Fiji koloniyasi
| Fiji koloniyasi inglizcha: Colony of Fiji fijicha: iTikotiko vakaitikotiko e Viti Britaniya koloniyasi | |||||||||
| |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Shiori Rerevaka na Kalou ka Doka na Tui Xudodan qoʻrqing va qirolichani hurmat qiling | |||||||||
| Madhiya God Save the King/Queen | |||||||||
.svg)
| |||||||||
| Poytaxti | Levuka (1874—1877) Suva (1977—1970) | ||||||||
| Til(lar)i | Inglizcha va Fijicha | ||||||||
| Pul birligi | Fiji funti (1874—1969) Fiji dollari (1969—1970) | ||||||||
| Qonun chiqaruvchi organ | Qonunchilik kengashi | ||||||||
| Maydoni | 18,274 km² (1976) | ||||||||
| Aholisi | 588,068 kishi (1976) | ||||||||
| Boshqaruv shakli | Konstitutsiyaviy monarxiya | ||||||||
| Sulola | Gannoverlar Saksen-Koburg-Got Vindzorlar | ||||||||
| Monarx | |||||||||
| - 1874—1901-yillar (birinchi) | Viktoriya | ||||||||
| - 1952—1970-yillar (oxirgi) | Yelizaveta II | ||||||||
| Gubernator | |||||||||
| - 1974—1975-yillar (Birinchi) | ser Gerkules Robinson | ||||||||
| - 1968—1970-yillar (oxirgi) | ser Robert Sidney Foster | ||||||||
| Bosh vazir | |||||||||
| - 1967—1970-yillar | Kamisese Mara | ||||||||
| Tarix | |||||||||
| - Tashkil topgan | 1874-yil 10-oktyabr | ||||||||
| - Tugatilgan | 1970-yil 10-oktyabr | ||||||||
.svg){kind=small}
.svg)
Fiji koloniyasi (inglizcha: Colony of Fiji) — 1874-yildan 1970-yilgacha hozirgi Fiji Respublikasi hududida mavjud bo‘lgan Britaniya koloniyasi. Buyuk Britaniya 1852-yilda Fiji qirolligini anneksiya qilish uchun birinchi imkoniyatdan voz kechdi. Ratu Takombau, Tui Viti (Fiji qiroli) unvonini saqlab qolish sharti bilan orollarni berishni taklif qildi, ammo bu inglizlar uchun ham, Fijidagi ko‘plab rahbarlar uchun ham qabul qilinishi mumkin emas edi, ular qirolni tenglar orasida birinchi bo‘lib hisoblagan. AQSh dengiz flotidan qarzlar va tahdidlarning paydo bo‘lishi 1871-yilda Takombau asosan Yevropa hukumati bilan konstitutsiyaviy monarxiya o‘rnatishiga olib keldi. Yangi tuzumning qulashi uni 1872-yilda orollarni topshirish bo‘yicha yana bir taklif bilan chiqishga majbur qildi va inglizlar buni qabul qildilar. 1874-yil 10-oktyabrda Buyuk Britaniya Fiji ustidan hukmronligini boshladi, bu 1970-yil 10-oktyabrgacha davom etdi[1].
Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]
"Fijiliklar uchun Fiji"[tahrir | manbasini tahrirlash]
1874-yil 23-sentyabrda Fijiga kelgan Gerkules Robinson orollarning vaqtinchalik gubernatori etib tayinlandi. Uning o‘rniga 1875-yil iyun oyida Artur Gordon keldi. Gordon barcha sohalarda to‘g‘ridan-to‘g‘ri nazorat o‘rnatish o‘rniga Fiji mahalliy rahbarlariga muxtoriyat berdi, garchi ularga endi o‘zaro urushlarda qatnashish taqiqlangan edi. Koloniya to‘rtta tumanga bo‘lingan, ularning har biri roko nazorati ostida edi; bu tumanlar yana o‘n ikkita okrugga bo‘lingan, har birini anʼanaviy boshliq boshqargan. 1876-yilda gubernatorga maslahat berish uchun Buyuk Boshliqlar Kengashi tuzildi. Bu organ 2007-yilda harbiylar tomonidan tashkil etilgan Muvaqqat hukumat tomonidan uning faoliyati to‘xtatilgunga qadar mavjud bo‘lib, 2012-yilda tugatilgan. 1997-yilgi Konstitutsiyaga muvofiq, u Fiji prezidentini, vitse-prezidentni va 32 senatordan 14 tasini saylagan saylovlar kollegiyasi sifatida faoliyat yuritgan. Buyuk Kengashning dastlabki kunlarida Hukumat Kengashi (hozirgi Fiji ishlari boʻyicha qoʻmita) tuzildi; bu ikki organ birgalikda Fiji qonunlarini ishlab chiqdi[2]. 1882-yilda poytaxt Levukadan qulayroq Suvaga ko‘chirildi.
