Fuqaro Keyn

Fuqaro Keyn
	; Fuqaro Keyn filmi
Janri	Jangari
Rejissyor(lar)	Orson Uells
Prodyuser(lar)	Orson Uells
Ssenariynavis(lar)	Herman Mankiyevich
Rollarda	Orson Uells; Jozef Kotten; Doroti Komingor; Everett Sloane; Rey Kollinz; Jorj Kulouris; Agnes Murxed;
Bastakor(lar)	Bernard Herrmann
Kinematografiya	Andoza:Relativity Media, Tree Line Film
Studiya(lar)	[RKO Radio Pictures], [Mercury Productions]
Distribyutor	RKO Radio Pictures
Davomiyligi	119 minut
Mamlakat	AQSh
Til	inglizcha
Byudjeti	$$839,727
Daromadi	$1.8 million

Fuqaro Keyn – 1941-yilda amerikalik dramatik film, rejissyor, prodyuser Orson Uells bosh rolini ijro etgan. Uells va Herman J. Mankievichlar ssenariyni yozdilar va bu Uellsning birinchi badiiy filmi edi. Fuqaro Keyn koʻpincha yaratilgan eng buyuk film sifatida tilga olinadi.^[3] Ketma-ket 50 yil davomida u Britaniya Kino Institutining Sight & Sound tanqidchilarining oʻn yillik soʻrovida birinchi oʻrinni egalladi va Amerika Kino Institutining top 100 filmlar roʻyxatida 1998 – yilda birinchi oʻrinni egalladi, shuningdek, uning 2007 - yilgi yangilanishi ham toʻqqizta nominatsiya boʻyicha Oskar mukofotiga nomzod boʻlgan va Mankiyevich va Uellsning „Eng yaxshi yozuv“ (original ssenariy) uchun gʻolib boʻlgan. Fuqaro Keyn Gregg Tolandning kinematografiyasi, Robert Uayzning montaji, Bernard Xerrmann musiqasi va uning hikoya tuzilishi uchun maqtovga sazovor boʻlib, bularning barchasi innovatsion va namunali deb hisoblanadi.

Syujet[tahrir | manbasini tahrirlash]

Floridadagi ulkan saroy mulkining bir qismi boʻlgan Xanadu nomli qasrda keksa Charlz Foster Keyn oʻlim toʻshagida yotibdi. U qor globusini ushlab, soʻnggi soʻzini aytadi: „Atirgul“ va vafot etadi. Xronika nekrologi juda boy gazeta noshiri va sanoat magnati Keynning hayoti haqida hikoya qiladi. Keynning oʻlimi butun dunyo boʻylab shov-shuvli xabarga aylandi va kinoxronikaning prodyuseri jurnalist Jerri Tompsonga „Atirgul“ ning maʼnosini ochishni topshirdi.

Tompson Keynning doʻstlari va hamkorlaridan intervyu olishni boshlaydi. U oʻzining ikkinchi xotini, hozirda oʻzining tungi klubini boshqaradigan Syuzan Aleksandr Keynga yaqinlashmoqchi boʻladi, lekin Syuzan u bilan gaplashishni rad etadi. Tompson marhum bankir Uolter Parks Tetcherning shaxsiy arxiviga boradi. Tetcherning yozma xotiralari orqali Tompson Keynning Koloradodagi pansionatdan koʻtarilishi va uning boyligining pasayishi haqida bilib oladi. 1871 – yilda Keynning onasi Meri Keynga tegishli boʻlgan konda oltin topilgan. U Tetcherni Keynning taʼlim olishini taʼminlaydigan va uning vasiyligini oʻz zimmasiga oladigan ishonch tashkil etish uchun yolladi. Ota-onalar va Tetcher pansionat ichidagi tartibni muhokama qilishayotganda, yosh Keyn tashqarida qorda chanada xursand oʻynardi. Keynning ota-onasi uni Tetcher bilan tanishtirganda, bola chanasi bilan Tetcherni urib, qochishga uringan.

Keyn 25 yoshida oʻz ishonchini nazoratga olgan vaqtga kelib, konning unumdorligi va Tetcherning oqilona sarmoyasi Keynni dunyodagi eng boy odamlardan biriga aylantirgan edi. Keyn „Nyu-York Inquirer“ gazetasini oʻz nazoratiga oldi va Tetcherning (va uning) biznes manfaatlariga tajovuz qiluvchi shov-shuvli maqolalar chop etib, sariq jurnalistika karyerasini boshladi. 1929 – yilgi fond bozori qulashi oqibatida Keynga naqd pul yetishmay qolganidan keyin Keyn gazeta imperiyasini Tetcherga sotdi.