Tanz auf dem Vulkan (1938)
| Tanz auf dem vulkan | |
|---|---|
| Rejissyor(lar) | Hans Steinhoff |
| Bastakor(lar) | Theo Mackeben |
| Chiqarilgan sanasi | 1938-yil |
| Davomiyligi | 81 daqiqa |
| Mamlakat |
 Germaniya |
| Til | nemis tili |
Tanz auf dem Vulkan (Vulqonda raqs) – 1938-yilda yaratilgan nemis badiiy filmi.
Syujet[tahrir | manbasini tahrirlash]
Théâtre des Funambulesda har kuni kechqurun anshlaglar boʻlib oʻtadi. Xarizmatik aktyor Jean-Gaspard Debureau (1796-1846) olomonni tortuvchidir. Debureau qirol Karl X ni tishlab masxara qilgan kupletlarni oʻqiydi, chunki qirol xalq orasida juda yoqimsiz edi. Ammo bu hammasi emas: uning qirolni haqorat qilgan toʻrtliklari ham bor edi, ular yer ostida chop etilgan va Parij boʻylab tarqatilgan. U davlatning diqqatga sazovor joylariga shunday keladi. Ammo u shaxsiy hayotida ham qirolning yoʻlini toʻsib qoʻyadi: Debureau Karl X ni sevimlisi sifatida boʻlgan grafinya Héloise de Cambouillydan hayratda qoladi va sevadi.
Debureau grafinyani Theatre des Funambulesdagi spektaklga taklif qiladi va shu kunda grafinya Karl X bilan ham uchrashishi majbur. Héloise Debureauni tanlaydi va qirolga qarshi qaror qabul qiladi, bu esa xotinini teatrdan olib ketmoqchi boʻlgan erining gʻazabiga sabab boʻladi. Ikki spektakl orasidagi tanaffus paytida u Debureauni uyiga olib keldi, u erda u migren tufayli ikkala uchrashuvga ham bormaganini aytdi.
Debureau Karlning mashhur amakivachchasi, fransuzlar mehr bilan „nok“ deb ataydigan Louis Philippeni agʻdarishga undaydi. Ammo boʻlajak fuqaro qirol ikkilanadi. Qirollik saroyidagi maskarad balida Karl X balet spektaklini namoyish etadi, unda shaxsan hozir boʻlgan Louis Philippe masxara qilinadi. Ammo u bu fikrdan zavqlanadi va umuman xafa boʻlmaydi, hatto olqishlaydi. Effekt bugʻlanadi. Maskarad balida graf Cambouilly Debureau libosida kiyindi. Debureau bu haqda oʻz vaqtida bilib qoladi va toʻpga niqobsiz keladi. Qirol Debureauni uning oldiga olib kelishni buyuradi – va soxta Debureauni, yaʼni Cambouillyni zudlik bilan qirol huzuriga olib kelishadi, haqiqiy Debureau esa qirolga Funambules teatriga taklifnoma bilan chipta yuboradi.
Qirol haqiqatda paydo boʻladi va Debureauning kiyinish xonasiga tashrifi chogʻida u parda orqasida yashiringan Héloise topadi va uni oʻz qutisiga kuzatib borishga majbur qiladi. Ammo Louis Philippe spektakldan oldin Debureauni kiyinish xonasiga ham tashrif buyuradi va u erda shlyapa va paltosini yotgan holda qoldiradi. Spektakl davomida Debureau ochiq sahnada toʻntarishga chaqiradi. U Louis Philippening shlyapasi va paltosida hibsdan qutulib qoldi. Louis Philippe niqobida u Parij fuqarolarini agʻdarishga chaqiradi. Louis Philippe unga ergashdi va buning uchun uni aybladi. Debureau yutqazganini tushunadi va ertasi kuni Angliyaga qochib ketishni xohlaydi.
Héloiseni unga hamroh boʻlishga koʻndirish urinishlari muvaffaqiyatsizlikka uchragach, u qochmaslikka qaror qiladi va oʻzini kutilganidek hibsga olgan graf Cambouillyga topshiradi. Olti hafta davom etgan sud jarayonidan soʻng Debureau oʻlimga hukm qilindi. Iskala tomon ketayotib, Debureau (ehtimol, hisoblab!) butun Parij biladigan qoʻshiqlarini yana bir bor kuylaydi va fuqarolarni davlat toʻntarishiga chaqiradi. Reja amalga oshadi, hayajonli ohanglar odamlarni Debureauni ozod qilishga yetaklaydi va hatto Karl X askarlari ham isyonchilar bilan birlashganda, qirol taxtdan agʻdarilib, chet elga qochib ketadi. Louis Philippe uning vorisi deb eʼlon qilindi.
