Erigona
Erigona (qadimgi yunoncha: Ἠριγόνη) — qadimgi yunon mifologiyasidagi personaj[1].
Ikariyaning qizi[2], Stafilning onasi.
Dionis uni yoʻldan urgan[3]. Dionis Erigonaning sevgilisiga tok, otasiga esa meshda sharob berdi. Uning otasi birinchi marta sharobni tatib koʻrib, Ikariy ularga zahar berdi deb oʻylagan mast afinalik choʻponlar tomonidan oʻldirilganda, Erigone oʻzini daraxtga osib qoʻygan[4] va oʻlim toʻshagida yotganida otasining qotillari topilmaguncha Afinaning barcha qizlari ham shunday oʻlim topishini tilagan. Tilak ijobat boʻlib, maʼbudlar aqlini olgan afinalik qizlar oʻz joniga qasd qilgan, Erigonani esa oʻlimidan soʻng Zevs Sunbula yulduz turkumiga aylantirgan[5]. Eratosfenning elegiyasi unga bagʻishlangan (parchalari saqlanib qolgan).
Har yili Afinada Anfesteriya vino festivali boʻlib oʻtadi, unda Ikariya va Erigona qahramonlardek sharaflanadi. Bayramning ikkinchi kuni, Xoes («Χόες», „koʻzalar kuni“) kunining oxirida qizlar argʻimchoq uchishadi, balandga osilgan argʻimchoqqa gullardan falloslar ham ilishadi. Argʻimchoq uchish Aletida[6] („daydi“) yoki Ayora[7] (qadimgi yunoncha: Ἐώρα „arqon“, Αἰώρα „belanchak“)[8] deyilgan.
1876-yilda kashf etilgan asteroid (163) Erigona nomi bilan atalgan.
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Эригона“,Мифы народов мира : В 2 т, 2-е изд., М.: Издательство малого предприятия «Останкино», 1992 — 666 bet. ISBN 5-85270-072-X.
- ↑ Псевдо-Аполлодор. Mifologicheskaya biblioteka III 14, 7
- ↑ Овидий. Metamorfozi. VI 125
- ↑ Nonn. Deyaniya Dionisa. XLVII, 222
- ↑ Gigin. Mifi 130; Gigin. Astronomiya. II 25, 2
- ↑ Serviy. Kommentariy k „Georgikam“ Vergiliya II 389 // Kommentariy D. O. Torshilova v kn. Гигин. Мифы, 2-е изд., испр., Античная библиотека, Алетейя, 2000 — 162 bet. ISBN 5-89329-198-0. ; Perviy Vatikanskiy mifograf I 19
- ↑ ΜΟΥΣΕΙΟΝ : Профессору Александру Иосифовичу Зайцеву ко дню семидесятилетия. Сборник статей. Издательство Санкт-Петербургского Университета, 1997 — 49 bet. ISBN 5-288-01652-6.
- ↑ Кереньи, Карл. Дионис : прообраз неиссякаемой жизни. М.: Научно-исследовательский центр «Ладомир», 2007 — 108 bet. ISBN 978-5-94451-044-0.