Oltin soch qutqaruvchisi

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

"Oltin soch qutqaruvchisi"—XIII asrning birinchi choragida yaratilgan ikona boʻlib, (bir qator sanalarda — taxminan 1200-yil[1]) Masih Xalki ikonografiyasida Iso Masihning mantiya bilan tasviri.

Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Ikonaning kelib chiqishi maʼlum emas. Turli mualliflar buni Novgorod, Rostov-Suzdal, Yaroslavl piktogramma maktablari bilan bogʻlashadi. Akademik V. N. Lazarevga koʻra, bu provinsial Vizantiya namunalariga taqlid[2] va Yaroslavl yodgorliklari doirasiga kiradi[3].

Ikona Moskva Kremlining Uspenskiy soborida joylashgan. Uning u yerga qachon va qayerdan kelgani nomaʼlum. V. N. Lazarev uni Ivan IV Grozniy[3] olib kelgan boʻlishi mumkinligini taxmin qiladi. Sobor inventarlarida u faqat 18-asrning boshlaridan boshlab tilga olinadi, oldingi hujjatlarda uni boshqa „osmilistik piktogrammalar“ orasida aniqlab boʻlmaydi[4].

Ikonografiya[tahrir | manbasini tahrirlash]

Ikona yomon holatda saqlangan: koʻp sonli yoʻqotishlar va fonning va Iso yuzining tirnalishi.

Iso Masih ikonada yelka kengligida va halosiz tasvirlangan va uning yelkalari ikki tomondan deyarli butunlay kesilgan. Isoning boshi orqasida yashil xoch bor. U kiyim va fon kabi oltin medalyonlar bilan bezatilgan. Isoning sochlari oltin assist bilan ishlangan (ikona oʻz nomini shundan olgan). Masihning boshi yengil burilib turibdi, nigoh yuqoriga va yon tomonga qaratilgan[5].

Ikonaning chetiga yozuvlar yozilgan boʻlib, ulardan baʼzilari saqlanib qolgan:[4]

  • chap chetida — „TINCHLIK SIZGA“; qoʻshimcha oʻqib boʻlmaydigan: … „V“ … „IAN“ … „TVO“ …;
  • yuqori va oʻng chetlarida Yuhanno Xushxabaridan iqtibos (8:12): Men dunyoning nuriman. Kim menga ergashsa, u zulmatda yurmaydi, balki hayot nuriga ega boʻladi;
  • pastki chetidagi yozuvni oʻqib boʻlmaydi.

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Иконы Успенского собора Московского Кремля. XI — начало XV века. Каталог. Северный паломник, 2007 — 86-91 bet. 
  2. Лазарев В. Н..  История византийской живописи, М., 1947 — 181 bet. 
  3. 3,0 3,1 Лазарев В. Н.. Русская иконопись от истоков до начала XVI века. М.: Искусство, 2000 — 168 bet. 
  4. 4,0 4,1 „Спас Златые Власы. Икона. Начало XIII века. Государственные музеи Московского Кремля“. 2016-yil 4-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2011-yil 23-yanvar.
  5. Толстая Т. В.. Успенский собор, М., 2008 — 137-138 bet. ISBN 978-5-88678-189-2.