Kelib chiqish tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]
"Tanz auf dem Vulkan" premyerasi 1938-yil 30-noyabrda Shtutgartda boʻlib oʻtgan va rejissyori Natsistlar davrining yulduz kinorejissyori va ilk milliy sotsialist boʻlgan, mukammallik va sinchkovlik bilan ishlash uslubi uning savdo belgisi hisoblangan Hans Steinhoff tomonidan suratga olingan. Steinhoff loyihani amalga oshirishdan oldin oʻn besh yil davomida ishladi. Uni konformistik boʻlmagan filmni yaratishga nima undaganligi nomaʼlum. Milliy sotsialistlar ham burjuaziyaga qarshi edilar, lekin boshqa tomondan film isyonkor – qadam tashlashdan oldingi soʻnggi badiiy isyon. Gustaf Gründgens uning ideal tanlovi edi – u Debureau rolini xohlagan yagona odam edi[1]. Keyinchalik GDRda film Gründgensning rejim tanqidchisi ekanligini koʻrsatadigan bir nechta belgilardan biri sifatida koʻrildi. Oʻsha paytda u erdagi kinoshunoslar filmdagi natsistlarga qarshi supurish sifatida tushunilishi mumkin boʻlgan koʻplab bayonotlar bevosita uning asosiy aktyoriga tegishli ekanligini tushuntirdilar. Gründgens buni qabul qilishi mumkin edi, chunki Steinhoff hech qanday sharoitda oʻz yulduzisiz qolishni istamasdi[2].
Theo Mackeben tomonidan film musiqa[tahrir | manbasini tahrirlash]
Film koʻp jihatdan Gründgens tomonidan talqin qilingan „Wenn die Bürger schlafen gehn / Die Nacht ist nicht allein zum Schlafen da“ ni yozgan Theo Mackebens musiqasidan, balki bugungi kunda ham mashhur boʻlgan kuylardan yashaydi. „Du hast Glück bei den Frau’n“ (Bel Amidan) yoki Zarah Leander tomonidan mashhur qilingan „Nur nicht aus Liebe weinen“ kabi.
Film va milliy sotsialistik tsenzura[tahrir | manbasini tahrirlash]
Reyx propaganda vaziri Joseph Goebbels filmni tanqid qilgan boʻlsa-da, u senzuradan oʻtkazilmagan. Goebbels oʻrnatilgan tizimga qarshi inqilobning ijobiy tasvirini yoqtirmasdi, lekin birinchi navbatda u „Die Nacht ist nicht allein zum Schlafen da“ hitini nemis filmi uchun juda nomaqbul deb topdi. Film kinoteatrlarda deyarli kesilmagan holda namoyish etilgan boʻlsa-da, hech boʻlmaganda ushbu xitning film versiyasini rekord darajada tarqatish taqiqlangan. Oxirgi misrali „IRebellion! Rebellion in den Katakomben!“ degan yozuv eshitilmaydi.
Filmning maʼnosi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Film badiiy film, tarixiy film va revyu filmining aralashmasidir. Bugungi kunda bu drama, balet va musiqadan iborat jami sanʼat asari va oʻz davrining eng yaxshi spektakllaridan biri hisoblanadi. Eng muhimi, Gründgenning aktyorlik mahorati va Mackebenning musiqasi ushbu filmning muvaffaqiyatiga hissa qoʻshdi.
Film nomi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Film nomida qoʻllangan istiora fransuz davlat arbobi Salvandyning 1830-yil 5-iyun kuni Orléans gertsogi mezbonlik qilgan balda aytgan „Nous dansons sur un vulcan“ soʻziga borib taqaladi[3]. Germaniyada u birinchi navbatda Heinrich Heine orqali tarqaldi, u buni 1842-yil 7-fevralda Parijdagi Lutezia hisobotida (Birinchi qism, XLII) iqtibos sifatida oldi: „Wir tanzen hier auf einem Vulkanʼ – aber wir tanzen.“
Adabiyot[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Christa Bandmann va Joe Hembus: Klassiker des deutschen Tonfilms 1930–1960. München, 1980, p. 118-120
- Renate Berger: Tanz auf dem Vulkan. Gustaf Gründgens und Klaus Mann. Lambert Schneider, Darmstadt 2016, ISBN 978-3-650-40128-1.
Veb havola[tahrir | manbasini tahrirlash]
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Tanz auf dem Vulkan (1938) (1080p)“. Qaraldi: 2024-yil 15-iyun.
- ↑ vgl. Gustaf Gründgens: Ausschnitte aus den Filmen „Tanz auf dem Vulkan“ und „Friedemann Bach“, LP LITERA 8 60 068, Seite 1
- ↑ Lipperheide: Spruchwörterbuch. Justus Dörner Verlag, Leipzig, 3. unveränderte Aufl. 1935, S. 844.