Uchuvchilar Gurin va Zakrevskiyning ommaviy qabri

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Uchuvchilar Gurin va Zakrevskiyning ommaviy qabri — Grozniyning Oktabr tumanida 1942-yil noyabr oyida paydo boʻlgan.

Tarix[tahrir | manbasini tahrirlash]

1942-yil 6-noyabrda Kavkaz jangi paytida uchuvchi leytenant Ivan Gurin, shturman leytenant Nikolay Zakrevskiy va oʻqchi-radiooperator katta serjant Boris Lisitsindan iborat ekipaji boʻlgan samolyot Tikhoretskaya, Kropotkino, Mozdok, Georgievskaya, Ishcherskaya stantsiyalar hududida razvedka parvozini amalga oshirdi. Parvoz davomida ekipaj hududni aerofotosuratga olish ishlarini olib bordi, muhim maʼlumotlarni oldi va ularning bir qismini radio orqali qoʻmondonlikka uzatdi[1].

Mozdokdan janubda samolyot dushmanning zenit oʻtidan yoqib yuborilgan. Ekipaj aʼzolari alangani oʻchirishga va Grozniy aerodromiga qaytishni davom ettirishga muvaffaq boʻldi. Aerodromga yaqinlashganda, samolyot yana yonib ketdi. Ekipajda samolyotni tark etish imkoniyati boʻlgan, ammo keyin yonayotgan mashina shahar ustiga qulab tushar edi. Shuning uchun, uchuvchi shahar chegarasidan tashqariga qoʻndi. Faqat qurolchi-radio operatorini qutqara olishdi[1].

Uchuvchilar Grozniyning Oktabr tumanida dafn qilindi. Qabr ustiga yozuvli yogʻoch belgi qoʻyilgan. 1983-yilda poʻlatdan yasalgan yodgorlik stelasi oʻrnatildi. Old tomoniga relefli besh qirrali yulduz va[1] yozuvi boʻlgan metall plastinka biriktirilgan:

Komsomol uchuvchilari Gurin Ivan Ivanovich(1918-1942-yillar), Zakrevskiy Nikolay Ivanovich (1917-1942-yillar).

Oʻlimidan sal oldin, 1942-yil sentabr oyida Gurin Qizil Bayroq ordeni bilan taqdirlandi[2]. Keyinchalik, sobiq Spokoynaya koʻchasi Gurin sharafiga, sobiq Lugovaya[1] Zakrevskiy sharafiga oʻzgartirildi.

Samolyot halokatidan omon qolgan oʻqchi-radio operatori Boris Stepanovich Lisitsin 1943-yilda vafot etdi. Uning mukofotlari bor edi: Qizil Bayroq[3] va Qizil Yulduz ordeni[4]. Uning nomi sobiq Gruppova koʻchasiga berildi[1].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Пономарёва 1987.
  2. ↑ „Гурин Иван Иванович 1918 г. р.“ (ru). Подвиг народа. 2021-yil 1-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 14-may.
  3. ↑ „Лисицын Борис Степанович 1921 г. р.“ (ru). Подвиг народа. 2021-yil 1-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 14-may.
  4. ↑ „Лисицын Борис Степанович 1921 г. р.“ (ru). Подвиг народа. 2021-yil 1-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 14-may.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Пономарёва И. З., Севостьянов М. П.. Памяти вечной достойны. Чечено-Ингушское книжное издательство, 1987 — 90—91 bet. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Uchuvchilar_Gurin_va_Zakrevskiyning_ommaviy_qabri&oldid=2678383" dan olindi