Gordon "Fijiliklar uchun Fiji" siyosatini qabul qilib, yerni sotishni taqiqladi, ammo uni ijaraga olish mumkin edi. Bu siyosat bugungi kunda ham oz oʻzgarishlar bilan davom etmoqda va yerning qariyb 83% hali ham davlatga tegishli. Gubernator, shuningdek, fijiliklarning ishchi sifatida ekspluatatsiyasini ham taqiqladi va 1870-yillarning boshlarida paxta dehqonchiligi muvaffaqiyatsizlikka uchragach, Gordon paxta plantatsiyalari o‘rnini bosadigan shakarqamish dalalarida ishlash uchun Hindistondan ishchilar yollashga qaror qildi. 463 hindistonlikdan[3] iborat ishchilarning birinchi partiyasi 1879-yil 14-mayda Fijiga yetib keldi. Reja hind ishchilarini Fijiga besh yillik shartnoma asosida olib kelishni, shundan so‘ng ular Hindistonga qaytishlari mumkin edi (o‘z mablag‘lari hisobidan); agar ular shartnomani ikkinchi besh yillik muddatga uzaytirishni tanlasa, ularga hukumat hisobidan Hindistonga qaytish yoki Fijida qolish imkoniyati berildi. Ko‘pchilik qolishni tanladi. Kvinslenddagi mehnat shartnomalarini tartibga soluvchi Kvinslend qonuni Fijida ham qabul qilindi.
Birinchi jahon urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Fiji Birinchi jahon urushida faqat bilvosita ishtirok etgan. 1917-yil sentyabr oyida graf Feliks fon Lakner Vakaya oroliga kelganida, diqqatga sazovor voqealardan biri yuz berdi. Viti Levuning sharqiy qirg‘og‘ida, uning bosqinchisi Seeadlerdan keyin, Fransiyaning Taiti hududidagi Papeeteni o‘qqa tutgandan so‘ng Kuk orollarida qirg‘oqqa tushib qoldi. 21-sentyabr kuni tuman politsiya inspektori Vakayada bir necha fijiliklarni qabul qildi va fon Lakner ularning qurolsizligini bilmagan holda, beixtiyor taslim bo‘ldi.
Fijiliklarni ekspluatatsiya qilishni istamaganliklarini ta’kidlab, mustamlaka hokimiyati ularga ko‘ngillilar sifatida xizmatga kirishga ruxsat bermadi[4]. Biroq, fijilik qo‘mondonlardan biri Kakobau fransuz xorijiy legioniga qo‘shildi va Fransiyaning eng yuqori harbiy mukofoti - Harbiy xochini oldi. Oksford universitetining huquq fakultetini tamomlab, 1921-yilda urush qahramoni va mamlakatdagi birinchi universitet bitiruvchisi sifatida Fijiga qaytib keldi. Keyingi yillarda Ratu Lala Sukuna nomi bilan tanilgan Kakobau o‘zini Fijining eng qudratli rahbari sifatida ko‘rsatdi va Fiji davlatchiligiga asos soldi.
Ikkinchi jahon urushi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Ikkinchi jahon urushi boshlanganda, Britaniya mahalliy aholining xizmatga kirishini taqiqlash siyosatidan voz kechdi va minglab fijiliklar Ratu Edvard Kakobau qo‘mondonligi ostidagi Fiji piyodalar polkiga ko‘ngilli bo‘ldilar. Urush paytida polk Yangi Zelandiya va Avstraliya boplinmalariga biriktirildi.
1941-yil 8-dekabrda (Fiji vaqti) Yaponiyaning Pearl-Harborga hujumi Tinch okeani urushining boshlanishini belgiladi. Yaponiya suv osti kemalari Fiji uzra gidrosamolyotlarni uchirdi.
Deyarli Fiji markazida qulay joylashuvi tufayli u Ittifoqchilarning o‘quv bazasi sifatida tanlandi. Nandida[5] havo yo‘lagi qurildi va qirg‘oqqa to‘plar joylashtirildi. Fijiliklar Solomon orollari kampaniyasida jasur jangchilar sifatida obro‘ga ega bo‘ldilar. Yukatalik kapral Sefaniya Sukanaivalu Bugenvil jangidagi jasorati uchun vafotidan keyin Viktoriya xochi bilan taqdirlandi.
