Vladimir Andreyev

Vladimir Semyonovich Andreyev
Tavalludi	28-iyul 1896-yil; Balashov, Saratov gubernatorligi, Rossiya imperiyasi
Vafoti	11-avgust 1971-yil ; (75 yoshda); Samarqand, SSSR
Fuqaroligi	SSSR
Unvoni	General-mayor
Jang/urush	Birinchi jahon urushi, Rossiya fuqarolar urushi, Ulugʻ Vatan urushi
Mukofotlari

Vladimir Semyonovich Andreyev (1896-yil 28-iyul – 1971-yil 11-avgust) – sovet harbiy qoʻmondoni, general-mayor (16.10.1943)^[1].

Hayotining boshlangʻich davri[tahrir | manbasini tahrirlash]

Vladimir Semyonovich Andreyev 1896-yil 28 iyulda Saratov gubernatorligi (hozirgi Saratov viloyati) Balashov shahrida tugʻilgan.

Armiyaga chaqirilgunga qadar, 1910—1911-yillarda Andreyev Simbirsk shahridagi kasb-hunar maktabida oʻqigan va beton zavodida ishlagan. 1913-yil may oyidan boshlab Volga boʻylab koʻprik qurilishida ishchi boʻlib ishlagan.

Birinchi jahon urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]

1915-yil iyul oyida u oʻz ixtiyori bilan harbiy xizmatga kirdi va Petrograddagi zaxira avtopolkiga yozildi. Noyabr-dekabr oylarida Semyonovskiy parad maydonchasida oddiy va yogʻoch yuklovchi boʻlib xizmat qildi. Keyin 17-avtorotaga signalchi sifatida yuborildi.

1916-yil yanvardan maygacha u Litva hayot gvardiyasi polkining oʻquv guruhida mashq qildi. Oʻqishni tugatgandan soʻng u Kavkaz frontiga yuborildi va u yerda 17-avtorotada (Arzirum shahri) kapral va kichik ofitser unvoni bilan janglarda qatnashdi.

1917-yil maydan avgustgacha Tbilisi shahridagi garnizon qoʻmondoni haydovchisi, keyin vzvod komandiri sifatida Trabzon shahridagi 4-rotaga oʻtkazildi. Ushbu rotada u katta serjant darajasiga koʻtarildi.

Inqilob va fuqarolar urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Vladimir Andreyev 1917-yil noyabr oyida Qizil Armiya safiga qoʻshildi va Qrimda, Shimoliy Kavkazda, Rostov-Don yaqinida banditizmga qarshi kurashda qatnashdi .

1918-yil mart oyidan Qizil Armiyada xizmat qildi va Simbirsk instruktorlar maktabiga oʻqishga yuborildi. Vzvod komandirining yordamchisi sifatida u Muravyovning Sovet Ittifoqiga qarshi qoʻzgʻolonini bostirishda, Simbirsk, Qozon, Sviyajsk va Buinsk yaqinidagi oq gvardiyachilar bilan janglarda qatnashdi.

1919-yilda u KPSS safiga qoʻshildi .

1920-yil avgust oyida u kursantlar guruhi bilan Pyatigorsk piyoda qoʻmondonlik kurslarini tashkil etish uchun Pyatigorskga joʻnadi. Kislovodsk va Essentuki yaqinidagi janglarda qatnashgan. U yerda qorachaylar va kabardinlar oʻrtasidagi ziddiyatni hal qilishda harbiy-huquqiy komissiya aʼzosi boʻlib ishlagan.

Fuqarolar urushidan keyin[tahrir | manbasini tahrirlash]

1922-yil iyun oyida u Simbirskga, 12-piyoda maktabiga qaytib keldi va u yerda komandir yordamchisi boʻlib xizmat qildi.

1923-yil avgustdan Qizil Armiya qoʻmondonlarining Oliy taktik maktabida tahsil oldi.

1924-yil iyun oyida muddatidan oldin Pomir otryadiga rota komandiri va postlar boshligʻi etib tayinlandi.

1925-yil iyun oyidan Toshkent shahridagi qorovul batalyonida rota qoʻmondonligiga joʻnatildi.

Ulugʻ Vatan urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Vladimir Andreyev 1941-yil sentyabr oyida Saransk shahrida tuzilgan Moskva harbiy okrugining 326-piyoda diviziyasi qoʻmondoni etib tayinlandi. 20-oktyabrdan 10-zaxira armiya tarkibiga kirdi. Dekabr oyi boshida diviziya armiya bilan birga Gʻarbiy frontga qoʻshildi va Tula hujum operatsiyasida qatnashdi. Uning boʻlinmalari Ryazan viloyati, Sapojok shahri hududidan Mixaylov-Pavelets temir yoʻli yoʻnalishi boʻyicha hujum boshladi. 16-dekabr kuni ular Upa daryosidan oʻtishdi^[2].

1942-yil 1-avgustda uning boʻlinmalari Rjev shahri yoʻnalishi boʻyicha hujumga oʻtdi. Dushman mudofaasini yorib oʻtishda diviziya komandiri polkovnik Andreyev ogʻir yaralangan.

Harbiy xizmatga qisman yaroqli deb topilib, 1943-yil fevral oyida u 1-Kuybishev piyodalar maktabining boshligʻi etib tayinlandi.

1944-yil oktyabr oyida sogʻligʻi yomonlashgani sababli general-mayor Andreyev O'zbekiston SSR Samarqand davlat universiteti harbiy kafedrasi mudiri etib tayinlandi.