Boltiq tillari

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Boltiq tillari — boltiq qabilalari (baltlar) tillari. Hindevropa tillari oilasiga mansub tillar guruhi. Bu guruhga hozirgi latish (Latviyaning asosiy aholisi) tili, litvaliklar (Litvaning asosiy aholisi) tili hamda ulik tillar kiradi. Boltiq tillari 2 katta guruhga ajraladi: 1) gʻarbiy Boltiq tillari — pruss va yatvyag (17—18-asrlardatoʻliqisteʼmoldan chiqqan, ulik) tillari; 2) sharqiy Boltiq tillari — litvaliklar, latish (kursh, selov va boshqa ulik) tillari. Bular orasida baʼzi yozuvsizlari ham boʻlgan. Boltiq tillari ilk bor nemis olimlari — A. Shleyxer, Yu. Nesselman va boshqa tomonidan tadqiq qilingan. Keyinchalik latish — Ya. Endzelin, litvalik F. Kurshat, nemis — F. Shpext, E. Frenkellar bu borada ilmiy tadqiqotlar olib borgan. Boltiq tillari ni oʻrganish ishiga xalq ogʻzaki ijodi namunalari toʻplovchilar (latish K. Baron va boshqalar), adabiyotshunoslar (litvalik I. Yablonskiy va boshqalar) sezilarli hissa qoʻshdi. Boltiq tillari ga oid dialektologik materiallar 19-asr oxirida A. Bilenshteyn, K. Yavnis va boshqa tomonidan toʻplangan.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil