Yapon choy marosimi

Yapon choy marosimi (sadō/chadō yoki {{{1}}} (yaponcha: 茶の湯 chanoyu^?) deb nomlanadi) — yaponiya madaniy tadbiri boʻlib, uni oʻtkazish tartibi (yaponcha: 抹茶 matcha^?) kukunli yashil choyni tantanali tayyorlash va taqdim etishni ( (yaponcha: 点前 temae^?) deyiladi^[1]) oʻz ichiga oladi. Gʻarbda bu „Choy marosimi“ sifatida tanilgan boʻlsa-da, amalda u kamdan-kam hollarda tantanali ravishda oʻtkaziladi. Koʻpincha choy oila, doʻstlar va hamkorlarga beriladi; Gʻarbiy makonlarda diniy va marosim maʼnolari haddan tashqari oshirilgan.^[2]^[3]^[4].

Dzen buddizmi yapon choyi madaniyatining rivojlanishiga asosiy taʼsir koʻrsatgan. Yapon choyi amaliyotida barg choyi, birinchi navbatda sencha, senchadō deb nomlanuvchi amaliyot turlari kamroq qoʻllanadi.

Choy yigʻilishlari norasmiy choy yigʻilishi (chakai) yoki rasmiy choy yigʻilishi (chaji) sifatida tasniflanadi. Chakaii- bu qandolat, yupqa choy va engil taomni oʻz ichiga olgan nisbatan oddiy mehmondoʻstlik marosim turi. Chaji - bu ancha rasmiy yigʻilish boʻlib, odatda toʻliq turdagi kaiseki taomidan soʻng qandolat, quyuq choy va yengil choy kiradi. Chaji toʻrt soatgacha davom etishi mumkin.

Tarixi

Yaponiyada choyning birinchi hujjatlashtirilgan dalillari 9-asrga toʻgʻri keladi. Bu Xitoydan qaytib kelganida Yaponiyaga choy olib kelgan buddist rohib Eichū (yaponcha: 永忠^?) bilan bogʻliq boʻlgan Nihon Kōki yozuvida topilgan. Maqolada aytilishicha, Eyju 815-yilda Karasakida (hozirgi Shiga prefekturasi) ekskursiyada boʻlgan imperator sencha (choy barglarini issiq suvga qoʻyish orqali tayyorlanadigan choy ichimligi) shaxsan tayyorlagan va unga xizmat qilgan. 816-yilda imperator buyrugʻi bilan Yaponiyaning Kinki mintaqasida choy plantatsiyalari etishtirila boshlandi^[5]. Biroq, Yaponiyada choyga boʻlgan qiziqish bundan keyin soʻndi^[6].

Xitoyda choy, afsonaga koʻra, ming yildan koʻproq vaqt davomida maʼlum boʻlgan. Eychju davrida Xitoyda mashhur boʻlgan choy shakli dancha^[7], pu-er choyi bilan birga bir xil tarzda siqilgan choy edi. Keyin u ohakda maydalanadi va olingan maydalangan choy turli xil oʻtlar va xushboʻy moddalar bilan aralashtiriladi^[8].Choy ichish odati, avvalambor shifobaxsh, soʻngra koʻp jihatdan yoqimli sabablarga koʻra Xitoyda allaqachon keng tarqalgan edi. 9-asrning boshlarida xitoylik yozuvchi Lu Yu “Choy klassikasi” asarini yozgan, bu risola choyni yetishtirish va tayyorlashga qaratilgan. Lu Yu hayotiga buddizm, xususan, Zen- Chan buddist maktabi katta taʼsir koʻrsatgan. Uning gʻoyalari yapon choyining rivojlanishiga kuchli taʼsir koʻrsatadi^[9].

Manbalar

↑ Surak, Kristin. Making Tea, Making Japan: Cultural Nationalism in Practice. Stanford: Stanford University Press, 2013 — 272-bet. ISBN 978-0-8047-7867-1.
↑ „There's No Such Thing as "Tea Ceremony"“ (22-aprel 2021-yil).
↑ „Do you know the Japanese Tea Ceremony? | RESOBOX“ (20-may 2014-yil).
↑ „Japanese Tea Ceremony - JAPANESE GREEN TEA | HIBIKI-AN“.
↑ Kaisen Iguchi, ed (2002). "Eichū" (yaponcha). Genshoku Chadō Daijiten (19 nashri). Tankōsha (ja:淡交社). OCLC 62712752.
↑ Kaisen Iguchi, ed (2002). "Eisai" (yaponcha). Genshoku Chadō Daijiten (19 nashri). Tankōsha (ja:淡交社). OCLC 62712752.
↑ Yuki. „The Origin of Japanese Tea Ceremony“. Matcha Tea. 2018-yil 11-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 14-noyabr 2015-yil.
↑ Han Wei (1993). „Tang Dynasty Tea Utensils and Tea Culture“ (PDF). Chanoyu Quarterly. № 74. Kyoto: Urasenke Foundation of Kyoto. 38–58-bet. OCLC 4044546. 2012-02-08da asl nusxadan (PDF) arxivlandi. Qaraldi: 5-iyul 2012-yil.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()
↑ Sen Sōshitsu XV. The Japanese way of tea: from its origins in China to Sen Rikyū, Trans. Dixon Morris, Honolulu: University of Hawai'i Press, 1998 — V-bet. ISBN 0-8248-1990-X. Qaraldi: 2012-yil 5-iyul. ^{[sayt ishlamaydi]}

[1] Surak, Kristin. Making Tea, Making Japan: Cultural Nationalism in Practice. Stanford: Stanford University Press, 2013 — 272-bet. ISBN 978-0-8047-7867-1.

[2] „There's No Such Thing as "Tea Ceremony"“ (22-aprel 2021-yil).

[3] „Do you know the Japanese Tea Ceremony? | RESOBOX“ (20-may 2014-yil).

[4] „Japanese Tea Ceremony - JAPANESE GREEN TEA | HIBIKI-AN“.

[5] Kaisen Iguchi, ed (2002). "Eichū" (yaponcha). Genshoku Chadō Daijiten (19 nashri). Tankōsha (ja:淡交社). OCLC 62712752.

[6] Kaisen Iguchi, ed (2002). "Eisai" (yaponcha). Genshoku Chadō Daijiten (19 nashri). Tankōsha (ja:淡交社). OCLC 62712752.

[7] Yuki. „The Origin of Japanese Tea Ceremony“. Matcha Tea. 2018-yil 11-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 14-noyabr 2015-yil.

[8] Han Wei (1993). „Tang Dynasty Tea Utensils and Tea Culture“ (PDF). Chanoyu Quarterly. № 74. Kyoto: Urasenke Foundation of Kyoto. 38–58-bet. OCLC 4044546. 2012-02-08da asl nusxadan (PDF) arxivlandi. Qaraldi: 5-iyul 2012-yil.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()

[9] Sen Sōshitsu XV. The Japanese way of tea: from its origins in China to Sen Rikyū, Trans. Dixon Morris, Honolulu: University of Hawai'i Press, 1998 — V-bet. ISBN 0-8248-1990-X. Qaraldi: 2012-yil 5-iyul. ^{[sayt ishlamaydi]}

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]