Arthur Cecil Pigou

Artur Cecil Pigou

Tugʻilgan	1877-yil 18-Noyabr Rayd, Uayt oroli, Angliya
Vafot etgan	1959-yil 7-Mart Kembrij, Kembrijshir, Angliya
Millati	Britaniya
Soha	Iqtisodchi
Alma mater	King's kolleji, Kembrij
Rahnamolari	Marshall Alfred, Genri Sidgvik
Mukofotlar	1899 yil Kansler Oltin medali | 1903 yil Adam Smit mukofoti

Arthur Cecil Pigou – (talaffuzi: Artur Sesil Pigu) (1877-yil 18-noyabr – 1959-yil 7-mart) ingliz iqtisodchisi boʻlib, koʻplab sohalarda va ayniqsa, ijtimoiy farovonlik iqtisodiyoti sohasida ishlaganligi bilan tanilgan. U bir qator qirollik komissiyalarida, shu jumladan 1919 -yildagi daromad soligʻi komissiyasida ishlagan.

Biroq, A. C. Pigou xususiy va ijtimoiy marjinal mahsulotlar va xarajatlar oʻrtasidagi mashhur farq uchun javobgarlikdan kelib chiqadi va hukumat soliqlar va subsidiyalar kombinatsiyasi orqali bozorning bunday muvaffaqiyatsizliklarini tuzatishi yoki „tashqi taʼsirlarni ichkilashtirishi“ mumkin degan gʻoyadan kelib chiqadi. Ushbu „Pigou effekti“ deb nomlana boshlaganidek, hukumatning harakatlari natijasida isteʼmolning koʻpayishi natijasida ishlab chiqarish va bandlikni ragʻbatlantirishni anglatadi. Pigou ishsizlikni tushunishga katta hissa qoʻshdi, koʻpincha XX asrda iqtisodiy tafakkurni inqilob qilgan Jon Meynard Keyns bilan rozi boʻlmadi. Nazariy eʼtirozlarga qaramay, koʻpincha shiddatli, Pigu Keyns bilan oʻzaro manfaatli samimiy va doimiy shaxsiy doʻstlikni saqlab qoldi.

Pigouning maqsadi shunchaki iqtisodiy nazariyaga hissa qoʻshish emas, uning istagi jamiyatni qiynayotgan qashshoqlik muammolarini tushunish va shu orqali hal qilish edi. U hukumat oʻz xalqining farovonligi uchun asosiy mas’uliyatga ega ekanligiga ishondi va bu maqsadga erishishga qaratilgan siyosatni boshqaradigan iqtisodiy tamo-yillarni kashf etishga intildi. Garchi u toʻliq muvaffaqiyatga erishmagan boʻlsa-da, uning ishi jamiyatdagi iqtisodiy va ijtimoiy kuchlarni tushunishimizda muhim qadamdir.

Shaxsiy hayoti

Artur Cecil Pigou 1877 -yil 18-noyabrda Uayt orolidagi Rayd shahrida onasining oilasida tugʻilgan. U Klarens va Nora Piguning toʻngʻich oʻgʻli edi. Uning otasi gugenotlar oilasidan, onasining oilasi esa Irlandiya maʼmuriyatida shon-shuhrat va boylikka erishgan avloddan edi. Pigu oilasining magʻrurligi va kelib chiqishi unga keyingi hayotda rahbarlik qilishga yordam berdi.

Pigou otasi singari Xarrouda tahsil olgan. Uning ilmiy qobiliyati unga maktabga kirish stipendiyasini taqdim etdi. Yengil atletika ham Piguning kuchli tomonlaridan biri edi. Uning sportdagi isteʼdodi tarixda yengil atletika akademiklardan muhimroq hisoblangan bir paytda unga koʻpchilikning roziligini olishga imkon berdi. U Xarrouda oʻz faoliyatini direktor sifatida yakunladi.

Shundan soʻng u tarixni oʻrganish uchun Kembrijdagi Kingʻs kollejiga oʻqishga kirdi. U erda u axloq fanlari boʻyicha Tripos dasturining bir qismi sifatida falsafa va etikani oʻrganayotganda iqtisodiyotga keldi. U Alfred Marshall qoʻl ostida iqtisodni oʻrgangan va 1908 -yilda Pigu Marshallning vorisi sifatida Kembrijdagi siyosiy iqtisod professori etib saylangan. U bu lavozimda 1943 -yilgacha ishlagan.

