Imod Faqih Kirmoniy
Imod Faqih Kirmoniy (1310 – Kirmon – 1371) – fors-tojik shoiri.
Taʼlimi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Kirmon, Sheroz va Yazd madrasalarida tahsil olgan. Adabiyot bilimdoni sanalgan. Shayx Ozariy “Javohir ul-asror” (“Sirlar javohiri”) va Davlatshoh Samarqandiy “Tazkirat ush-shuaro” (“Shoirlar tazkirasi”) asarida uning bilimi, fazilatlari va shoirlik mahoratiga yuksak baho bergan[1][2].
Ijodi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Imod Faqih sermahsul shoir boʻlib, undan bizga 6 masnaviy va bir devon yetib kelgan. Ijodiy merosi 16 ming baytdan iborat. Dostonlari “Tariqatnoma”, “Safonoma”, “Suhbatnoma”, “Muhabbatnoma”, “Dahnoma” (“Oʻn noma”), “Tuhfat ul-ixlos” (“Ixlos tuhfasi”) deb nomlangan. Ularning barchasi irfoniy mavzuda. Ijodiy merosida gʻazal asosiy oʻrin egallaydi. 26 qasida, 107 ruboiysi ham bor.
[tahrir | manbasini tahrirlash]
Alisher Navoiyning “Nasoyim ul-muhabbat”da yozishicha, Imod Faqih vajd-u hol sohibi, xonaqoh va muridlariga ega, samoʼ suhbatiga moyil boʻlgan. Makka safariga ketayotib, Sherozda Hofiz Sheroziy bilan uchrashgan va duo olgan. Hajdan qaytgunicha shuhrati olamni tutgan emish[3][4].