Le Voleur
| Le Voleur | |
|---|---|
| Prodyuser(lar) | Le Voleur |
| Bastakor(lar) | Henri Lanoë |
| Chiqarilgan sanasi | 1967-yil |
| Davomiyligi | 120 daqiqa |
| Mamlakat | Fransiya va Italiya |
| Til | fransuz va italyan tili |
Parij oʻgʻrisi (asl nomi: Le Voleur) – 1967-yilda Jean-Claude Carrière bilan birga ssenariyni yozgan Louis Malle fransuz-italyan sarguzasht filmi . U Georges Darienning 1897-yildagi "Le Voleur" romaniga asoslangan. Filmda bosh rollarni Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Marie Dubois va Julien Guioma ijro etgan. Film birinchi marta 1967-yil 22-fevralda Fransiya kinoteatrlarda namoyish etilgan. 1967-yil 6-oktabrda Germaniya Federativ Respublikasida premyerasi boʻlib oʻtdi.
Tarkib[tahrir | manbasini tahrirlash]
Film Fransiya poytaxtida 19-asrning oxirlarida sodir boʻladi. Nafis kiyingan janob tungi villa koʻchalarida yurib, toʻsatdan devordan oshib oʻtadi va nihoyat oy nurida huvillab yotgan uyga yaqinlashadi. Mahallada itlar hurishadi, lekin xoʻjayin toʻsqinlik qilmaydi. U xotirjamlik bilan kirish eshikni sindirib ochadi va orqasidan qulflaydi; koʻr-koʻrona chiroq yonadi. Ularning porlashi shkaflar, rasmlar va vitrinalar ustida suzadi. Qisqa tekshiruvdan soʻng, janob ishga kirishadi: u vitrinadagi oynani sindiradi va qimmatbaho narsalarni tanlaydi, ramkalardan rasmlarni kesib tashlaydi va yozuv shkaf va tortma sandiqlarini ochadi.
Kechasi uyni vayron qilib, uning xazinalarini yigʻadigan janob Georges Randal, kasbi oʻgʻri, oʻz ishining ustasi. Georges ishlayotganda oʻtmishni, taʼbir joiz boʻlsa, karyerasini eslaydi. Bir paytlar vasiysi uni otasining merosidan mahrum qilgan. Shunday qilib, birinchi oʻgʻirlik qasos olish harakati edi, lekin shu bilan birga u Parij oʻgʻrilarining faylasufi Abbé Félix La Margelle bilan doʻstlikni qozondi. U uning ustoziga aylanadi va uning yaqinda instinktiv ravishda noqonuniy xatti-harakatlari uchun mustahkam axloqiy asos yaratadi. Abbé odamlarni „fuqarolar“ va „oʻgʻrilar“ ga ajratadi va u oʻgʻrini yaxshiroq tur, nayrang, jasur, erkin yolgʻiz, shuningdek, jazolovchi adolat sifatida koʻrishiga shubha qilmaydi.
Georges oʻzining texnik, nazariy va falsafiy saboqlarini tezda oʻrganadi va keyin ongli ravishda yolgʻiz sifatida jamiyatga qarama-qarshi pozitsiyani egallaydi. Baʼzi hamkasblari kabi anarxist va qoʻporuvchi sifatida emas, balki ichki zarurat tufayli, chunki u fuqarolar bilan kelisha olmayapti. U allaqachon boy boʻlgan va fuqarolar bilan yigʻlay oladigan boʻlsa ham, oʻz hunarini davom ettiradi. Oʻzining nafisligi tufayli Georges ham ayollar tomonidan yaxshi qabul qilinadi. Ammo uning haqiqiy sevgisi faqat amakivachchasi Charlottega.
Tong otganda, Georges oʻz oʻljasi bilan uyga joʻnadi, u nafis kiyingan, sayohat sumkasi bilan poezdga oʻtirib, uyqusirab, bedor va yolgʻiz holda uyga qaytadi[1].
Tandiq[tahrir | manbasini tahrirlash]
Evangelische Film-Beobachter maqtovga toʻla: „Asr boshidagi liboslardagi kulgili, rang-barang sarguzasht filmi, oʻgʻri Georges Randalning voqealarga boy hayotini esdaliklarda aks ettiradi. Eʼtiborli tomoshabinlar uchun Malle bu erda yana oʻzining majburiy yolgʻizlik, oʻrnatilgan ijtimoiy tuzumning yolgʻiz raqibi haqidagi eski motivini doʻstona paketda oldi. 16 va undan katta yoshdagilar uchun yaxshi[1].“ Lexikon des internationalen Films (Xalqaro kino leksikoni) baholashda unchalik ijobiy emas: „Hayotning ham anʼanaviy, ham inqilobiy tushunchalariga shubha bilan qaraydigan film […] jamiyatni achchiq kinoya bilan, biroq yolgʻiz odamni oʻz hayotidagi beparvo, beparvo tartiblovchi sifatida tasvirlaydi[2].“ Filmbewertungsstelle Wiesbaden (Wiesbaden davlat filmlarini baholash organi) asarga „ayniqsa qimmatli“ deb baho berdi.
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ 1,0 1,1 Evangelischer Filmbeobachter, Evangelischer Presseverband München, Kritik Nr. 515/1967, S. 654.
- ↑ Lexikon des internationalen Films, rororo-Taschenbuch Nr. 6322 (1988), S. 662.