Alloh: Versiyalar orasidagi farq

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Kontent oʻchirildi Kontent qoʻshildi
Xatoni to'g'riladm
Teglar: Mobil qurilma orqali Mobil sayt orqali
Qisqatmalar to'liqlashtirilib, imloviy xatolar tuzatildi. Vallohi alam!
Teglar: Mobil qurilma orqali Mobil sayt orqali
Qator 2: Qator 2:


<!-- Bot tomonidan qoʻshilgan matn boshi -->
<!-- Bot tomonidan qoʻshilgan matn boshi -->
'''Alloh''' ([[arab]], "al-iloh" – ilohiy kuch, xudo), Olloh – islom dinida butun mavjudotni yaratgan oliy ilohiy kuch; xudoning nomi. Keyingi yillardagi adabiyotlarda mahalliy talaffuzga moslab Olloh shaklida ham qo‘llanib kelingan. Odatda A.ga taolo (ulug‘, oliy) sifati qo‘shib aytiladi.Shimoliy [[Arabiston]]da istiqomat qilgan Samud qabilasining ibodatgohidan topilgan [[Milodiy yil|mil]]. 2–3-asrlarga tegishli yozuvda aytilishicha, o‘sha paytda ularning bosh xudosi – A. bo‘lgan. Boshqa shimoliy arab (safoviy) yozuvida "hollo" so‘zi uchraydi-ki, bu yerda "ho" hozirgi zamon arab adabiy tilidagi aniqlik artikli "al"ning o‘rnini bosadi. A. islom yoyilishi arafasida ba’zi arablarning, xususan, Makka axlining va asl musulmonlarning yagona xudosi bo‘lgan, degan fikr ham bor. Dastlab A. so‘zi ma’no jihatidan "Iloh" (xudo) va "rabb" (tarbiyachi,parvardigor, ega) so‘zlaridan farq qilmagan. Bunga Muhammadning otalari Abdulloh ismida bo‘lganlari dalildir. Qad. rimliklarda [[Yupiter]], yunonlarda [[Zevs]], [[yahudiy]]larda [[Yaxve]], [[slavyan]]larda Perun, [[turk]]iy [[til]]li [[xalq]]larda esa Tangri bosh xudo hisoblangan. Binobarin yakka xudoga e’tiqod qilish (qarang Tavhid) islomdan ancha ilgari boshlan-gan. Bevosita islom yoyilishi arafasida o‘zlarini Ibrohim (as)ga mansub deb bilgan haniflar arab qabilalarini o‘z sanamlaridan voz kechishga va yagona A. (Iloh)ga e’tiqod qilishga da’vat etganlar. Ko‘pxudolikni rad etib, aynan shu Ibrohim(as) va boshqa ulug‘ ajdodlarning yak-kaxudolik diniga qaytishni arablar ora-sida astoydil targ‘ib qilishga kirishish Muhammadga birinchi bor vahiy kelgan yil – 610 yildan bosh-langan.Islom diniga binoan A.– yakkayu yagona xudo, olamning yaratuvchisi va qiyomat kunining egasi. U Muhammadni insoniyatga o‘zining so‘nggi elchisi sifatida yuborgan. Is-lomning eng asosiy talabi hisoblangan kalimai shahodat "Lo iloha illalohu Muhammadun rasululloh" ("A.dan boshqa iloh yo‘q, Muhammad – A.ning payg‘ambari"), deb uqtiradi. Islomga ko‘ra, Qur’on Muhammadga nozil qilingan A.ning so‘zidir. Qur’oni ka-rimda A.ning yagonaligi va buyukligi juda ko‘p bor ta’kidlanadi. Shuningdek Qur’onda doimo A.ning mukammalligi, qodirligi va ulug‘ligi haqida gapirila-di. A. "alim", ya’ni biluvchidir, u bo‘lib utgan ishlarni, endi bo‘ladigan ishlar-ni, xoh katta, xoh kichik, barchasini bi-ladi; A. "murid", ya’ni xohlaguvchidir – dunyodagi ishlarning har biri A. ta-oloning irodasi va xohishi ila bo‘ladi, u xohlagan ish bo‘lmay qolmas va xox-lamagan ish aslo bo‘lmas; A. "qadir", ya’ni har ishga qudrati