Mahmud ad-Dabusiy

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Mahmud ad-Dabusiy (arabcha: محمود الدبوسي) – faqih

Toʻliq ismi Abulqosim Mahmud ibn Maymun ibn Muhammad ibn Abdulloh ibn Bakr Majja ad-Dabusiy boʻlib, Abulqosim uning kunyasi (laqabi)dir. U fozil faqih va shayx boʻlib, Maymun ad-Dabusiyning oʻgʻlidir. Mahmud ad-Dabusiy Marvda tugʻilganligiga qaramay „Dabusiy“ nisbasi berilishining sababi, otasi Maymun ad-Dabusiy asli dabusiyalik boʻlganligi uchundir. Abulqosim Mahmud ad-Dabusiy munozaralarni va jumboqli masalalarni echuvchi faqih darajasiga erishgan[1].

Ustoz va shogirdlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Mahmud ad-Dabusiy boshlangʻich taʼlimni tugʻilib oʻsgan shahri Marvda Imom Abu Yoqub Yusuf ibn Ayyub al-Hamadoniy va Abu Mansur Muhammad ibn Ali al-Karoʻiy kabi olimlardan olgan. U Nisaburda Abu Abdulloh Muhammad ibn Fazl al-Faroviy va Abu Muzlim Abdulmunim ibn Abdulqosim al-Qushayriylardan hadis tinglagan. Tojuddin ibn Ali as-Sabkiyning „Tabaqotu ash-Shofeʼiyyati-l-kabir“ asarida keltirilishicha Mahmud ad-Dabusiydan Abulqosim ad-Damashqiy hadislar yozib olgan.

Safari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uning bolalikdan ilm olish va hadis jamlashga ishtiyoqi baland boʻlganligi bois, taʼlim olish va hadis toʻplash niyatida Xavaron, Tus va Nisabur kabi oʻz davrining ilm-maʼrifat maskanlari boʻlgan shaharlarga safar qilgan[2].

Vafoti[tahrir | manbasini tahrirlash]

Mahmud ad-Dabusiyning vafot etgan yili borasida turlicha qarashlar mavjud. Jumladan, Abu Saʼd as-Samʼoniyning „At-Tahbir fiy al-moʻʼjami-l-kabir“ asarida Mahmud ad-Dabusiyni 535/1141-yil oxirida yoki 536/1142-yil boshida Marvda vafot etgan, – deb ketirsa. Abdulloh Abdulhamid Saad" Oʻrta Osiyo olimlari qomusi" kitobida uni 530/1135—1136-yildan keyin vafot etgan, – deb keltirgan[3].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Abu Saʼid as-Samʼoniyning „At-Tahbir fi-l-muʼjam al-kabir“. J.1. B.131.
  2. Tojuddin ibn Ali ibn Abdulkofiy as-Sabkiy. Tabaqotu ash-Shofeʼiyyati-l-kabir. J. 5. 1413/1992. 296.
  3. AbdullohAbdulhamid Saad. „Oʻrta Osiyo olimlari qomusi“. -T.: Imom Buxoriy respublika ilmiy-maʼrifiy markazi nashriyoti. 2007. 160.