Kontent qismiga oʻtish

Hemokinlar

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Xemokinlar—(xemotaktik sitokinlardan, inglizcha chemokines)leykotsitlar harakatini ragʻbatlantiradigan va ularning qondan toʻqimalarga migratsiyasini tartibga soluvchi strukturaviy gomologik sitokinlarning katta oilasi. Odamlarda 50 ga yaqin xemokinlar mavjud boʻlib, ularning ogʻirligi 8 dan 10 kDa gacha boʻlgan ikkita disulfid aloqasini oʻz ichiga olgan polipeptidlardir[1]. Xemokinlarning toʻrtta asosiy guruhi mavjud: CXC, CC, CX3C va C. Barcha xemokinlarning taʼsiri G-oqsil bilan bogʻlangan transmembrana retseptorlari boʻlgan maxsus xemokin retseptorlari bilan oʻzaro taʼsir qilish orqali amalga oshiriladi. Xemokin retseptorlari faqat turli limfotsitlar boʻlgan maqsadli hujayralar yuzasida topiladi[2].

Tuzilishi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Xemokinlar saqlanib qolgan sistein qoldiqlari orasidagi disulfid bogʻlanishlari bilan barqarorlashgan xarakterli yunoncha kalit strukturasini hosil qiladi

Xemokinlar bir qator tarkibiy xususiyatlar bilan ajralib turadi. Ushbu oilaning barcha aʼzolari 8 da n 10 kda gacha boʻlgan nisbatan kichik polipeptidlardir. Ular aminokislotalar ketma-ketliklari va bir-biri bilan taxminan 20-50% bir xil. Xemokinlar uchun umumiy boʻlgan narsa, ularning fazoviy tuzilishini saqlashda muhim rol oʻynaydigan bir nechta konservativ ketma-ketliklar saqlanib qolgan aminokislota qoldiqlarining mavjudligi. Bu birinchi navbatda, toʻrtta qoldiq sisteina boʻlib, ular bir-biri bilan disulfid bogʻlarini hosil qiladi, shunda xemokin molekulasi „yunoncha kalit“deb nomlanuvchi xarakterli tuzilishga ega boʻladi. Molekula ichidagi disulfid bogʻlar qoida tariqasida, sisteinning birinchi va uchinchi, shuningdek ikkinchi va toʻrtinchi qoldiqlari oʻrtasida hosil boʻladi (raqamlar polipeptid zanjiri boʻylab N-end dan C oxiri).Odatda, xemokinlar dastlab propeptidlar (prekursor peptidlar) sifatida sintezlanadi, ular signal peptidi bilan boshlanadi, uzunligi 20 ga yaqin aminokislota qoldiqlari (a. o.). Xemokinlar hujayradan chiqarilganda signal peptidi chiqariladi va xemokin yetuk funksional molekulaga aylanadi. Xemokin molekulasida molekula ichidagi disulfid bogʻlarini hosil qiluvchi sisteinning dastlabki ikkita qoldigʻi N-uchiga yaqin, uchinchi sistein qoldigʻi polipeptid zanjirining markaziy qismida, toʻrtinchisi esa C — uchiga yaqin joylashgan (C oilasining xemokinlarida N-uchida faqat bitta sistein qoldigʻi mavjud)[3].

Xususiyatlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Bajarilgan funksiyalarga koʻra, xemokinlar ikki guruhga boʻlinadi[4].

Gomeostatik yoki bazal xemokinlar doimiy ravishda baʼzi toʻqimalar tomonidan ishlab chiqariladi va oq qon hujayralarining bazal migratsiyasi uchun zarurdir. Gomeostatik kimyokinlarga CCL14, CCL19, CCL20, CCL21, CCL25, CCL27, CXCL12 va CXCL13 kiradi. Biroq, baʼzi gomeostatik xemokinlar yalligʻlanish sifatida ham ishlashi mumkin, masalan, CCL20. Yalligʻlanish xemokinlari interleykin IL-1, oʻsimta nekrozi omili a (TNF-a), lipopolisakkaridlar va viruslar kabi yalligʻlanishga qarshi stimullar taʼsirida patologik sharoitlarda chiqariladi. Yalligʻlanish xemokinlari yalligʻlanish reaksiyasida faol ishtirok etib, immunitet hujayralarini yalligʻlanish markaziga jalb qiladi. Yalligʻlanish kimyokinlariga CXCL8, CCL2, CCL3, CCL4, CCL5, CCL11 va CXCL10[5] misol boʻla oladi. Xemokinlarning asosiy vazifasi oq qon hujayralarining toʻgʻri toʻqimalarga migratsiyasini homing boshqarishdir. Gomeostatik xemokinlar timus va limfoid toʻqimalarda hosil boʻladi. Homingning eng yaxshi gomeostatik funktsiyasini limfa tugunlari va limfa endotelial hujayralarida ifodalangan ccl19 va CCL21 kimyokinlari va ularning retseptorlari — CCR7 — oq qon hujayralari yuborilishi kerak boʻlgan organ hujayralari tomonidan ifodalanadi. Ularning yordami bilan adaptiv immunitet reaksiyasi paytida antigen taqdim etuvchi hujayralar limfa tugunlariga jalb qilinadi. Gomeostatik kimyokinlarning yana bir retseptorlari CCR9 oq qon hujayralarini ichakka, ccr10[en] teriga yoʻnaltiradi va CXCR5 b — limfotsitlarning limfa tugunlariga koʻchib oʻtishiga yordam beradi. Cxcl12 gomeostatik kimyokin, shuningdek SDF-1 nomi bilan ham tanilgan, suyak iligi tomonidan doimiy ravishda ishlab chiqariladi va undagi B-limfotsitlar prekursorlarining koʻpayishiga yordam beradi[6][7].

Yalligʻlanish xemokinlari infeksiya paytida yoki toʻqimalar shikastlanganda koʻp miqdorda hosil boʻladi va yalligʻlanish oq qon hujayralarining zararlangan hududga koʻchishini taʼminlaydi. Yalligʻlanishli xemokinning odatiy namunasi cxcl8 boʻlib, u neytrofillar uchun kimyoattraktor vazifasini bajaradi[8].

Muayyan toʻqima hujayralari tomonidan hosil boʻlgan xemokinlar postkapillyar venulalar bilan qoplangan endotelial hujayralardagi geparan sulfat[en] molekulalari bilan bogʻlanadi. Shu sababli, xemokinlarni adezyon molekulalari orqali endotelial hujayralar bilan bogʻlangan oq qon hujayralari uchratishi mumkin. Endoteliy bilan bogʻlanish tufayli xemokinlarning yuqori mahalliy konsentratsiyasiga erishiladi, buning natijasida ular leykotsitlardagi xemokin retseptorlari bilan bogʻlanish imkoniyatiga ega boʻladilar. Xemokinlarning oq qon hujayralari yuzasida retseptorlari bilan bogʻlanishi ularning endotelial hujayralarga yopishishini kuchaytiradi, bu esa oq qon hujayralarining tomirdan tashqi toʻqimalarga chiqishi uchun zarurdir. Bundan tashqari, ekstravaskulyar toʻqimalar tomonidan ishlab chiqarilgan xemokinlar kontsentratsiya gradientini hosil qiladi, bu orqali oq qon hujayralari toʻqima boʻylab yalligʻlanish markaziga oʻtadi bu jarayon xemokinez deb ataladi[9].

Xemokinlar limfoid organlarning rivojlanishida muhim rol oʻynaydi. Aynan xemokinlar yordamida b-va t-limfotsitlar limfa tugunlari ichida aniq belgilangan zonalarni egallaydi[10].

Retseptorlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Xemokin retseptorlari GPCR guruhi retseptorlari qatoriga kiradi. Ushbu guruhning retseptorlari trimerik G oqsillari bilan oʻzaro taʼsir qilish orqali hujayra reaktsiyasini faollashtiradi. G oqsillari, oʻz navbatida, sitoskeletning qayta tuzilishini, aktin va miyozin filamentlarining polimerizatsiyasini ragʻbatlantiradi, natijada hujayraning harakatchanligini oshiradi. Bundan tashqari, xemokinlar retseptorlari bilan bogʻlanganda, hujayraning sirt integrinlarining konformatsiyasi oʻzgaradi va integrinlarning ligandlariga yaqinligi oshadi. Har xil turdagi oq qon hujayralari xemokin retseptorlarining turli xil birikmalarini ifodalaydi, bu esa oq qon hujayralari migratsiyasining turli yoʻllarini belgilaydi. Xemokin retseptorlari barcha leykotsitlarda ifodalanadi, ammo ularning eng koʻp soni va xilma-xilligi t-limfotsitlarga xosdir. CCR5 va CXCR4 kabi baʼzi xemokin retseptorlari inson immunitet tanqisligi virusi uchun koretseptor boʻlib xizmat qiladi[11]. Tasniflash

Guruhlari[tahrir | manbasini tahrirlash]

Xemokin guruhlari

Sisteinning N-terminal qoldiqlari soni va joylashishiga qarab, xemokinlar toʻrt oilaga boʻlinadi, bunda turli oilalarning xemokinlari turli genlar klasterlari bilan kodlanadi. Ikkita eng katta oilalar CC (yoki β) xemokinlar boʻlib, ularda sisteinning birinchi ikkita qoldigʻi toʻgʻridan — toʻgʻri bir-biriga yaqin joylashgan va cxc (yoki α) xemokinlar boʻlib, ular bitta aminokislota qoldigʻi bilan ajralib turadi. C oilasining xemokinlari n-uchida bitta sistein qoldigʻiga ega, CX3C oilasining xemokinlarida esa n-uchida ikkita sistein qoldigʻi uchta aminokislota qoldigʻi bilan ajratilgan. Umuman olganda, neytrofillarni jalb qilish uchun cxc oilasining xemokinlari javobgardir, monotsitlar koʻpincha CC xemokinlari taʼsirida koʻchib oʻtadi va limfotsitlar migratsiyasi cxc va CC kimyokinlariga bogʻliq[12].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ Abbas, Lichtman, Pillai, 2015, p. 39
  2. ↑ Rubin B. S., King J. C. A relative depletion of luteinizing hormone-releasing hormone was observed in the median eminence of young but not middle-aged rats on the evening of proestrus. (angl.) // Neuroendocrinology. — 1995. — September (vol. 62, no. 3). — P. 259—269. — doi:10.1159/000127012. — PMID 8538863
  3. ↑ Fernandez E. J., Lolis E. Structure, function, and inhibition of chemokines. (angl.) // Annual Review Of Pharmacology And Toxicology. — 2002. — Vol. 42. — P. 469—499. — doi:10.1146/annurev.pharmtox.42.091901.115838. — PMID 11807180.
  4. ↑ Zlotnik A., Burkhardt A. M., Homey B. Homeostatic chemokine receptors and organ-specific metastasis. (angl.) // Nature Reviews. Immunology. — 2011. — 25 August (vol. 11, no. 9). — P. 597—606. — doi:10.1038/nri3049. — PMID 21866172
  5. ↑ Zlotnik A., Yoshie O. The chemokine superfamily revisited. (angl.) // Immunity. — 2012. — 25 May (vol. 36, no. 5). — P. 705—716. — doi:10.1016/j.immuni.2012.05.008. — PMID 22633458
  6. ↑ https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16212895?dopt=Abstract
  7. ↑ https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16212895?dopt=Abstract
  8. ↑ https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16212895?dopt=Abstract
  9. ↑ Abbas, Lichtman, Pillai, 2015, p. 39—41.
  10. ↑ Abbas, Lichtman, Pillai, 2015, p. 31, 41.
  11. ↑ Abbas, Lichtman, Pillai, 2015, p. 39
  12. ↑ Abbas, Lichtman, Pillai, 2015, p 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Hemokinlar&oldid=3671574" dan olindi