yetuvchidir; A. "basir", ya’ni ko‘ruvchi – yer va osmon-dagi, qorong‘u va yorug‘dagi, katta va kichik narsalarning barchasini ko‘radi; A. "sami’", ya’ni eshituvchi – qattiq bo‘lsin, sekin bo‘lsin har qanday ovozlarni eshitadi; A. "mutakallim", ya’ni so‘zlaguvchi – Qur’oni karimdagi barcha oyatlar, shuningdek Tavrot, Injil, Za-bur kitoblari A. taoloning so‘zidir; A. "mukavvin", ya’ni bo‘ldirguvchi – dunyo-dagi barcha narsalar uning bo‘ldirmog‘i ila bo‘lgandir; A. "rabbun", ya’ni tar-biya qiluvchi – barcha jonli va jonsiz narsalarni tarbiya qiladi; A. taolo "odil", ya’ni to‘g‘rilik qiluvchi – har bir hukmni va har bir ishni to‘g‘rilik ila qiladi, hech kimga jabr va zulm qilmaydi. U rahmdil, mehribon va kechirimli. Odamlar butunlay unga itoat etishlari (islomga kirishlari), xudodan qo‘rqib vijdonli bo‘lishlari, barcha nar-sada A.ga va uning irodasiga ishonishlari lozim. A. o‘zi xohlagan paytda yerdagi barcha narsani barbod etadi, o‘liklarni tiriltiradi va ularni o‘z huzuriga hukm qilish uchun yig‘adi; u yerda har kishining qilgan amaliga ko‘ra jahannam (do‘zax) azobiga duchor qiladi yoki jannat bilan mu-kofotlaydi.A. haqidagi ta’limot musulmon dini va ilohiyot fanining asosi bo‘lib qoldi. A. tabiatining turli qirralari hadislarda, tafsir va ilohiyotga oid maxsus asarlarda tilga olinib, tushun-tirildi. Shunga ko‘ra, Uning sifatlari inson sifatlaridan tubdan farq qiladi. Ba’zi ulamolar fikricha, A. taoloning zoti va sifatlari to‘g‘risida chuqur baxs yuritish shar’an man etiladi. A. biror narsaga o‘xshatilmaydi va biror narsa ham A.ga o‘xshatilmaydi.A.ning ilohiy sifatlari Qur’oni karimda tilga olingan 99 ismida yaqqol ko‘rinadi ( q. [[Al-asmo al-husno)]].A. bilan odamlarning o‘zaro munosa-batlari muammosi islomdagi ikki oqim – sunniylik va shialik o‘rtasidagi farqlanishning asosini tashkil etadi. 356Sunniylar Muhammad vafotidan so‘ng A. bilan odamlar o‘rtasidagi bevosita aloqa to‘xtab qolgan deb hisoblaydilar. Shialar esa bu aloqa imomlar orqali da-vom etmoqda, deb biladilar.Hamidulla Karomatov, Abdulaziz Mansur.<ref>[[OʻzME]]. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil</ref>
'''Alloh''' ([[arab]], "al-iloh" – ilohiy kuch, xudo), Olloh – islom dinida butun mavjudotni yaratgan oliy ilohiy kuch; xudoning nomi. Keyingi yillardagi adabiyotlarda mahalliy talaffuzga moslab Olloh shaklida ham qo‘llanib kelingan. Odatda Allohga "taolo" (ulug‘, oliy) sifati qo‘shib aytiladi.Shimoliy [[Arabiston]]da istiqomat qilgan Samud qabilasining ibodatgohidan topilgan [[Milodiy yil|mil]]. 2–3-asrlarga tegishli yozuvda aytilishicha, o‘sha paytda ularning bosh xudosi – Alloh bo‘lgan. Boshqa shimoliy arab (safoviy) yozuvida "hollo" so‘zi uchraydiki, bu yerda "ho" hozirgi zamon arab adabiy tilidagi aniqlik artikli "al"ning o‘rnini bosadi. Alloh islom yoyilishi arafasida ba’zi arablarning, xususan, Makka axlining va asl musulmonlarning yagona xudosi bo‘lgan, degan fikr ham bor. Dastlab Alloh so‘zi ma’no jihatidan "Iloh" (xudo) va "rabb" (tarbiyachi,parvardigor, ega) so‘zlaridan farq qilmagan. Bunga Muhammad(s.a.v)ning otalari Abdulloh ismida bo‘lganlari dalildir. Qad. rimliklarda [[Yupiter]], yunonlarda [[Zevs]], [[yahudiy]]larda [[Yaxve]], [[slavyan]]larda Perun, [[turk]]iy [[til]]li [[xalq]]larda esa Tangri bosh xudo hisoblangan. Binobarin, yakka xudoga e’tiqod qilish (qarang Tavhid) islomdan ancha ilgari boshlangan. Bevosita islom yoyilishi arafasida o‘zlarini Ibrohim (a.s)ga mansub deb bilgan haniflar arab qabilalarini o‘z sanamlaridan voz kechishga va yagona Alloh (Iloh)ga e’tiqod qilishga da’vat etganlar. Ko‘p xudolikni rad etib, aynan shu Ibrohim(a.s) va boshqa ulug‘ ajdodlarning yakka xudolik diniga qaytishni arablar ora-sida astoydil targ‘ib qilishga kirishish Muhammad(s.a.v)ga birinchi bor vahiy kelgan yil – 610 yildan boshlangan.Islom diniga binoan Alloh– yakkayu yagona xudo, olam va koinotning yaratuvchisi va qiyomat kunining egasidir. U Muhammad(s.a.v)ni insoniyatga o‘zining so‘nggi elchisi sifatida yuborgan. Islomning eng asosiy talabi hisoblangan kalimai shahodat "La ilaha illalohu Muhammadun rasululloh" ("Allohdan boshqa iloh yo‘q, Muhammad(s.a.v) Allohning payg‘ambaridir"), deb uqtiradi. Islomga ko‘ra, Qur’on Muhammad(s.a.v)ga nozil qilingan Allohning so‘zidir. Qur’oni Karimda Allohning yagonaligi va buyukligi alohida ta’kidlanadi. Shuningdek Qur’oni Karimda Allohning mukammalligi,99 oliy sifat egasiligi, qodirligi va ulug‘ligi haqida gapiriladi. Alloh "alim", ya’ni biluvchidir, u bo‘lib o'tgan ishlarni, endi bo‘ladigan ishlarni, xoh katta-xoh kichik, barchasini biladi; Alloh "murid", ya’ni xohlaguvchidir – dunyodagi ishlarning har biri Alloh taoloning irodasi va xohishi ila bo‘ladi, u xohlagan ish bo‘lmay qolmas va xoxlamagan ish aslo bo‘lmas; Alloh "qodir", ya’ni har ishga qudrati yetuvchidir; Alloh "basir", ya’ni ko‘ruvchi – yer va osmondagi, qorong‘u va yorug‘dagi, katta va kichik narsalarning barchasini ko‘radi; Alloh "sami’", ya’ni eshituvchi – qattiq bo‘lsin, sekin bo‘lsin har qanday ovozlarni eshitadi; Alloh "mutakallim", ya’ni so‘zlaguvchi – Qur’oni karimdagi barcha oyatlar, shuningdek Tavrot, Injil, Za-bur kitoblari Alloh taoloning so‘zidir; Alloh "mukavvin", ya’ni bo‘ldirguvchi – dunyodagi barcha narsalar uning bo‘ldirmog‘i ila bo‘lgandir; Alloh "rabbun", ya’ni tarbiya qiluvchi – barcha jonli va jonsiz narsalarni tarbiya qiladi; Alloh taolo "odil", ya’ni to‘g‘rilik qiluvchi – har bir hukmni va har bir ishni to‘g‘rilik ila qiladi, hech kimga jabr va zulm qilmaydi. U rahmdil, mehribon va kechirimli zotdir. Insonlar butunlay unga itoat etishlari (islomga kirishlari), xudodan qo‘rqib vijdonli bo‘lishlari, barcha narsada Allohga va uning irodasiga ishonishlari lozim. Alloh o‘zi xohlagan paytda yerdagi barcha narsani barbod etadi, o‘liklarni tiriltiradi va ularni o‘z huzuriga hukm qilish uchun yig‘adi; u yerda har kishining qilgan amaliga ko‘ra jahannam (do‘zax) azobiga duchor qiladi yoki jannati bilan mukofotlaydi.Alloh haqidagi ta’limot