Ibn Taymiyya

Ibn Taymiyya
Imom; Ibn Taymiyya
	ٱبْن تَيْمِيَّة
Unvoni	Shayx al-Islom
Shaxsiy maʼlumotlar
Tavalludi	22-yanvar 1263-yil CE; 10-Rabi' al-Awwal 661 AH
Vafoti	26-sentabr 1328-yil CE; 20-Dhu al-Qa'da 728-yil AH; Damashq, Mamluk Saltanati (bugungi kundagi Suriya)
Dini	Islom
Fuqarolik	Harron, Mamluk Saltanati (bugungi kundagi Turkiya)
Mazhab	Hanbaliy
Maktab	Sunniy
Oqim	Ahl al-Hadis ; Ahl al-Asar
	Shogirdlari Ibn al-Qoyyim al-Jawziyyah; az-Zahabiy; al-Mizziy; Ibn Kasir; Ibn 'Abdil-Hadi; al-Bazzar; Ibn Qadi al-Jabal; Ibn Fadlillah al-'Amriy; Muhammad ibn al-Manja ibn 'Usmon at-Tanuxiy; Yusuf ibn 'Abdul-Mahmud ibn 'Abdis-Salam al-Bottiy;
	Ustozlari Ahmad ibn Hanbal; Ibn Hazm; Abd al-Qadir al-Jayloniy; Ibn Qudama; Molik ibn Anas; al-Barbahariy; Abd al-Ghani al-Maqdisiy; Ibn Rushd;

Ibn Taymiya (arabcha: ٱبْن تَيْمِيَّة‎‎) — musulmon sunniy ulamo, faqih, muhaddis, asket. Marj al-Safar jangida Gʻozonxon bilan diplomatik aloqalar oʻrnatish ishlarini olib borgan. Hanbaliy mazhabining qozisi, oddiy xalqning avliyolarga ilohiy kuch isbot qilishi va ularning qabirlarini ibodat makonlariga aylatirish amallarini qattiq qoralashi oqibatida Ibn Taymiyya oʻz zamonining hukmdorlari va ulamolari orasida muxolifatchi sifatida tanilgan, va shu sababli bir necha bor qamoqqa olingan.

Oʻzining va undan keyingi davrlarning bahsli figurasi boʻlib^[1]^[2], Ibn Taymiyya o'rta asr ulamolaridan kech sunniy islomga eng ta'sirli shaxslardan biri sifatida e'tirof etiladi. U yana shiddatli diniy polemikalarda ishtirok etish bilan taniladi. Asosan kalom ilmi tarafdorlarini tanqid qilishi, xususan, ash'ariy va moturidiy maktablarga qattiy raddiyalar berishi, va asariylik tarafini himoya qilishi bilan mashhur. Bu doimiy polemikalar natijasida Ibn Taymiyyaga qarshi taraf uni va uning shogirdlarini antropomorfizmda ayblashadi. Bu uning kitoblari taqiqlanishiga, va o'zini bir necha bor hibsga olinishiga olib keladi^[3]^[4]^[5].

Ibn Taymiyya oʻzining risolatlarida aql va vahiy oʻrtasida hech qanday ziddiyat yoʻqligini ta'kidlab, aqidaviy masalalarini falsafadan asosiy shart sifatida foydalanishni qattiy qoralagan.

Manbalar

↑ Winter, Tim. The Cambridge companion to classical Islamic theology. Cambridge ; New York: Cambridge University Press, 22-may, 2008-yil — 84-bet. ISBN 978-0-521-78058-2.
↑ Rapoport, Yusuf; Ahmed, Shahab. Ibn Taymiyya and his times. Karachi: Oxford University Press, 1-yanvar, 2010-yil. ISBN 9780195478341.
↑ Sinani, Besnik. Post-Salafism: Religious Revisionism in Contemporary Saudi Arabia, 10-aprel, 2022-yil.
↑ Haynes, Jeffrey; S. Sheikh, Naveed. The Routledge handbook of religion, politics and ideology. Abingdon, Oxon ; New York, NY: Routledge Taylor & Francis Group, 2022-yil — 180-bet. ISBN 978-0-367-41782-6.
↑ Esposito, John L.; Nettler, Ronald L.. The Oxford encyclopedia of the Islamic world. New York, N.Y: Oxford University Press, 2009-yil. ISBN 9780195305135.

[1] Winter, Tim. The Cambridge companion to classical Islamic theology. Cambridge ; New York: Cambridge University Press, 22-may, 2008-yil — 84-bet. ISBN 978-0-521-78058-2.

[2] Rapoport, Yusuf; Ahmed, Shahab. Ibn Taymiyya and his times. Karachi: Oxford University Press, 1-yanvar, 2010-yil. ISBN 9780195478341.

[3] Sinani, Besnik. Post-Salafism: Religious Revisionism in Contemporary Saudi Arabia, 10-aprel, 2022-yil.

[4] Haynes, Jeffrey; S. Sheikh, Naveed. The Routledge handbook of religion, politics and ideology. Abingdon, Oxon ; New York, NY: Routledge Taylor & Francis Group, 2022-yil — 180-bet. ISBN 978-0-367-41782-6.

[5] Esposito, John L.; Nettler, Ronald L.. The Oxford encyclopedia of the Islamic world. New York, N.Y: Oxford University Press, 2009-yil. ISBN 9780195305135.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]