Orlov (olmos)

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

„ Buyuk Boburiylar olmosi“ nomi bilan ham tanilgan Orlov (baʼzan Orloff deb ham ataladi) hindistonda topilgan yirik olmos boʻlib, hozirda Moskva Kreml qurol -yarogʻining Olmos fondi kollektsiyasining bir qismi sifatida namoyish etiladi. Yarim tovuq tuxumining shakli va nisbati borligi tasvirlangan. 1774-yilda u Rossiya imperatori Yekaterina Buyukning imperator tayoqchasiga oʻrnatilgan.[1]

Orlov olmosi

Tarix[tahrir | manbasini tahrirlash]

Imperator tayogʻidagi Orlov olmosi

Olmos 17-asrda Hindistonning Golkonda shahrida topilgan.[2] Bir rivoyatga koʻra, Srirangamdagi Karnatik urushlari paytida qochib ketgan fransuz askari 1747-yilda maʼbad xudosi Sriranganatharning koʻzi boʻlib xizmat qilganida, uni oʻgʻirlash uchun hindu diniga kirgan.[3][4]

Hali nomaʼlum tosh savdogardan savdogarga oʻtdi va oxir-oqibat Amsterdamda sotuvga chiqdi. Koʻpgina zamonaviy olimlar endi bu tosh aslida Buyuk Boburiylar olmosi ekanligiga ishonch hosil qilishdi.[5] Oʻshanda olmosga egalik qilgan eronlik millioner Shaffrass[6] Ovannes Lazaryanda graf Grigoriy Grigoryevich Orlov nomidan ish olib boradigan ishtiyoqli xaridorni topdi.[7] Graf bu olmos uchun 1,4 million golland florini toʻlagan.[2]

Orlov

Graf Orlov koʻp yillar davomida Rossiyaning Buyuk Ketrin bilan ishqiy munosabatda boʻlgan va u davlat toʻntarishi natijasida erining taxtdan tushishiga va Ketrinning hokimiyat tepasiga koʻtarilishiga yoʻl ochgan. Ularning munosabatlari koʻp yillar davom etdi va noqonuniy bola tugʻildi, ammo Ketrin oxir-oqibat Grigoriy Aleksandrovich Potemkin uchun graf Orlovdan voz kechdi. Aytishlaricha, graf Orlov unga olmosni taklif qilib, ularning ishqiy munosabatlarini tiklashga harakat qilgan, chunki Yekaterina olmosni yoqtirishini bilar edi.[8] U oʻzining mehrini qaytara olmasa-da, Ketrin graf Orlovga koʻp sovgʻalar berdi; Bu sovgʻalar orasida Sankt-Peterburgdagi marmar saroy ham bor edi. Ketrin olmosni graf sharafiga nomladi va u zargariga olmosni oʻz ichiga olgan tayoqni loyihalashtirdi. Hozir Imperial Sceptre deb nomlanuvchi u 1774-yilda qurib bitkazilgan.

Tavsif[tahrir | manbasini tahrirlash]

Maks Bauerning " Qimmatbaho toshlar " kitobidan Orlov olmosining eskizi, 1904-yil

1986-yilda Erik Burton tomonidan tavsif berilgan.

Orlov tarixiy olmoslar orasida kamdan-kam uchraydi, chunki u oʻzining asl hind atirguliga oʻxshash kesmasini saqlab qolgan (qarang olmos kesmasi). Uning rangi keng tarqalgan oq rangga ega, zaif moviy-yashil rangga ega. Kreml tomonidan eʼlon qilingan maʼlumotlarga koʻra, Orlovning oʻlchamlari 32 millimetr x 35 millimetr x 21 millimetr, ogʻirligi 189,62 karat (37,924 g). Ogʻirligi shunchaki taxmin — bu koʻp yillar davomida rasmiy ravishda tortilmagan. Lord Tviningning „ Yevropa toj javohirlari tarixi“ kitobida 1913-yilda kurator tomonidan toj zargarlik buyumlarini tekshirish chogʻida tosh tasodifan tayoqdan tushib ketgani haqida hikoya qilinadi. U toshni oʻlchadi, lekin uning ogʻirligini aniq yozmadi. Keyinchalik u bu taxminan 190 carat (38 g), bu oʻlchovga asoslangan smetaga mos keladi.

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Manaev, G. „Where did Russia's symbols of monarchy come from?“. Russia Beyond the Headlines (2019-yil 12-oktyabr). Qaraldi: 2020-yil 29-yanvar.
  2. 2,0 2,1 Streeter 1855.
  3. Jaques 2007.
  4. Erlich & Hausel 2002.
  5. „Koh-i-Noor: Six myths about a priceless diamond“ (en). BBC News. BBC (2016-yil 9-dekabr). Qaraldi: 2020-yil 16-noyabr.
  6. Dale Hoiberg, Indu Ramchandani (2008), Students' Britannica — India, Encyclopædia Britannica (UK) Ltd. p. 134. ISBN 0-85229-760-2
  7. Dixon, Simon (2010), Personality and Place in Russian Culture: Essays in Memory of Lindsey Hughes, Modern Humanities Research Assn. p. 171. ISBN 1-907322-03-5
  8. Malecka, Anna „ Did Orlov buy the Orlov ?“, Gems and Jewellery, July 2014, vol. 23, no. 6, pp. 10-12.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]