Biroq, Fiji-Hindistonliklar Yevropaliklarga teng munosabatda bo‘lish talabi rad etilgandan keyin urushda qatnashishdan bosh tortdilar. Ular o‘z vzvodlarini tarqatib yubordilar va xorijga jo‘natmaslik sharti bilan zahiradagi transport bo‘limiga bir nafardan ortiq zobit va 70 nafar askar taklif qildilar. Fiji hindularining urushda faol rol o‘ynashdan bosh tortishi Fiji etno-millatchilari tomonidan urushdan keyingi yillarda etnik ziddiyatlarni oqlash uchun foydalanilgan mafkuraviy mutaassiblikning bir qismiga aylandi.
Siyosiy institutlarning rivojlanishi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Dastlab maslahat vakolatiga ega bo‘lgan Qonunchilik Kengashi 1874-yildan tayinlangan organ sifatida mavjud edi, ammo 1904-yilda u qisman saylandi. Bundan tashqari, Yevropalik erkak ko‘chmanchilar 19 maslahatchidan 6 nafarini saylash huquqiga ega edilar. 2 nafar aʼzo mustamlakachi gubernator tomonidan Buyuk Boshliqlar Kengashi tomonidan taqdim etilgan 6 nafar nomzodlik roʻyxatidan tayinlangan. Yana 8 nafar “mansabdor”ni hokim o‘z xohishiga ko‘ra tayinladi. Gubernatorning o‘zi Kengashning 19-a’zosi edi. Kengashning birinchi mahalliy aʼzosi 1916-yilda tayinlandi; Bu lavozim 1929-yildan beri saylandi. 1904-yilda to‘rt kishidan iborat Ijroiya Kengashi ham tuzildi; zamonaviy maʼnoda, bu "vazirlar mahkamasi" emas, chunki uning aʼzolari Qonunchilik kengashiga hisobot bermaydilar.
Ikkinchi jahon urushidan keyin Fiji orollarning o‘zini o‘zi boshqarish yo‘lida birinchi qadamlarni tashlay boshladi. 1953-yilda Qonunchilik Kengashi 32 aʼzoga kengaytirildi, ulardan 15 tasi saylandi va uchta asosiy etnik guruh (mahalliy fijiliklar, fiji hindulari va yevropalik fijiliklar) o‘rtasida teng taqsimlandi. Fiji-Hindiston va Yevropa saylovchilari oʻzlari tayinlagan besh aʼzodan uchtasiga toʻgʻridan-toʻgʻri ovoz berishgan (qolgan ikkitasi gubernator tomonidan tayinlangan); Fijining besh nafar mahalliy a‘zosi Buyuk Boshliqlar Kengashi tomonidan tavsiya etilgan. Ratu Sukuna Kengashning birinchi spikeri etib saylandi. Garchi Qonunchilik Kengashi hali ham zamonaviy parlamentga nisbatan kam vakolatga ega bo‘lsa ham, u birinchi navbatda mahalliy fijiliklar va fiji hindularini rasmiy siyosiy tuzilishga olib keldi va Fijidagi zamonaviy siyosiy institutlarni shakllantirishga yordam berdi.
O‘z-o‘zini boshqarish yo‘lidagi qadamlar Fiji-Hind hamjamiyati tomonidan mamnuniyat bilan kutib olindi, ular o‘sha paytgacha Fijining tub aholisidan ko‘p edi. Fiji hindularining hokimiyat tepasiga ko‘tarilishidan qo‘rqib, ko‘plab fijilik boshliqlar Fiji hindulari nazoratidan ko‘ra xayrixoh Britaniya boshqaruvi afzalroq deb o‘ylashdi va Britaniyaning mustamlaka muxtoriyatiga qarshi harakatlariga qarshilik ko‘rsatdilar. Umuman Fiji xalqi birinchi marta 1963-yilda Qonunchilik Kengashi to‘liq saylangan organga aylanganda, Buyuk Boshliqlar Kengashi tomonidan tavsiya etilgan 36 aʼzodan ikkitasi bundan mustasno. 1964-yilda aʼzolik tizimini joriy qilish bilan qonun chiqaruvchi organga hisobot beradigan hukumatga birinchi qadam qo‘yildi. Qonunchilik kengashining alohida saylangan aʼzolariga boʻlimlarning aniq portfellari berildi. O‘sha paytda ular Vestminster maʼnosida Vazirlar Mahkamasini tashkil qilmadilar, chunki ular ijro hokimiyatiga ega vazirlar emas, balki mustamlakachi gubernatorning rasmiy maslahatchilari edilar va qonun chiqaruvchi organ oldida emas, balki faqat gubernator oldida javobgar edilar. Biroq, keyingi uch yil ichida gubernator Derek Jeykvey o‘z maslahatchilariga ularni mas‘uliyatli hukumatga tayyorlash uchun ko‘proq vazirlardek muomala qildi.