musulmon dini va ilohiyot fanining asosi bo‘lib qoldi. Alloh tabiatining turli qirralari hadislarda, tafsir va ilohiyotga oid maxsus asarlarda tilga olinib, tushuntiriladi. Shunga ko‘ra, Uning sifatlari inson sifatlaridan tubdan farq qiladi. Ba’zi ulamolar fikricha, Alloh taoloning zoti va sifatlari to‘g‘risida chuqur bahs yuritish shar’an man etiladi. Alloh biror narsaga o‘xshatilmaydi va biror narsa ham Allohga o‘xshatilmaydi. Allohning ilohiy sifatlari Qur’oni karimda tilga olingan 99 ismida yaqqol ko‘rinadi ( q. [[Al-asmo al-husno)]]. Alloh bilan odamlarning o‘zaro munosabatlari muammosi islomdagi ikki oqim – sunniylik va shialik o‘rtasidagi farqlanishning asosini tashkil etadi.Sunniylar Muhammad(s.a.v) vafotidan so‘ng Alloh bilan odamlar o‘rtasidagi bevosita aloqa to‘xtab qolgan deb hisoblaydilar. Shialar esa bu aloqa imomlar orqali davom etmoqda, deb biladilar.Hamidulla Karomatov, Abdulaziz Mansur.<ref>[[OʻzME]]. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil</ref>
<!-- Bot tomonidan qoʻshilgan matn oxiri -->
<!-- Bot tomonidan qoʻshilgan matn oxiri -->



8-Aprel 2020, 22:00 dagi koʻrinishi

Alloh (arab, "al-iloh" – ilohiy kuch, xudo), Olloh – islom dinida butun mavjudotni yaratgan oliy ilohiy kuch; xudoning nomi. Keyingi yillardagi adabiyotlarda mahalliy talaffuzga moslab Olloh shaklida ham qo‘llanib kelingan. Odatda Allohga "taolo" (ulug‘, oliy) sifati qo‘shib aytiladi.Shimoliy Arabistonda istiqomat qilgan Samud qabilasining ibodatgohidan topilgan mil. 2–3-asrlarga tegishli yozuvda aytilishicha, o‘sha paytda ularning bosh xudosi – Alloh bo‘lgan. Boshqa shimoliy arab (safoviy) yozuvida "hollo" so‘zi uchraydiki, bu yerda "ho" hozirgi zamon arab adabiy tilidagi aniqlik artikli "al"ning o‘rnini bosadi. Alloh islom yoyilishi arafasida ba’zi arablarning, xususan, Makka axlining va asl musulmonlarning yagona xudosi bo‘lgan, degan fikr ham bor. Dastlab Alloh so‘zi ma’no jihatidan "Iloh" (xudo) va "rabb" (tarbiyachi,parvardigor, ega) so‘zlaridan farq qilmagan. Bunga Muhammad(s.a.v)ning otalari Abdulloh ismida bo‘lganlari dalildir. Qad. rimliklarda Yupiter, yunonlarda Zevs, yahudiylarda Yaxve, slavyanlarda Perun, turkiy tilli xalqlarda esa Tangri bosh xudo hisoblangan. Binobarin, yakka xudoga e’tiqod qilish (qarang Tavhid) islomdan ancha ilgari boshlangan. Bevosita islom yoyilishi arafasida o‘zlarini Ibrohim (a.s)ga mansub deb bilgan haniflar arab qabilalarini o‘z sanamlaridan voz kechishga va yagona Alloh (Iloh)ga e’tiqod qilishga da’vat etganlar. Ko‘p xudolikni rad etib, aynan shu Ibrohim(a.s) va boshqa ulug‘ ajdodlarning yakka xudolik diniga qaytishni arablar ora-sida astoydil targ‘ib qilishga kirishish Muhammad(s.a.v)ga birinchi bor vahiy kelgan yil – 610 yildan boshlangan.Islom diniga binoan Alloh– yakkayu yagona xudo, olam va koinotning yaratuvchisi va qiyomat kunining egasidir. U Muhammad(s.a.v)ni insoniyatga o‘zining so‘nggi elchisi sifatida yuborgan. Islomning eng asosiy talabi hisoblangan kalimai