Uning dastlabki faoliyatidan biri Jon Meynard Keynsga ehtimollik nazariyasi boʻyicha ishida xususiy moliyaviy yordam koʻrsatish edi. Pigou va Keyns bir-birlariga katta mehr va oʻzaro hurmatga ega edilar va ularning intellektual farqlari hech qachon shaxsiy doʻstligiga jiddiy xavf solmagan.

Pigou Kembrijdagi faoliyati davomida Marshall iqtisodiyotining sodiq tarafdori edi. Uning eng muhim asari 1912-yilda „Boylik va farovonlik“ nomi bilan nashr etilgan, ammo 1920-yilda „Erkin iqtisodiyoti“ nomi bilan mashhur boʻlish uchun kengaytirilgan. 1927 -yilda Britaniya akademiyasining aʼzosi boʻldi.

Pigu adolatga boʻlgan gʻamxoʻrlik va kambagʻallarni himoya qilish tufayli Erkin iqtisodiyotining kashshofi boʻldi. Bu qarashlar Jon Meynard Keyns tomonidan rad etilgan. Pigou Keynsning kitobiga qattiq sharh nashr etish orqali javob qaytardi (Pigou, 1936). Ilmiy farqlariga qaramay, ular kuchli doʻst boʻlib qolishdi. Keyinchalik Pigu Keynsning gʻoyalarini qadrlay boshladi va vaqt oʻtishi bilan u ilgari Keyns aytmoqchi boʻlgan baʼzi muhim narsalarni qadrlay olmaganini his qila boshlaganini tan oldi.

Pigou togʻlarni va qoyalarga koʻtarilishni yaxshi koʻrardi va koʻplab doʻstlarini, masalan, Vilfred Noysni alpinizm bilan tanishtirdi, ular ancha taniqli alpinistlarga aylandi. Biroq, 1930-yillarning boshlarida u yurak kasalligini rivojlantirdi va bu uning kuchiga taʼsir qildi, koʻtarilishni chekladi va umrining oxirigacha zaiflik davrlarini qoldirdi. Pigu professorlik faoliyatini 1943 -yilda tark etdi, ammo vafotigacha Qirollik kollejining aʼzosi boʻlib qoldi. Umrining soʻnggi -yillarida u asta-sekin oʻzgacha boʻlib qoldi, vaqti-vaqti bilan xonalarini maʼruza qilish yoki sayr qilish uchun tark etdi.

A. C. Pigou 1959-yilda Kembrijda vafot etdi.

Ilmiy hissasi

Pigouning ishi ikki sohada eʼtiborga loyiq: farovonlik iqtisodiyoti va ishsizlik nazariyasi. Pigu oʻzining sobiq ustozi Alfred Marshallning „Farovonlik iqtisodiyoti“ asosiy asarida katta taʼsir koʻrsatganligi sababli, biz uning tafakkuriga kirish sifatida Marshallning asosiy nashri haqidagi qisqacha sharhlaridan boshlashimiz kerak.

Merosi

Pigouning asosiy asari „Boylik va farovonlik“ (1912, 1920) farovonlik iqtisodiyotini iqtisodiy tahlil sohasiga kiritdi. Xususan, Pigou xususiy va ijtimoiy marjinal mahsulotlar va xarajatlarni ajratish uchun javobgardir. U hukumatlar soliqlar va subsidiyalar kombinatsiyasi orqali bozordagi bunday tushunarsiz nosozliklarni tuzatishi yoki „tashqi taʼsirlarni oʻz ichiga olishi“ mumkin degan gʻoyani ilgari surdi. Pigov soliqlari, salbiy tashqi taʼsirlarni bartaraf etish uchun ishlatiladigan soliqlar uning nomi bilan atalgan. Piguning kitobi oʻylangan va bugungi kunda ham oʻqishga arziydi. Koʻp jihatdan, davlat moliyasi Piguning ishidan tashqariga chiqmadi.

