Axinoama

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Axinoama (Axinoam; Ahinoam[1]; qadimgi ivrit: אחינעם‎ qadimgi ivrit: אחינעם‎ „inoyatning ukasi“; lotincha: Ahinoam) ― Eski Ahd rivoyatidagi ikki ayolning ismi: shoh Shoulning yagona xotini va shoh Dovudning ikkinchi xotini. Baʼzi tadqiqotchilar ular bir xil odam boʻlishi mumkinligini taʼkidlaydilar[2][3].

Soulning xotini[tahrir | manbasini tahrirlash]

Axinoama — Oximaasning qizi (Aximaas, „gʻazabning ukasi“) va shoh Shoulning xotini (1Tsar. 14:50)[4].

Dovudning xotini[tahrir | manbasini tahrirlash]

Oxinoama — Dovudning xotinlaridan biri, Yizrillik ayol (1Tsar. 25:43).

Kelib chiqishi

Izreyel (Nav. 15:56) — Iudina qabilasining janubiy qismidagi shahar nomi, Dovudning xotini, Amnoning onasi Oxinoamaning tugʻilgan joyi (I Shoh. XXV, 43 va boshqalar.); Izreyel vodiysining markazi.

Dovudning birinchi xotini Axinoama chiqqan Izreyel, Yahudiya platosining sharqiy qismida yotardi (Josh., 15, 56; I Shom., 25, 43; 27, 3 va boshqalar.). Bu shaharning nomi Iudina qabilasining nasabnomasida ham Etam otasining oʻgʻillaridan birining nomi sifatida uchraydi (I kitob. Solnoma, 4, 3), shundan xulosa qilish mumkinki, yoki bu shaharning butun aholisi yoki hech boʻlmaganda koʻp qismi Etama jinsiga tegishli edi[5].

Asira

Axinoama Dovudning boshqa xotini Obigayl bilan birga amelekliklar tomonidan qamal qilingan Ziklag (Tsiklag) shahridan olib ketilgan edi, ammo Dovud oʻgʻirlab ketuvchilarni quvib, xotinlarini ozod qildi (I Shoh., 27, 3, 6; 30)., 2, 18).

Amnonning onasi

Axinoama Dovudning Xevronda tugʻilgan toʻngʻich oʻgʻli Amnoʻnning onasi edi (2Tsar. 3:2)[6].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Синодальный перевод
  2. Jon D. Levenson, "1 Samuel 25 as Literature and History, " CBQ 40 [1978] 27.
  3. Ахиноам // Еврейская энциклопедия Брокгауза и Ефрона. — СПб., 1908—1913.
  4. Ахиноама // Библейская энциклопедия архимандрита Никифора. — М., 1891—1892.
  5. Изреель // Библейская энциклопедия архимандрита Никифора. — М., 1891—1892.
  6. Изреель // Еврейская энциклопедия Брокгауза и Ефрона. — СПб., 1908—1913.