Natascha Kampusch
| Natascha Kampusch | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
17-fevral 1988-yil Vena, Avstriya |
| Fuqaroligi | Avstriya[1] |
| Veb-sayti | kampusch.com |
Natascha Maria Kampusch (talaffuzi: „Natasha Mariya Kampush“, 1988-yil 17-fevralda tugʻilgan) avstriyalik yozuvchi va sobiq tok-shou boshlovchisi. 10 yoshida, 1998-yil 2-martda Wolfgang Priklopil tomonidan oʻgʻirlab ketilgan va 2006-yil 23-avgustda qochib ketgunga qadar sakkiz yildan koʻproq vaqt davomida yashirin yertoʻlada ushlab turilgan. Qochib ketgach, Priklopil yaqin atrofdagi bekatda poyezd oldidan oʻtib, oʻz joniga qasd qildi. U oʻzining sinovlari haqida „3096 days“ (2010) kitobini yozdi, keyinchalik u kitob 2013-yilda nemis filmi „3096 days“ga moslashtirildi.
Yoshligi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Kampuschni onasi Brigitta Sirni (niyasi Kampusch) va otasi Ludwig Koch Vena shahrida tarbiyalagan. Kampuschning oilasida ikkita katta yoshli opa-singil va besh nafar jiyan va jiyan bor edi. Kampusch hali bolaligida Sirny va Koch ajralishdi va oʻgʻirlab ketilganidan keyin batamom ajrashishdi. Kampusch ikkalasi bilan vaqt oʻtkazdi va oʻgʻirlanishidan bir kun oldin Koch bilan taʼtildan onasining uyiga qaytdi[2][3]. Oʻgʻirlab ketilgan paytda u Brioschiweg boshlangʻich maktabining oʻquvchisi edi[4].
Uy[tahrir | manbasini tahrirlash]
Kampusch qamoqqa olingan uy Ikkinchi jahon urushidan keyin Priklopilning bobosi Oskar Priklopil tomonidan qurilgan[5]. Sovuq urush davrida Oskar va uning oʻgʻli Karl Kampuschning yertoʻladagi qamoqxonasining kelib chiqishi boʻlgan bomba boshpanasini qurdilar. Priklopil 1984-yilda buvisining vafotidan keyin uyni egallab oldi.
Kampusch endi qamoqqa olingan uyning egasi boʻlib, „Bu gʻalati ekanligini bilaman — endi men hech qachon yashashni istamagan uyim uchun elektr energiyasi, suv va soliqlar uchun toʻlashim kerak“, dedi. Xabar qilinishicha, u uyni Priklopilning mulkidan daʼvo qilgan, chunki uni vandallardan va vayron qilishdan himoya qilishni xohlagan. U qochib ketganidan keyin u yerga tashrif buyurganini ham taʼkidladi[6]. Uning qochib ketganining uch yilligi yaqinlashganda, u uyning doimiy mehmoniga aylangani va uni tozalash bilan shugʻullangani maʼlum boʻldi[7].
2010-yil yanvar oyida Kampusch bu uyni saqlab qolganini, chunki bu uning shakllanishi davrining katta qismi boʻlganini aytdi va agar u sotilsa, yertoʻlani toʻldirishini va u hech qachon yoʻqolgan uchun dahshatli muzeyga aylanmasligini aytdi. 2011-yilda yertoʻla toʻldirilgan[8].2007-yil holatiga koʻra Kampusch hali ham uyning egasi edi[9].
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ (unspecified title)
- ↑ Boyes, Roger. „Natascha: I ignored omens on day of my kidnap“. Times Online (7-sentabr 2006-yil). Qaraldi: 7-sentabr 2006-yil.
- ↑ „Entführer täuschte Lösegeld-Erpressung vor“ (olmoncha). Der Spiegel Online (30-avgust 2006-yil). 2-sentabr 2006-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 8-sentabr 2006-yil.
- ↑ „Normaler Schulbeginn vor ehemaliger Schule“ (de-AT). ORF (4-sentabr 2006-yil). Qaraldi: 1-iyun 2021-yil.
- ↑ Patrick Foster. „The silence of the lamb“. The Times. Qaraldi: 10-dekabr 2006-yil.
- ↑ „Kidnap Victim Owns Her House of Horrors“. Sky News (15-may 2008-yil). 2013-yil 6-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 6-mart 2021-yil.
- ↑ „Kampusch to auction off horror house items – Panorama – Austrian Times“. 2012-yil 19-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 15-sentabr 2009-yil.
- ↑ „Natascha Kampusch – 10 Years after her dramatic Escape“. YouTube. 2022-yil 27-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 27-oktabr 2022-yil.
- ↑ Harding. „Natascha Kampusch: I still visit house where I was kept as sex slave for 8 years“. mirror (17-aprel 2017-yil). Qaraldi: 17-noyabr 2021-yil.