shahodat "La ilaha illalohu Muhammadun rasululloh" ("Allohdan boshqa iloh yo‘q, Muhammad(s.a.v) Allohning payg‘ambaridir"), deb uqtiradi. Islomga ko‘ra, Qur’on Muhammad(s.a.v)ga nozil qilingan Allohning so‘zidir. Qur’oni Karimda Allohning yagonaligi va buyukligi alohida ta’kidlanadi. Shuningdek Qur’oni Karimda Allohning mukammalligi,99 oliy sifat egasiligi, qodirligi va ulug‘ligi haqida gapiriladi. Alloh "alim", ya’ni biluvchidir, u bo‘lib o'tgan ishlarni, endi bo‘ladigan ishlarni, xoh katta-xoh kichik, barchasini biladi; Alloh "murid", ya’ni xohlaguvchidir – dunyodagi ishlarning har biri Alloh taoloning irodasi va xohishi ila bo‘ladi, u xohlagan ish bo‘lmay qolmas va xoxlamagan ish aslo bo‘lmas; Alloh "qodir", ya’ni har ishga qudrati yetuvchidir; Alloh "basir", ya’ni ko‘ruvchi – yer va osmondagi, qorong‘u va yorug‘dagi, katta va kichik narsalarning barchasini ko‘radi; Alloh "sami’", ya’ni eshituvchi – qattiq bo‘lsin, sekin bo‘lsin har qanday ovozlarni eshitadi; Alloh "mutakallim", ya’ni so‘zlaguvchi – Qur’oni karimdagi barcha oyatlar, shuningdek Tavrot, Injil, Za-bur kitoblari Alloh taoloning so‘zidir; Alloh "mukavvin", ya’ni bo‘ldirguvchi – dunyodagi barcha narsalar uning bo‘ldirmog‘i ila bo‘lgandir; Alloh "rabbun", ya’ni tarbiya qiluvchi – barcha jonli va jonsiz narsalarni tarbiya qiladi; Alloh taolo "odil", ya’ni to‘g‘rilik qiluvchi – har bir hukmni va har bir ishni to‘g‘rilik ila qiladi, hech kimga jabr va zulm qilmaydi. U rahmdil, mehribon va kechirimli zotdir. Insonlar butunlay unga itoat etishlari (islomga kirishlari), xudodan qo‘rqib vijdonli bo‘lishlari, barcha narsada Allohga va uning irodasiga ishonishlari lozim. Alloh o‘zi xohlagan paytda yerdagi barcha narsani barbod etadi, o‘liklarni tiriltiradi va ularni o‘z huzuriga hukm qilish uchun yig‘adi; u yerda har kishining qilgan amaliga ko‘ra jahannam (do‘zax) azobiga duchor qiladi yoki jannati bilan mukofotlaydi.Alloh haqidagi ta’limot musulmon dini va ilohiyot fanining asosi bo‘lib qoldi. Alloh tabiatining turli qirralari hadislarda, tafsir va ilohiyotga oid maxsus asarlarda tilga olinib, tushuntiriladi. Shunga ko‘ra, Uning sifatlari inson sifatlaridan tubdan farq qiladi. Ba’zi ulamolar fikricha, Alloh taoloning zoti va sifatlari to‘g‘risida chuqur bahs yuritish shar’an man etiladi. Alloh biror narsaga o‘xshatilmaydi va biror narsa ham Allohga o‘xshatilmaydi. Allohning ilohiy sifatlari Qur’oni karimda tilga olingan 99 ismida yaqqol ko‘rinadi ( q. Al-asmo al-husno). Alloh bilan odamlarning o‘zaro munosabatlari muammosi islomdagi ikki oqim – sunniylik va shialik o‘rtasidagi farqlanishning asosini tashkil etadi.Sunniylar Muhammad(s.a.v) vafotidan so‘ng Alloh bilan odamlar o‘rtasidagi bevosita aloqa to‘xtab qolgan deb hisoblaydilar. Shialar esa bu aloqa imomlar orqali davom etmoqda, deb biladilar.Hamidulla Karomatov, Abdulaziz Mansur.[1]

Alloh (arabcha: اﷲ, Allāh) islom dinidagi xudoning nomidir.

Manbalar

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil