Emine xatun

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Emine xatun
Tavalludi -
Vafoti -
Usmoniylar imperiyasi
Turmush oʻrtogʻi Mehmed I
Bolalari Murod II
Otasi Suli Shabanbek yoki Mehmedbey

Emine xatun — beylik hukmdori Dulkadirogʻullarning qizi, Usmonli sultoni Mehmed I ning xotini, Sulton Murod II ning onasi[1].

Biografiya[tahrir | manbasini tahrirlash]

Kelib chiqishi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Emine Marashda tugʻilgan va beklik hukmdori Dulkadirogʻullarining qizi edi. Boʻstonzade Emineni „yulduzdek sof va benuqson“ deb taʼriflagan. Beylarning qaysi biri uning otasi boʻlganligi haqida tarixchilarda munozara bor. E.Zambuara, F.Babinger, E.Alderson va I.Uzuncharshili kabi tarixchilarnning fikriga koʻra, Suli Shaban Bey uning otasi boʻlish ehtimoli koʻproq edi. Ch.Improvingning yozishicha, Suli bek uning otasi edi. N.Sakaoʻgʻli otaning Nosireddin Mehmed Bey yoki, baʼzi ehtimollarga koʻra, Suli ekanligini yozgan. Tarixchilar R.Junanch, Y.Mordtman va K.Imber Mehmed Bey Eminening otasi ekanligiga shubha qilmaganlar[2].

Nikoh[tahrir | manbasini tahrirlash]

Emine va Mehmedning turmush qurish vaqti ham bahs mavzusi. Emine kelin boʻlib qayerga — Amasiya yoki Bursaga kelgani ham maʼlum emas, chunki yilnomachilarda toʻy haqida maʼlumot yoʻq, Neshri faqat sovchilarni tilga olgan. Nishan haqida shunday yozgan edi: „U (Mehmed Chelebiy) Tokatda yeb-ichganida Dulkaduroʻgʻlidan elchi keldi. Biz bir-birimiz bilan uzoq gaplashdik va dushmanlikni tugatishga qaror qildik. Ular yarashishdi. Keyin Sulton qizi Dulkadaroʻgʻli bilan unashtiriladi. U boy sovgʻalar va nikoh uzugini olib keldi“. E.Alderson unashtiruv Boyazid Dulqodirni zabt etgan 1399-yilda sodir boʻlgan deb hisoblagan, biroq nikoh keyinroq, yaʼni 1404-yilda Mehmedning mavqei barqarorlashganidan keyin tuzilgan[3]. Ayrim tarixchilar nikohni oʻz vaqtida 1403-yilda, Mehmed Chelabiy Boyazidning sobiq mulklarining bir qismini markazi Anqarada boshqara boshlagan va Chamurlu jangida ukasi Isoni magʻlub etgan bilan bogʻlashadi. Nikoh Mehmed Chelebiy bilan qoʻshini otlari va chavandozlari bilan mashhur boʻlgan Dulqodirogʻullari bekining ittifoqiga muhr bosdi. Bu ittifoq Mehmed Chalabiyga Iso Chalabiyni yengishga imkon berdi. Dulqodir bekiga Mehmed bilan ittifoq kerak edi, chunki Dulkadirogʻlar mamluklar bilan chegara urushlarini olib borishgan. Beylik hukmdorlari Xalil va Suliy mamluklar tomonidan uyushtirilgan qotilliklar qurboniga aylangan, Nosiriddin Mehmed esa oʻz ittifoqchilarini qidirgan[4]. Emine Xotunning vafot etgan sanasi va joyi, qayerda dafn etilgani haqida maʼlumot yoʻq[5].

Bolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

Uning farzandlari borligi haqida aniq maʼlumot yoʻq. Bu borada turli qarashlar mavjud. E.Alderson va H.Louri, Emine 1403 yoki 1404-yildada tugʻilgan Murod II ning onasi edi. Murod 1421-yilda sulton boʻldi. Entoni Alderson, Emine oʻgʻlining taxtga oʻtirishidan oldin vafot etganini taxmin qildi. Ammo baʼzi tarixchilar Murodning Emine oʻgʻli ekanligiga qoʻshilmaydilar. H.Louri Inaljik Murodning xotini Mehmed emas, balki onasini kanizak deb bilgan. Turk tarixchisi H.Husameddin (H.Husameddin) „Tarixi Amasiya“ kitobida Murodning onasini aslzoda turk ayoli — Divitdor Ahmed poshoning qizi Shehzoda Xotun deb atagan[6].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. MORDTMANN J. H. Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Leiden: BRILL, 1991 — 239—240 bet. 12-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  2. Мехмед Нешри. Огледало на света: История на османския двор (ruscha). ОФ, 1984. 12-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  3. Kastritsis Dimitris J. The Sons of Bayezid: Empire Building and Representation in the Ottoman Civil War of 1402-1413 (inglizcha). BRILL, 2007. ISBN 9789004158367. 12-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  4. Uzunçarşılı İsmail Hakkı. Anadolu beylikleri ve Akkoyunlu, Karakoyunlu devletleri (turkcha). Türk Tarih Kurumu Basımevi, 1969 — 169—175 bet. 12-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  5. Süreyya Mehmed Bey. Sicill-i Osmani (turkcha). Istanbul: Tarih Vakfi Yurt Yayınlar, 1996 — 15 bet. ISBN 975-333-049-5, 975-333-038-3. 12-avgust 2022-yilda qaraldi. 
  6. Uluçay M. C. Padişahların Kadınları ve Kızları (turkcha), 2001. ISBN 978-975-437-840-5.