Antinoy byusti, Ermitaj
Ermitajdagi Antinoy — Dionis byusti — bu Rim imperatori Adrian Antinoyning favoriti va sevimli xudosi Dionis qiyofasidagi, boshida tok novdasidan gulchambari bor, marmardan yasalgan ulkan haykaltaroshlik portretidir.
Antinoy-Dionis byusti markiz Kampana kollektsiyasidan olingan boʻlib, u Tivolidagi Adrian villasi qazilmalaridan topilgan. Tanqidchilar haykalni ushbu toʻplamning eng yaxshi buyumlaridan biri, „sof uslubdagi antiq“ deb atashgan va Vatikandagi Antinoy Braski bilan solishtirishadi[1]. Kampana vayron boʻlganidan keyin Antinoy-Dionis byusti imperator Aleksandr II tomonidan sotib olingan va 1861-yilda Ermitajga olib ketilgan. U yerda ham muzeyning eng muhim eksponatlaridan biriga aylangan[2][3].
Antinoyning byusti topilganda, bosh kiyimi yoʻq edi, lekin mahkamlash uchun marmardan burgʻulangan teshiklar uning avval mavjudligini koʻrsatadi. Oʻtmishda bu Dionisning gulchambari yoki bronza yoki undan qimmatroq metalldan yasalgan Osiris toji boʻlgan deb taxmin qilinadi. XIX asrning restavratorlari bronzadan tok novdasi gulchambarini yasaganlar [1]. Oʻsimlik elementiga qoʻshimcha ravishda, ular haykalni tiklash vaqtida tanasini va bosh suyagining yuqori qismini toʻliq qoʻshishgan. Antinoy-Dionisning boshi Adrianning favoritining barcha anʼanaviy ikonografik xususiyatlariga ega: bir oz egilgan bosh, yumaloq yuzning qatʼiy ifodalari, katta tarqoq sochlar, katta qirraburun, muloyim lablar, qalin tekis qoshlar, koʻzlarning xayolparast, sust, gʻamgin ifodasi[4][5][6][7].
Yana qarang[tahrir | manbasini tahrirlash]
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ 1,0 1,1 Henry d'Escamps 1862.
- ↑ {{{заглавие}}}.
- ↑ {{{заглавие}}}.
- ↑ Карл Вёрман. „II. Искусство времен Римской империи. Скульптура“,. История искусства всех времён и народов. СПб.: Просвещение, 1919.
- ↑ Н. Н. Бритова, Н. М. Лосева, Н. А. Сидорова. „Портрет времени Адриана“,. Римский скульптурный портрет. М.: Искусство, 1975 — 58—59 bet.
- ↑ Бритова Н. Н. „Искусство Римской империи 2 в. н. э.“,. Всеобщая история искусств. М.: Искусство, 1956.
- ↑ Andoza:Нп5.. — 249 bet. ISBN 1108078109, ISBN 9781108078108.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Henry d'Escamps. „Antinoüs“,. Description des marbres antiques du musée Campana à Rome. Goupy et Cie, 1862 — 90 bet.
Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- „Предметы. Бюст Антиноя-Диониса (ГР-4220)“ (ru). Эрмитаж. Qaraldi: 2020-yil 20-mart.