Uslub (Stil)

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

“Uslub” stilistikaning asosiy markaziy tushunchasidir.[tahrir | manbasini tahrirlash]

Stilistika fanida u juda ko'p tushunchalarga ega.Bu, birinchidan,stilistika fanining tarixiy rivojlanishi bilan bogʻliq boʻlsa,ikkinchidan,“uslub” tushunchasining murakkabligi bilan bogʻliq [1;22].Uslub lotincha stylos (qozoq—yozuv asbobi) soʻzidir.Lotin tilida uslub soʻzi keyinchalik “yozuv uslubi” ma’nosida qoʻllanilgan [2; 4]. Stilistika, eng avvalo, uslub haqidagi fandir. Uslub - bu ma'lum bir tilda leksik, grammatik va fonetik yondashuvlardan foydalanish tamoyilidir. Kontseptsiyani ifodalash yoki yozish uchun kerakli lingvistik usullardan foydalanish mumkin [2; 5].

An’anaviy amaliy stilistikada “uslub” atamasi tilning me’yoriy va stilistik qoidalariga (masalan,“yaxshi uslub”, “yomon uslub”) rioya qilish darajasini bildiradi.Uslub atamasining keng ma’nosi nutq uslubi,tor ma’nosi esa alohida asar yoki yozuvchi ijodining lisoniy xususiyati(badiiy adabiyot stilistikasi nuqtai nazaridan)dir.Oxirgi ma’noda “uslub” atamasi adabiy stilistikada ham qoʻllaniladi.

Barcha holatlarda "uslub" atamasi bir-birining o'rnida ishlatiladi.Uslubni tilning uslubiy rangga ega boʻlgan vositalar majmui sifatidagi tushunchasi til tuzilishining stilistik xususiyatlariga alohida e’tibor qaratish natijasida maxsus tugʻilgan tushunchadir.

Fanda “til uslubi”,“nutq uslubi” tushunchalari mavjud.Til uslublari va nutq uslublarining o'ziga xos xususiyatlari til va nutqning o'ziga xos xususiyatlariga mos keladi.Til muloqot vositasi,nutq esa oʻsha vositaning amalga oshishi,ya’ni ma’lum bir vazifaning namoyon boʻlishidir. Demak, nutq uslublarini til uslublarini amalga oshirish natijasi, amaliy ko`rinish deb hisoblash mumkin. Nutq uslublari har doim janrlar bilan bog'langan.

Til uslublari,nutq uslublari,nutq janrlari o'rtasidagi munosabatni quyidagilardan ko'rish mumkin.Til uslublari nutq uslublariga mos kelsa,ikkinchisi nutqning turli kompozitsion shakllari yoki janrlarida aniqroq ifodalanadi.

Uslub - yozuvchining yozish uslubi, ongni ochish usuli, obrazlar tizimining doimiy birligi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uslub (lotincha stylus,yunoncha stylos - yozish uchun tayoq)-yozuvchining yozish uslubi,ongni ochish usuli, tasvirlar tizimining barqaror birligi.Ish uslubi,gazeta uslubi, fan uslubi va boshqalar turlari bor.Adabiyotda badiiy vositalarning yaxlitligi metod sifatida qoʻllaniladi. Rassomning uslubiy xususiyatlari badiiy komponentlar va tur xususiyatlarining amalga oshirilishi,mazmun boyligini chuqurlashtirish bilan belgilanadi.Uslub,rassomning imzosini belgilashdan tashqari,badiiy nutq usullarini, adabiyot yo'nalishini ajratib turadi.Uslub shakl va mazmun birligini hosil qilib,badiiy matnning yaxlitligini ta’minlaydi. Adabiyot fanida uslubning davr uslubi (Uygʻonish,barokko, klassitsizm,realizm),turli oqim va yoʻnalishlar uslubi,milliy uslub va rassomning shaxsiy uslubi va boshqalar turlari uchraydi.Antik davrda uslub nutq uslubi, nutq tartibi tushunchalarini bergan, ular asosida klassitsizm davrida uslubning 3 turi (yuqori, o`rta, past) aniqlangan. 17-asrda uslub filologik fan sifatida shakllangan boʻlsa, 18-asrda u falsafiy estetika eʼtiborini tortdi. IV Gyote va Gegel uslubni dunyoni tan olishning badiiy belgisi deb bilishgan. Uslub haqida V.V. Vinogradov "uslub ko'p qirrali" deb ta'kidlasa, tadqiqotchi L. Shepilova uslubni "hayotni tasvirlar orqali ko'rishning o'ziga xos usuli" deb e'tirof etadi. 1920-yillarda tilshunos. Stilistika shakllandi va sovet davrida uslub kompozitsiya usuli sifatida tan olindi.

