Kontent qismiga oʻtish

Pozvizd

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Pozvizd (Pogvizd, Pohvist) — XVII-asr manbalariga koʻra, havo, ob-havo va yomon ob-havoning slavyan xudosi[1]. Polsha manbalarida (masalan, Aleksandr Gvagnini) Pochwist va Pogwizd[2] shaklida qayd etilgan.

Tavsif[tahrir | manbasini tahrirlash]

980-yilda Kievda Shahzoda Vladimir tomonidan oʻrnatilgan butlar orasida Sinopsisda eslatib oʻtiladi:

„Uchinchi Pozvizd; Ini, unga Pohvist,  Vixr laqab qoʻyib, havo, chelak va yomonlik xudosi deb tan oladi“[3].

shuningdek, Gustin xronikada:

„Uchinchi Pozvizd, Lyaxi uning naritsahu Pohvist; u havo xudosi ekanligiga ishonishgan, u havoni yeydi va boshqa ob-havo sharoitlari, boʻron deb atashadi va bu Pozvizd yoki boʻron, xuddi Xudoga taʼzim qilgandek, ibodat qiladilar“[4].

V. N. Toporovning fikriga koʻra, keyingi manbalardan maʼlum boʻlgan mifologik personajlarni (Yarila, Pozvizd, Lada, Polel va boshqalar) xudo deb hisoblash mumkin emas[5].

Posvistach Xudosi haqida ertak[tahrir | manbasini tahrirlash]

1855-yil uchun „Chernigov Guberniyalar Boʻlim“ da soxta[6] „Xudo Posvystach haqidagi ertak“ nashr etilgan boʻlib, u nasroniylikdan oldingi syujetni aks ettiradi. Unda qadimgi davrlarda yashab, bu xudoga sigʻinadigan odamlar va ularning oqsoqol shahzodalari haqida hikoya qilinadi. Shahzoda „qizil malika“ ni dengiz orqali, xristian qirgʻogʻida oʻtkazish uchun qoʻshin toʻpladi. Xristianlarning ibodatlari orqali ularning Xudosi boʻron koʻtardi, dengiz shitirlab, kemalarni titib yuboradi. Shahzoda yagona haqiqiy xudo nasroniy Xudo ekanligini tushunadi. Shahzoda krestini marosimi uchun xristianlar yurtiga elchilar yuboradi. Posvistach nomini birinchi eslatib oʻtishda, unga eslatma bor: „ Ehtimol, Posvist, Pohvist yoki Pozvizd — bu ob-havoning slavyan xudosi.“ Posvistax xudosining Makosh bilan yaqin munosabati haqida soʻz yuritiladi („Mana bizning Xudoyimiz Posvistax / Chi Makushi gulyavda“)[6].

Qoʻshiq ijrochisi, nashriyotning soʻzlariga koʻra, Chernigov viloyati, Kozeletskiy tumani, Krasilovka qishlogʻida yashovchi 85 yoshli Geydixa kampir edi. Nashr muallifi va Chernigov Guberniyalik boʻlimi muharriri bir va bir xil shaxs: folklorshunos va shoir Aleksandr Shishatskiy-Illich[6].

Tarixchi N. I. Kostomarov va etnograf A. N. Pipinlar Duma zamonaviy davrning asari ekanligini taʼkidladilar. Kostomarov duma zamonaviy tilda, „unda qadimiy narsa yoʻq“ deb yozgan. Folklorshunos A. L. Toporkovning soʻzlariga koʻra, uni Shishatskiy-Illichning oʻzi yozishi mumkin edi. Bu syujet keyinchalik folklorshunoslar tomonidan qayd etilmagan[6].

1874-yilda ukrainalik tarixchilar V. B. Antonovich va M. P. Drahomanov Ukraina fikrlarining keng toʻplamini nashr etadi. Kitob muqaddimasida olimlar nima uchun Posvistax haqidagi fikr va boshqa oʻnlab soxta fikrlar toʻplamga kiritilmaganini yozishgan. Tadqiqotchilar qalbakilashtiruvchilarni qanday motivlar boshqarganligini taklif qilishdi

Soxtalashtirishning gʻalati instinktidan tashqari, kichik ruslar oʻziga xos vatanparvarlik, rus va polyak tillarida qoʻshiqlar va fikrlarni qayta tiklashga hamda soxtalashtirishga majbur boʻlishadi, xalq qoʻshiqlarida chuqur antik xotira izlarini koʻrsatish istagi — u soxtalikda sezilarli. butparast shahzodaning Vizantiyadagi yurishi haqida oʻylaydi[7].

Biroq, ertak syujeti ilmiy nashrlarda asl sifatida qayd etilgan — V. V Ivanov va V. N. Toporov "Dunyo xalqlarining afsonalari" ensiklopediyasida („Ukrainadagi Mokosh xotirasi XIX-asrning oʻrtalariga qadar saqlanib qolgan“)[8] va V.N, keyingi manbalarning Poxvisti, shamollar timsolidir. Momaqaldiroqning maxsus hipostazi[9].

Yana qarang[tahrir | manbasini tahrirlash]

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ Borovskiy Ya. Ye. Mifologicheskiy mir drevnix kievlyan. — K.: Naukova dumka, 1982. — S. 23.
  2. ↑ Mansikka V. Y. Religiya vostochnix slavyan. — M.: IMLI im. A. M. Gorkogo RAN, 2005. — S. 120.
  3. ↑ Полное собрание русских летописей. — СПб., 1843. — Т. 2. — С. 257.
  4. ↑ Гальковский Н. М. Борьба христианства с остатками язычества в Древней Руси. Гл. 1, п. 12.
  5. ↑ Мечта о русском единстве. Киевский синопсис (1674). «О идолех»
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Топорков 2001.
  7. ↑ Toporkov, 2001.
  8. ↑ Иванов, Топоров. Мокошь 1988.
  9. ↑ Топоров 1995.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Мокошь / В. В. Иванов, В. Н. Топоров // Мифы народов мира : Энцикл. в 2 т. / гл. ред. С. А. Токарев. — 2-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1988. — Т. 2 : К—Я. — 719 с.
  • Боги / Топоров В. Н. // Славянские древности: Этнолингвистический словарь : в 5 т. / под общ. ред. Н. И. Толстого; Институт славяноведения РАН. — М. : Межд. отношения, 1995. — Т. 1: А (Август) — Г (Гусь). — С. 204–215. — ISBN 5-7133-0704-2.
  • Топорков А. Л. „Сказка про бога Посвистача“,. Рукописи, которых не было. Подделки в области славянского фольклора. М.: Ладомир, 2001. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Pozvizd&oldid=3520833" dan olindi