Qorako‘l qoya

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Qorakoʻl qoya — Qrimning janubiy qirgʻogʻida, xuddi shu nomdagi (shuningdek, Qorakoʻl[1]), Oreanda shimolidagi togʻ choʻqqisida, 10-13-asrlarga oid oʻrta asr istehkomining xarobalari, ehtimol boshpana[2] vazifasini oʻtagan. Qrim viloyat ijroiya qoʻmitasining 1983-yil 21-iyundagi 362-son qarori bilan qalʼa xarobalari mintaqaviy ahamiyatga ega boʻlgan tarixiy yodgorlik deb eʼlon qilindi[3].

Janub, sharqiy va gʻarbiy tomondan choʻqqiga chiqish yoʻlini koʻp metrli choʻqqili qoyalar toʻsib qoʻygan. Shimoli-gʻarbiy tomonda quruq molozdan qurilgan uzunligi 40 metrdan ortiq mudofaa devori xarobalari saqlanib qolgan. Devorlarning qalinligi 1,3-1,4 metrga yetadi, rekonstruksiya qilingan balandligi 2 metrgacha. Fortifikatsiya maydoni taxminan 620 m² ni tashkil qiladi. Togʻdagi boshpana hududida hech qanday bino izlari topilmadi. Qoya etagida (janubiy tomonda), oʻrmon chakalakzorlarida 8—10-asrlarga oid koʻtaruvchi materialga koʻra yashagan manzilgoh qoldiqlari bor[2].

Qorakoʻl qoya togʻining tepasida kichik qishloq boshpanasi 10-asrda Vizantiya mutaxassislari rahbarligida — Xazar xoqonligining kuchi zaiflashgandan va Gotiya iqlimi qaytib kelganidan keyin qurilgan deb ishoniladi[4][5].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. „Туристическая карта Крыма. ЮБК.“. ЭтоМесто.ru (2007). Qaraldi: 2021-yil 6-oktyabr.
  2. 2,0 2,1 Мыц В.Л. „Укрепления Таврики X - XV вв“,. . Киев: Наукова думка, 1991 — 144 bet. ISBN 5-12-002114-X. 
  3. „Список объектов культурного наследия (памятников архитектуры), расположенных на территории Республики Крым“. Правительство Республики Крым. 2021-yil 27-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 6-oktyabr.
  4. Байер, Ханс-Файт. История крымских готов как интерпретация Сказания Матфея о locationе Феодоро. Екатеринбург: Издательство Уральского университета, 2001 — 162—163 bet. ISBN 5-7525-0928-9. 
  5. Фирсов Лев Васильевич „Исар Каракули-Кая. Близко, но далеко“,. Исары — Очерки истории средневековых крепостей Южного берега Крыма. Новосибирск: Наука. Сибирское отделение, 1990. ISBN 5-02-029013-0. 

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Novichenkova N.G., Novichenkov V.I. 1982-yilda Livadiya kasalxonasi yaqinidagi oʻrta asrlardagi aholi punktining arxeologik tadqiqotlari toʻgʻrisida hisobot