Pigou, Frensis Bekonga qaytib, odamlar dunyo haqida etarlicha maʼlumotga ega boʻlishlari (yorugʻlik topish) va uni boshqarish va uni barcha odamlar manfaati uchun boshqarishlari mumkinligiga umid qilgan edi (meva beradigan bilim / yorugʻlik). Shunday qilib, Pigu iqtisodiyotni samarali faoliyat sifatida belgiladi.

Millian liberalizmining kuchli taʼsirida boʻlgan Pigou shaxsni jamiyatning eng muhim qismi deb bildi va odamlarning individualligini va bundan tashqari, sub’ektivligini hurmat qilish orqali ularni hurmat qilishni xohladi. Qolaversa, qonun ustuvorligi konsensus bilan qabul qilinganda hukumatning roli aniq boʻladi. Hukumat mulk huquqlarini himoya qilish va shunga mos ravishda fuqarolar istalmagan xarajatlarga duch kelmasligi uchun oʻz ishlarini boshqarish uchun konstitutsiyaviy javobgarlikka ega. Asosiy konstitutsiyaviy kafolatlar maqsadga muvofiqlik siyosati bilan buzilganda, biz dengizda langarsiz qolamiz.

Bularning barchasiga qaramay, biz qonunlar va qoidalar asosida shakllangan dunyoda yashayapmiz. Qonun ustuvorligi va siyosiy boshqaruv oʻrtasida keskinlik mavjud. Mulk huquqi va bozor jarayoni siyosiy kuchlarga taʼsir qiladi va ular katta ijtimoiy tizim doirasida harakat qiladi. Maxsus manfaatdor guruhlar tomonidan ilhomlantirilgan siyosat tashabbuslari shartnomalar va mulk huquqlari natijalarni belgilab beradigan bozorning oʻzgarmas kuchlariga duch keladi. Bozorga kirib kelayotgan atrof-muhitni muhofaza qilish boʻyicha yangi institutlar shafqatsiz siyosiy kuchlar va mustahkamlangan byurokratiyaga duch kelmoqda. Har kuni bu uchrashuvlar natijasida yangi dunyo paydo boʻladi. Biz kuzatayotgan natijaning bir qismi Coase natijasidir; boshqa qismi Pigovning natijasidir. Bularning barchasi zamirida rivojlanishda davom etayotgan mulkiy huquqlar tizimi yotadi. Kouz ham, Pigu ham bu jarayonni tushunishimizga yordam beradi.

Asosiy nashrlari

• A. C. Pigou 1907. Review of the Fifth Edition of Marshall’s Principles of Economics. Economic Journal.
• A. C. Pigou 1912. Wealth and Welfare. London: Macmillan.
• A. C. Pigou 1913. Unemployment. New York, NY: Holt.
• A. C. Pigou 1917. The value of money. Quarterly Journal of Economics.
• A. C. Pigou [1920] 1932. The Economics of Welfare, 4th ed. London: Macmillan
• A. C. Pigou [1920] 2006a. The Economics of Welfare: Volume I. New York, NY: Cosimo. ISBN 978-1596059504
• A. C. Pigou [1920] 2006b. The Economics of Welfare: Volume II. New York, NY: Cosimo. ISBN 978-1596059498
• A. C. Pigou [1933] 1968. The Theory of Unemployment. London: Routledge. ISBN 978-0714612423
• A. C. Pigou 1936. Mr. J. M. Keynes’s General Theory. Economica.
• A. C. Pigou 1943. The classical stationary state. Economic Journal 53.
• A. C. Pigou [1945] 1961. Lapses from Full Employment. A. M. Kelley. ISBN 978-0678012260
• A. C. Pigou 1946. The Economics of Welfare, 8th ed. London: Macmillan.
• A. C. Pigou 1947. Economic progress in a stable environment. Economica 14.
• A. C. Pigou [1950] 2007. Keynes’s 'General theory': A Retrospective View. Codman Press. ISBN 978-1406727210
• A. C. Pigou [1952] 1988. Essays in Economics. Hyperion Press. ISBN 978-0883558089

Manba

•  „Artur Pigou“. Oksford Milliy Biografiya lugʻati (onlayn nashr). Oksford universiteti matbuoti. doi: 10.1093/ref:odnb/35529.