Al Jolson
| Eizer Yoelson | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
Eizer Yoelson 1886-yil 9-iyun |
| Vafoti |
23-oktyabr 1950-yil (64 yoshda) San Francisco, Kaliforniya, A. Q. Sh. |
| Fuqaroligi | Rossiya Imperiyasi va AQSh |
| Kasbi |
|
| Faoliyat yillari | 1904-1950 |
| Turmush oʻrtogʻi |
Henrietta Keller (turm. 1907; ajr. 1919) Alma Osbourne (turm. 1922; ajr. 1928) Ruby Keeler (turm. 1928; ajr. 1940) Erle Galbraith (turm. 1945) |
| Bolalari | 3 |
Al Jolson (talaffuzi: „Al Jolson“, 1886-yil 9-iyun — 1950-yil 23-oktyabr) — Litva-Amerika yahudiy qoʻshiqchisi, komediyachi, aktyor va vodvil. U 1920-yillardagi Qoʻshma Shtatlarning eng mashhur va eng koʻp maosh oluvchi yulduzlaridan biri boʻlgan[1] va oʻzini „Dunyoning eng zoʻr oʻyinchisi“ deb atagan[2]. Jolson ijroga nisbatan „uyatsiz sentimental, melodramatik yondashuvi“[3], shuningdek, kuylagan koʻplab qoʻshiqlarni ommalashtirishi bilan mashhur edi[4]. Jolsonni zamonaviy tanqidchilar „qora yuzli ijrochilar qiroli“ deb atashgan[5][6].
Garchi bugungi kunda "Jazz qoʻshiqchisi" (1927) filmining yulduzi sifatida esda qolgan boʻlsa-da, u 1930-yillarda bir qator muvaffaqiyatli musiqiy filmlarda rol oʻynagan. 1941-yil dekabr oyida Pearl Harborga qilingan hujumdan soʻng, u Ikkinchi Jahon urushi paytida chet elda qoʻshinlarni kutib olgan birinchi yulduz edi. Mudofaa vaziri George Marshall vafotidan keyin uni "Buyuk xizmatlari uchun" medali bilan taqdirladi.
Yoshlik[tahrir | manbasini tahrirlash]
Al Jolson Eizer hozir Serednike nomi bilan tanilgan Litvada Kaunas yaqinida, oʻsha paytda Rossiya imperiyasining bir qismi boʻlgan yahudiylarning Srednike qishlogʻida tugʻilgan.
1891-yilda otasi yaxshi kelajakni taʼminlash uchun Nyu-York shahriga koʻchib oʻtdi.
Jolsonning onasi Naomi 1895-yil boshida 37 yoshida vafot etdi va yetti oy davomida Jolson ruhiy tushukunlik holatiga tushib qoldi. U Baltimordagi Xaverian birodarlar tomonidan boshqariladigan yetim bolalar uchun ilgʻor islohot uyi boʻlgan Sent-Meri’s Oʻgʻil bolalar sanoat maktabida vaqt oʻtkazdi.
Sahnadagi ijro[tahrir | manbasini tahrirlash]
1902-yilning bahorida Jolson Walter L. Mainning sirkiga ishga qabul qilindi. Main uni ustoz sifatida yollagan boʻlsa-da, Main Jolsonning qoʻshiq ovozidan hayratda qoldi va sirkning Hindiston tibbiyoti tomoni koʻrgazmasi segmentida unga qoʻshiqchi lavozimini berdi[7]. Yil oxiriga kelib, sirk yopilgan va Jolson yana ishsiz edi. -yil may oyida burlesk shousining bosh prodyuseri Dainty Duchess Burlesquers Jolsonga bitta shouda rol berishga rozi boʻldi. U „Be My Baby Bumble Bee“ qoʻshigʻini ijro etdi va prodyuser uni olib qolishga rozi boʻldi, ammo shou yil oxirigacha yopildi.
Filmografiya[tahrir | manbasini tahrirlash]
| Yil | Sarlavha | Rol | Izohlar |
|---|---|---|---|
| 1926 | A Plantation Act | Oʻzi | Film debyuti |
| 1927 | The Jazz Singer | Jakie Rabinowitz | |
| 1928 | The Singing Fool | Al Stone | |
| 1929 | Sonny Boy | Oʻzi | Cameo |
| Say It with Songs | Joe Lane | ||
| New York Nights | Oʻzi | Cameo | |
| 1930 | Mammy | Al Fuller | |
| Showgirl in Hollywood | Oʻzi | Cameo | |
| Big Boy | Gus | ||
| 1933 | Hallelujah, I’m a Bum | Bumper | |
| 1934 | Wonder Bar | Al Wonder | |
| 1935 | Go into Your Dance | Al Howard | |
| 1936 | The Singing Kid | Al Jackson | |
| 1939 | Rose of Washington Square | Ted Cotter | |
| Hollywood Cavalcade | Oʻzi | ||
| Swanee River | Edwin P. Christy | ||
| 1945 | Rhapsody in Blue | Oʻzi | |
| 1946 | The Jolson Story | Akkreditivsiz | |
| 1949 | Jolson Sings Again | Akkreditivsiz | |
| Oh, You Beautiful Doll | Yakuniy film, Akkreditatsiya qilinmagan |
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ Bainbridge, Beryl. Front row: Evenings at the Theatre. London: Continuum, 2005 — 109 bet. ISBN 9780826482785.
- ↑ „Radio - Variety shows“ (en). Encyclopedia Britannica. Qaraldi: 2021-yil 2-may.
- ↑ Ruhlmann. „Al Jolson“. AllMusic. Qaraldi: 2018-yil 22-sentyabr.
- ↑ „Al Jolson | Biography & History“ (en). AllMusic. Qaraldi: 2021-yil 3-may.
- ↑ Moss. „Was Al Jolson 'Bamboozled'?“. Los Angeles Times (2000-yil 20-oktyabr). Qaraldi: 2018-yil 22-sentyabr.
- ↑ Rogin, Michael (Spring 1992). "Blackface, White Noise: The Jewish Jazz Singer Finds His Voice". Critical Inquiry (University of Chicago Press) 18 (3): 417–453. doi:10.1086/448640.
- ↑ Oberfirst 1980.