Mas‘uliyatli hukumat[tahrir | manbasini tahrirlash]
1965-yil iyul oyida Londonda mas'uliyatli hukumatni joriy qilish uchun konstitutsiyaviy o‘zgarishlarni muhokama qilish uchun konferentsiya bo‘lib o‘tdi. Fiji-hindlar boshchiligidagi A.D. Patel to‘liq saylangan qonun chiqaruvchi organ bilan to‘liq o‘zini o‘zi boshqarishni zudlik bilan joriy etishni talab qildi, bu esa saylovchilarning umumiy ro‘yxati bo‘yicha xalq ovozi bilan saylanishi kerak edi. Ushbu talablar etnik Fiji delegatsiyasi tomonidan qat'iyan rad etildi, agar Fiji-Hindular hukmronlik qiladigan hukumat hokimiyatga kelsa, yer va resurslar ustidan nazoratni yo‘qotishdan qo‘rqishar edi. Biroq, inglizlar Fijini o‘zini o‘zi boshqarishga va oxir-oqibat mustaqillikka olib borishga qat'iy qaror qilganliklarini aniq ko‘rsatdilar. Boshqa iloji yo‘qligini anglagan Fiji boshliqlari qo‘llaridan kelgancha eng yaxshi kelishuvni muzokara qilishga qaror qildilar.
Bir qator murosalar 1967-yilda Vazirlar Mahkamasining tuzilishiga olib keldi, uning birinchi Bosh vaziri Ratu Kamisese Mara edi. Patelning o‘limi munosabati bilan 1969-yilda Milliy Federativ partiya rahbariyatini o‘z zimmasiga olgan Mara va Sidiq Koya o‘rtasidagi muzokaralar 1970-yil aprel oyida Londonda ikkinchi konferensiyaga olib keldi. Bu yerda Fiji Qonunchilik Kengashi murosa saylov formulasini va Fijining Millatlar Hamdo‘stligi tarkibidagi suveren va mustaqil davlat sifatida mustaqilligini kelishib oldi. Konferensiya natijasida Qonunchilik kengashi o‘rniga Fiji boshliqlari hukmronlik qiladigan Senat va xalq tomonidan saylangan Vakillar palatasi ikki palatali parlament tashkil etildi. 52 o‘rinli Vakillar palatasida mahalliy fijilar va fiji-hindlarning har biri 22 ta o‘ringa ega bo‘ladi, ulardan 12 tasi faqat etnik asosda ro‘yxatga olingan saylovchilardan tashkil topgan kommunal saylov okruglarini, yana 10 tasi esa milliy saylov okruglarini ifodalaydi, ularning aʼzolari etnik belgilar bo‘yicha taqsimlanadi, lekin umumxalq ovoz berish yo‘li bilan saylanadi. Yana 8 ta oʻrin “umumiy saylovchilar” uchun ajratildi – yevropaliklar, xitoyliklar, Banaba oroli aholisi va boshqa milliy ozchiliklar; Ulardan 3 nafari “jamoaviy”, 5 nafari “milliy” edi. 1970-yil 10-oktyabrda ikkinchi konstitutsiyaviy konferensiya yakunlariga ko‘ra Fiji mustaqillikka erishdi.
Yana qarang[tahrir | manbasini tahrirlash]
Izohlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
Izoh
- ↑ „Fiji : History | The Commonwealth“. 2018-yil 11-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2018-yil 11-iyul.
- ↑ Yevropalik ko‘chmanchilar esa qonunlarga bo‘ysunmadilar.
- ↑ Hammasi bo‘lib, 1916-yilgacha taxminan 61 ming ishchini jalb qilish rejalashtirilgan edi.
- ↑ Kaplan, Martha; Kelly, John. Represented communities: Fiji and world decolonization(ingl.). — Chicago: University of Chicago Press, 2001.
- ↑ Keyinchalik bu yerda xalqaro aeroport tashkil etildi.