij yepiskopi Emanuel-Anatol-Rafael Chaptal de Chanteloup bilan ham maxsus kelishuvga erishdi, bu unga Vatikanga kirish imkonini berdi[13].

Hibsga olish[tahrir | manbasini tahrirlash]

Maksimovich 1942-yil 12-dekabrda[14] ukasi bilan birga Choisi -le-Roi shahridagi Emile Zola 14-uyda[1] fransuz politsiyasi tomonidan hibsga olindi va maxsus Gestaponing Sonderkommando Rote Kapelle aʼzolari tomonidan Rue des Saussaiesda soʻroq qilish uchun olib ketildi. Fransiya, Belgiya va Quyi mamlakatlarda Qizil Orkestr aʼzolarini kuzatib borish uchun Abver komissiyasi tuzildi[15][16]. Soʻroqdan keyin u Fresnes qamoqxonasiga yuborildi[1]. Sud 1943-yil 8-martda 62-64 Rue du Faubourg-Saint-Honoreda Luftwaffe sudyasi Manfred Roeder tomonidan boʻlib oʻtdi va u yerda boshi kesilgan holda oʻlimga hukm qilindi[1]. U akasi bilan birga Plotzensee qamoqxonasiga olib ketilgan va u yerda 1942-yil 20-iyulda qatl etilgan. Uning akasi deyarli bir yildan soʻng 1943-yilning 6-iyulida qatl etildi[1].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Pennetier. „MAXIMOVITCH (de) Anna“ (fransuzcha). University of Paris, Center for Social History of the 20th Century (28-fevral 2021-yil). Qaraldi: 5-oktabr 2021-yil. Manba xatosi: Invalid <ref> tag; name "fr" defined multiple times with different content
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The Rote Kapelle: the CIA's history of Soviet intelligence and espionage networks in Western Europe, 1936-1945. Kesaris: . Washington DC: University Publications of America, 1979 — 315 bet. ISBN 0-89093-203-4.  Manba xatosi: Invalid <ref> tag; name "Kesaris_p315" defined multiple times with different content
  3. ↑ Perrault, Gilles. The Red Orchestra (inglizcha). New York: Schocken Books, 1969 — 171-172 bet. ISBN 0805209522. 
  4. ↑ Andreyev, Catherine. Russia Abroad: Prague and the Russian Diaspora, 1918-1938 (en). Yale University Press, 1-yanvar 2004-yil — 150 bet. ISBN 978-0-300-10234-5. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Robinson, Paul. The White Russian Army in exile, 1920-1941. Oxford: Clarendon Press, 2002 — 223 bet. ISBN 9780199250219. OCLC 1260492641. 
  6. ↑ Andreyev, Catherine. Russia Abroad: Prague and the Russian Diaspora, 1918-1938 (en). Yale University Press, 1-yanvar 2004-yil — 149 bet. ISBN 978-0-300-10234-5. 
  7. ↑ Perrault, Gilles. The Red Orchestra (inglizcha). New York: Schocken Books, 1969 — 173 bet. ISBN 0805209522. 
  8. ↑ Perrault, Gilles. The Red Orchestra (inglizcha). New York: Schocken Books, 1969 — 175 bet. ISBN 0805209522. 
  9. ↑ 9,0 9,1 The Rote Kapelle: the CIA's history of Soviet intelligence and espionage networks in Western Europe, 1936-1945. Kesaris: . Washington DC: University Publications of America, 1979 — 315 bet. ISBN 0-89093-203-4. 
  10. ↑ Guillaume Bourgeois. La véritable histoire de l'orchestre rouge. Nouveau Monde Editions, 24-sentabr 2015-yil — 228 bet. ISBN 978-2-36942-069-9. 7-oktabr 2021-yilda qaraldi. 
  11. ↑ Perrault, Gilles. The Red Orchestra (inglizcha). New York: Schocken Books, 1969 — 181–184 bet. ISBN 0805209522. 
  12. ↑ The Rote Kapelle: the CIA's history of Soviet intelligence and espionage networks in Western Europe, 1936-1945. Kesaris: . Washington DC: University Publications of America, 1979 — 89 bet. ISBN 0-89093-203-4. 
  13. ↑ The Rote Kapelle: the CIA's history of Soviet intelligence and espionage networks in Western Europe, 1936-1945. Kesaris: . Washington DC: University Publications of America, 1979 — 89 bet. ISBN 0-89093-203-4. 
  14. ↑ The Rote Kapelle: the CIA's history of Soviet intelligence and espionage networks in Western Europe, 1936-1945. Kesaris: . Washington DC: University Publications of America, 1979 — 316 bet. ISBN 0-89093-203-4. 
  15. ↑ Shareen Blair Brysac. Resisting Hitler : Mildred Harnack and the Red Orchestra: Mildred Harnack and the Red Orchestra. Oxford University Press, USA, 12-oktabr 2000-yil — 441 bet. ISBN 978-0-19-531353-6. 6-oktabr 2021-yilda qaraldi. 
  16. ↑ Richard Breitman. U.S. Intelligence and the Nazis. Cambridge University Press, 4-aprel 2005-yil — 310 bet. ISBN 978-0-521-61794-9. 6-oktabr 2021-yilda qaraldi. 


Manba xatosi: <ref> tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/> tag was found 

"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Maksimovich&oldid=3223218" dan olindi