Surrealistik musiqa

 

Surrealistik musiqa - bu kutilmagan surrealizm texnikalaridan foydalanadigan musiqa. Teodor V. Adornoning mulohazalariga qaraganda, Maks Peddison syurrealistik musiqani “uning tarixan qadrsizlangan qismlarini montajga oʻxshash tarzda yonma-yon qoʻyib, ularga yangi estetik birlik doirasida o'zgacha ma’nolar berishga imkonini yaratadigan musiqa” deb ta’riflaydi. Anne LeBaron avtomatizmni, jumladan improvizatsiya va kollajni musiqiy surrealizmning asosiy uslublari sifatida keltiradi. Uaytsellning so'zlariga ko'ra, Paddison Adornoning 1930-yildagi "Reaksiya va Fortschritt" inshosidan iqtibos keltiradi: "Syurrealistik kompozitsiya qadrsizlangan vositalardan foydalanganidek, u ularni qadrsizlangan vositalar sifatida ishlatadi va o'lgan paytda paydo bo'lgan "janjal" dan o'z xulosasini oladi va birdan tiriklar orasida paydo bo'ldi".

Ilk syurrealistik musiqa

1920-yillarda bir nechta bastakorlar syurrealizm yoki syurrealistik harakatdagi shaxslardan ta'sirlangan. Bu davrda syurrealizmga katta qiziqish bildirgan ikki bastakor Erik Sati va Jorj Anteyl edi. Erik Sati Guillaume Apollinairening syurrealizm atamasini yaratishiga sabab boʻlgan parad baletining partiturasini yozgan.Jorj Anteyl shunday yozadi - “Syurrealizm harakati eng boshidanoq men uchun qiziq bo'lgan. Uning manifestlaridan birida barcha musiqalar favqulotda ajoyib ekani ta'kidlangan". Hannah Lewisning fikriga ko'ra Ilk syurrealistik musiqa kino bilan bog'liq bo'lgan;

Rene Klerning "Entr'acte" filmi uchun sauntrekt qilib olingan "Entr'acte" musiqasi o'z davrining eng mashhur dastlabki film partituralaridan biri bo'lgan. 1924-yilda "Suédois baletlari" tomonidan ijro etilgan "Relâche" baleti rasmi dadaist rassom Frensis Pikabiyaning dadaizm aks etgan asarlaridan biri edi. Filmda ham g'ayrioddiy qarama-qarshiliklar va tushlar mantig'i aks etgan bo'lib, ba'zilar filmni va qo'shimcha ravishda Satini syurrealistik deb hisoblashadi".

Manbalar

Manbalar