Uslub til shakli sifatida badiiy uslubdan,mazmunli ish shakli, estetikadan farq qiladi bir butun sifatida tan olingan. Realistik romanlarning rivojlanishi uslubga yangilik olib keldi. M.M.Baxtinning fikricha,munozaradagi qarama-qarshiliklar yangi uslubni shakllantirish qudratiga ega. Qozoq adabiyotshunosligida A.Baytursinov “Adabiyotga kirish” asarida uslub haqida:Bu har kimning o'z so'zlari, odatlari va marosimlari ro'yxati borligidan dalolat beradi.Bu odatlar umumiy so`z yasalish odatlari va shartlaridan oshmasligi kerak.Ma'ruzachilar birinchi navbatda so'zni yoqtirish uchun zarur bo'lgan umumiy shartlarni qo'shadilar va agar ular boshqa usulga ega bo'lsa,uni qo'shadilar. Shuning uchun ma'ruzachilar,birinchi navbatda,ovozdan chiqqan so'zning olijanob bo'lishining umumiy shartlarini bilishlari kerak.U uslubni lingvistik mantiq va leksik mantiqning birikmasi sifatida tan oladi.U Abayning uslubini tan olib:Kamroq so'z,ko'proq ma'no,ko'proq chuqurlik. Yozuvchi ham yozuvchi,ham tanqidchi boʻlishi kerak.So'zni go'zal qilish uchun mahorat kerak,uni mazmunli va muhim qilish uchun bilim kerak.Abayning uchtasi ham bor edi». Tadqiqotchi Q.Jumaliev “Uslub – san’at xususiyati” (1966) asarida yozuvchining yozuv uslubi,badiiy mahorati va iste’dodi,Z.Kabdolovning “Adabiyot nazariyasi asoslari” ijodkorga xos. oʻziga xos uslub sifatida qaraladi. Sovet adabiyotida inqilob qahramonlarining tili va nutq uslubi tasvirlangan, oddiy odamlarning soʻzlari, ularning hikoyalari uslub sifatida aks etgan. Masalan, B. Maylinning "Mirqimbayi", jild. b. M. Auezov Uning ilk hikoyalari, “Abay yoʻli” roman-epopeyasidagi dala hayoti tasvirlari davr qiyofasi va insoniy xatti-harakatlarga asoslangan . Seyfullinning "Albatros" she'rida o'zgarish ruhi tan olingan. Bu asarlarda yozuvchilarning oʻziga xos uslubiy xususiyatlari, mahorati namoyon boʻladi. T. Alimqulov , A. Sulaymenov, A. Kekilbayev, M. Magauin, K. Ishoq, O. Bokey, S. Muratbekov, D. Isabekov, t. b. Uning asarlarida umumiy xalq tili yangi uslubiy kanalda paydo boʻlgan.[1]

Uslub - yozish uslubi, fikrni ochish usuli[tahrir | manbasini tahrirlash]

Abay oʻz nutqida dastlab xalq ogʻzaki ijodidan foydalangan, soʻngra talabalik chogʻida Eron-Chagʻatoy adabiyotining ishqiy motivlariga taqlid qilgan,ijtimoiy hayotda faol ishtirok etgan chogʻlarida Rossiya va Yevropaning ilgʻor adabiy an’analarini oʻzlashtirgan,qozoq tilidan toʻlaqonli foydalangan,ayniqsa,she’riyatining janri adabiy yozuv uslubining mavqeini klassik darajaga koʻtardi.Abay she’riyat san’ati bilan bir qatorda ilmiy va diniy ommaviy jurnalistika uslubini ham shakllantirgan.Uning “Haqiqat soʻzlari” epistolyar (harf) didaktika boʻlib,oʻrta asrlar kitobiy tilini soʻfiy falsafasi tilidan ozod qilib,qozoq xalq tili tabiatiga boʻysundirdi.Uslubning durdona asarlari bor edi. Abay esa “Qozoqlar qayerdan kelgani haqida bir soʻz” asarida oʻz xalqining milliy fanining jiddiy uslubini oʻrnatgan.

Uslublash[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uslublash,stilizatsiya(lotincha: stylus-yozuv chizig'i)- ma'lum bir ijtimoiy muhit,tarixiy davr,muallifning shaxsi va boshqalar. b. Badiiy asarda voqea vaqtiga xos bo`lgan til, nutq uslubining ataylab qo`llanilishi.[2][3][4]

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. "Qozoq adabiyoti. Entsiklopedik ma'lumotnoma. - Olmaota: Aruna Ltd. LLP, 2010. ISBN 9965-26-096-6
  2. Ehtiyot bo'ling. Entsiklopediya. - Olmaota: "Qozoq entsiklopediyasi" Bosh nashri, "Atamura" nashriyoti, ISBN 5-7667-2949-9
  3. Tilshunoslik terminlarining izohli lugʻati – Olmaota. "So'zdik-Slovar", 2005-yil. ISBN 9965-409-88-9
  4. Qozoq madaniyati. Entsiklopedik ma'lumotnoma. Olmaota: Aruna Ltd. LLP, 2005 ISBN 9965-26-095-8
  1. ↑ “ Қазақ әдебиеті. Энциклопедиялық анықтамалық. — Алматы: «Аруна Ltd.» ЖШС, 2010 жыл.ISBN 9965-26-096-6
  2. ↑ Абай. Энциклопедия. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясының» Бас редакциясы, «Атамұра» баспасы, ISBN 5-7667-2949-9
  3. ↑ Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9
  4. ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Uslub_(Stil)&oldid=2796139" dan olindi